Wandelen vanaf Natuurkampeerterrein Oude Willem
Samen met mijn moeder ging ik terug naar het dorp waar wij voor meer als 20 jaar gewoond hebben. Je zou denken dat we de bossen rondom Diever goed zouden kennen maar niks bleek minder waar. De Vennen wandeling van Staatsbosbeheer in Oude Willem liet ons een compleet nieuw stukje Drentse natuur zien. We parkeren de auto bij Natuurkampeerterrein Diever, nooit heb ik geweten dat deze hier aan de bosweg zat. Zeker weten dat ik hier een keer mijn tent op ga zetten, wakker worden midden in het Drents-Friese Wold, heerlijk! Voor nu wandelen we het kampeerterrein voorbij, passeren we een wildrooster en leid ik ons meteen van de wandelroute af. Hier heb ik eerder gelopen, op de Groene Wisselwandeling Diever en ik ken een mooi bankje dat uitkijkt over een geweldig heideveld. We horen gepraat, het blijkt de boswachter te zijn die een filmpje opneemt en ons vraagt of we even stil willen zijn. Natuurlijk willen we dat wel. Terwijl wij genieten van het uitzicht horen we een verhaal over hoe bijzonder deze dennenboom is omdat er meerdere generaties dennenappels zichtbaar zijn. Zo kijk je toch ineens heel anders aan tegen een boom. We lopen weer terug naar de route en slingeren de bossen in.
Vennenroute?
Het is stil in het bos, er is niemand te zien. We kletsen een beetje en genieten van het weer en de natuur. De paden zijn onverhard, soms smal soms wat breder en vaak met een slinger erin in plaats van ellenlange kaarsrechte graspaden. Ondanks dat we enigszins vroeg op pad zijn, 9 uur, komen we geen wild tegen. De vorige keer op landgoed Berkenheuvel stond ik oog in oog met maar liefst 5 herten rond dit tijdstip. Het is toch een kwestie van geluk hebben blijkt maar weer. De wandelroute heeft van Staatsbosbeheer de titel ‘Vennen’ mee gekregen. Persoonlijk vind ik dit de lading niet helemaal dekken. We passeren een stuk of drie vennen, waarvan twee alleen in de verte te zien zijn en de derde kunnen we vanaf het bankje in de verte gade slaan. De foto die op de pagina van Staatsbosbeheer staat is enigszins misleidend, want dit tafereel hebben wij niet kunnen nadoen helaas.
Genieten van de Hoekenbrink
Het mooiste stuk van de route vond ik toch het einde, waarin je langs het enorme heideveld de Hoekenbrink loopt. Zoals mijn moeder zei, “je voelt je enorm nietig in dit landschap, prachtig toch.” En gelijk had ze, want het uitzicht is hier prachtig. Jammer dat je er maar kort van kan genieten op deze wandeling. Mocht je nou net als mij de Hoekenbrink het hoogtepunt van de wandeling vinden, kijk dan eens naar de wandelroute van Staatsbosbeheer die als hoofdthema dit natuurgebied heeft, klik.
