Wandelen vanuit Eext
Het is rustig op de parkeerplek, daar word ik altijd al vrolijk van maar nu met het Coronavirus nog meer. Het worden deze dag de gele paaltjes. Na het tweede paaltje zien we het eerste groepje mensen al, een groep mountainbikers die bij het vismeer pauze houden. Wij duiken snel de bossen in en wandelen langs een archeologisch monument in de vorm van een grafheuvel. De vogels kwetteren er luid op los, tot we een open vlakte bereiken. Wauw! Wat een prachtig uitzicht. De tweede keer dat ik deze route liep hing er een dichte mist en was er eigenlijk niks te zien. Tot ik geritsel achter mij hoorde en een ree vlak achter mij het zandpad over stak en de bossen in verdween. Het bleek niet de enige keer te zijn dat ik die dag een ree tegen kwam, want een half uur later in een heel ander stuk werd ik weer aangestaard door een ree. Ik was er de tweede keer ook al om 9 uur s’ ochtends en de eerste keer pas om half elf. Eerder opstaan heeft dus zeker zijn voordelen bewijst deze wandelroute. Maar ook tijdens de eerste keer kwamen wij een heleboel dierenvriendjes tegen, inclusief een enorm mierennest. Blijft toch indrukwekkend om die enorme bult te zien waar al die kleine zwarte beestjes hard aan werken om hem nog groter te maken.
Paaltjesroute door het Evertsbos
De route gaat via een klein slingerpaadje over de heide en verdwijnt dan weer het bos in. Ineens begint de grond een beetje te trillen en zien we een prachtig mooi tuigpaard met een sulky aan komen draven. We groeten de mensen en vervolgen onze weg richting het tweede archeologisch monument. Hetgeen waar Drenthe om bekend staat, waar notabene de weg naar vernoemd is die je neemt om in Eext te komen, het hunebed! Hij staat er prachtig bij, op beiden dagen maak ik er een foto van want het blijft indrukwekkend. Wat ook indrukwekkend is, is het pinetum waar je langs komt. Hij is niet opgenomen in de wandelroute zelf maar ik kan je het ten zeerste aanraden om er even een rondje over te lopen. Ook als je niks met coniferen en naaldbomen hebt is dit toch mooi om te zien. En anders kan je altijd nog een enorme dennenappel mee naar huis nemen zoals ik deed. Het is even opletten na het pinetum bij de T-splitsing, het paaltje is hier afgebroken en lag hulpeloos op de grond, maar je moet linksaf voor het urnenveld langs. Daarna ga je snel weer via een klein kronkelpaadje verder het bos in en is het echt genieten van de stilte. De eerste keer liepen wij deze wandelroute op een zondagochtend en dat was toch wel te merken omdat we geregeld mensen tegen kwamen. De tweede keer liep ik er op een dinsdagochtend en kwam ik helemaal niemand tegen en als bonus spotte ik ook nog eens twee reeën.
