Wandelen rondom Assen
In Groningen scheen de zon vol op maar zodra we station Haren verlaten doemt er ineens een mist op die al het zicht ontneemt. Ik had mij net zo verheugd op een mooie wandeling door de zon en nu kon ik misschien wel eens vrij weinig gaan zien. In omkeren heb ik weinig zin dus ik verlaat vol goede moed het station en loop een woonwijk in Assen-Oost in. De mist zorgt voor de door mij zo geliefde stilte en stilletjes loop ik het terrein van landgoed Valkenstijn op. De mist creëert een magische sfeer welke zich uitermate goed laat vastleggen op mijn telefoon. Ik verlaat het landgoed en steek een klinkerweg over om in een volgend bos te belanden. Wauw, ik wist niet dat Assen zo rijk was aan bos. Het zijn schattige, smalle bospaadjes die door de vele bezoekers uitgesleten zijn. Ineens sta ik weer midden in een woonwijk waar nog niemand wakker lijkt te zijn of al naar werk is. De stilte is bijna eng te noemen. Over een schelpenpad word ik geleid naar een oude spoorlijn welke nu bedekt is met betonplaten. Ik moet een drukke autoweg oversteken maar dan herken ik ineens het natuurgebied waar ik heen loop. Dit wordt mooi!
Beekdal van de Drentsche Aa
Het beekdal van de Drentsche Aa, mijn favoriete stukje in de NS wandeling van Assen en gelukkig ook onderdeel van deze Stadse Trage Tocht. Ik passeer een veerooster en meteen is duidelijk waarom deze hier ligt. Een kudde witte koeien blokkeert het fietspad waar ik langs moet. Met nog het nieuwsbericht in mijn achterhoofd van de man die op de horens werd genomen van een grote grazer afgelopen week in Nederland, loop ik zo goed als het kan met een grote boog om de dieren heen terwijl ik mijn ogen op de grond gericht hou. Deze grote witte koeien lijken weinig kwaad in hun zin te hebben en staren mij nieuwsgierig na. De routebeschrijving zegt dat ik het fietspad moet volgen maar dat lijkt mij de saaie optie. Ietsje verderop loopt namelijk een vlonderpad die uiteindelijk via een onverhard paadje weer op het fietspad uitkomt en een stuk leuker is. Ik geniet van de rust en de stilte en van het zonnetje dat nu echt begint door te breken. Via het fietspad verlaat ik het natuurgebied, steek ik weer een drukke autoweg over en loop ik via weilanden de stad weer in. Langs hoge flats, over onverharde paadjes wandel ik snel de stad weer uit om via het buurtschap Anreep de stad weer te betreden. Maar Assen is geen wereldstad en bestaat uit heel veel groen, zelfs het GGZ terrein waar ik over loop is het groen en vliegen de vogels mij om de oren. Wel was het een uitdaging om er te komen omdat ik ineens uitkwam op een immens bouwterrein, welke wel was opgenomen in de routebeschrijving maar nu niet meer klopte door de vorderingen met de bouw. Op goed geluk liep ik een richting op en gelukkig bleek deze juist te zijn. Ik wilde het Asserbos zeker niet missen!
Trage Tocht Assen
Het Asserbos, nog nooit van gehoord maar voor mij nu zeker een rede om een keer de auto te pakken en een wandeling met mijn vriendin daar te maken. Ik had de pech rond de lunchtijd te zijn aangekomen bij dit gedeelte van de route. Heel het personeel van de GGZ leek in groepjes door de bossen te dwalen. Ik wist ze redelijk te ontwijken en kon genieten van de stilte en de natuur. De stilte was echt iets dat mij opviel tijdens deze wandeling, ik had niet verwacht tijdens een Stadse Trage Tocht zoveel rust en stilte te ervaren. Ook de hoeveelheid onverharde paadjes waren een blije verrassing. Het laatste stuk van de route liep langs de Drentse Hoofdvaart waarmee je de binnenstad van Assen weer binnen liep. Deze Stadse Trage Tocht heeft mij enorm verrast en maakt mij nieuwsgierig naar andere steden.
