Drenthepad: van Uffelte naar Diever – 19km

De etappe waar ik mij op heb verheugd, hier staat mij zeker wat natuurpracht te wachten. Ik parkeer de auto in het dorp waar ik ben opgegroeid en pak vanuit daar de bus naar Uffelte. Het is half tien s’ochtends en tijd om de 19 kilometer lange etappe van Uffelte naar Diever te wandelen. Reistijd vanaf Groningen? 50 minuten. Wandeltijd? 5 uur. Genieten maar!

Mijn beste vriendin groeide op in Uffelte en de wandeling van de bushalte door de Dorpsstraat is mij dan ook niet onbekend. Ik zwaai nog even symbolisch naar het huis van haar ouders en dan begint het avontuur pas echt. Want verder Uffelte in ben ik nooit geweest maar wauw, wat staan hier een prachtige huizen en hoezo loopt de Dorpsstraat uit op een zandpad het bos in?! Zou ik dan toch in Uffelte willen/kunnen wonen? Haha. Het groen knalt van de bomen en kleine slingerpaadjes leiden mij het Holtingeveld op. Ook de zon knalt er lekker in en ik hou alvast een kleine drinkpauze op een bankje. In de verte zie ik een hond wat betekent dat er mensen aan komen. Ik besluit snel verder te gaan maar op nog geen 200 meter van het bankje slaat de vertwijfeling toe. De markering is onduidelijk en dus pak ik het NIVON boekje erbij. Terwijl ik op mijn hurken zit komt een hond met een bel om zijn hals een knuffel halen en ook de teckel wil een aai over zijn bol. De mensen lopen luid pratend het pad in waarvan duidelijk word dat ik deze ook moet volgen. Ik besluit langzaam te lopen om een beetje afstand te creëren. Maar dan spot ik ineens twee andere wandelaars met in de hand van de vrouw het NIVON boekje van het Drenthepad. Waar komen zij ineens vandaan? Ze hebben er duidelijk het tempo in en ik voel mij enigszins opgejaagd. Zodra ik een bankje spot doe ik alsof ik een drinkpauze hou maar eigenlijk wil ik ze een voorsprong geven. Ze zeggen vriendelijk gedag en na 5 minuten besluit ik mijn weg verder te vervolgen.

Het uitzicht is prachtig, een uitgestrekte heidevlakte met glooiingen in het landschap die buitenlands aan doen. Ik krijg het niet mooi op de foto en besluit door te lopen. Ik passeer het NIVON huis en dan bevind ik mij ineens op een mulle zandweg in niemandsland. De twee wandelaars die ik voor had laten gaan zijn puntjes in de verte en het roze shirt van de vrouw maakt duidelijk dat ik nog een aardige tocht over de vlakte te gaan heb. Het is ondertussen lunchtijd en ik besluit bij het eerst volgende bankje pauze te houden. Dat voornemen gaat helaas niet door want de andere Drenthepad wandelaars hebben het bankje aan een meer al ingepikt. Even open ik Google Maps om te zien waar ik ongeveer ben, misschien kan ik dan pauze houden bij het Brandeveen. Nu ik ze toch weer ingehaald heb hou ik de pas erin om de voorsprong te vergroten. Ik beland in een stiltegebied en verrek, het er is een partij stil, heerlijk! Het Brandeveen veranderd langzaam in een fata morgana want telkens als ik denk dat ik in de buurt ben blijk ik er nog niet te zijn. Maar dan ineens, het uitzicht dat ik al meerdere keren op de foto heb gezet. Mijn lunchspot voor deze dag aan het Brandeveen. Libelles scheren over het water en de kikkers kwaken luid in een poeltje naast mij. Er staat een klein windje en als ik kippenvel krijg besluit ik verder te wandelen. Het Drenthepad loopt maar een kort stukje langs het Brandeveen, helaas. Tijd om terug naar Diever te wandelen, ik ben benieuwd hoe de route loopt.

Ik verlaat de bosrijke natuur rondom het Brandeveen en loop het bos uit op een klinkerweg langs de weilanden. Dan staat er ineens een shetlandpony in de berm, aan een lang touw maait hij het gras langs de oprit. Ik kan het niet laten om de pony te aaien en een foto te maken. (penny alert) Het laatste gedeelte van deze etappe weet mij te verrassen. Ik kom uit op de Wittelterweg en denk dat ik deze moet gaan volgen maar niks is minder waar. Ik steek hem over en zie de weg langs de hoofdvaart parallel aan mij liggen. Loopt hier echt een wandelpad? Het begint onverhard maar gaat over in een asfaltweg. Een hele saaie, lange, asfaltweg in de brandende zon. Maar dan ineens, een konijn in de wei! Ik pak mijn verrekijker en zie dat het konijn mij ook in de gaten houdt. Er vind een korte stare off plaats waarin ik mij gewonnen geef en de weg vervolg. Ik schop een steentje voor mij uit en wanneer ik even opzij kijk zie ik een hert door het weiland huppelen. Vlug, de verrekijker! Het hert heeft weinig haast en loopt rustig door het weiland richting het bosje. Dat ik juist op dit deel van de etappe wild tegen komen. Als ik denk dat ik de asfaltweg langer moet volgen is daar ineens het rood-gele pijltje die mij een graspad instuurt langs een aardappelveld. Dat hier een wandelpad loopt, dat had ik nooit gedacht! Ik zie Dieverbrug in de verte liggen en ik weet dat ik in de buurt van mijn eindbestemming ben. Via Oldendiever loop ik het dorp binnen waar ik de markering kwijt raak. Maar dat kan er enigszins mee te maken hebben dat ik als doel had een ijsje bij de beste ijssalon van Nederland te halen. Na 19 kilometer in de zon te hebben gewandeld smaakt mijn banoffee met koffie ijsje hemels. Deze etappe van het Drenthepad krijgt van mij een wandelscore 8.8.

Bereikbaarheid: 10/10

Zowel Uffelte als Diever zijn met het OV als met de auto goed te bereiken. Elk uur rijdt er wel een bus tussen de dorpen naar respectievelijk Meppel of Assen. Parkeren is geen probleem, in Diever kan je de auto onder andere kwijt op het parkeerterrein van de COOP en in Uffelte bij het wegrestaurant Frederikshaven.

Wandelpaden: 9/10

Deze route bestaat voor 90% uit onverharde paden die ook nog eens veelal wat bochten en kronkels bevatten en niet al te breed zijn. Pas bij het naderen van het dorp Diever vind je weer asfalt onder je voeten maar dat is niet zo erg na 18 kilometer lopen. De bewegwijzering is prima in orde op dit deel van de etappe.

Dierenvriendjes: 8/10

De vogels en libelles waren in grote getallen aanwezig. Het wild wat minder, maar juist in de weilanden kwam ik de konijnen en herten tegen. En oja, vergeet de pony’s in de berm niet en de koeien in de weilanden. Op een deel van de route zouden ook Schotse Hooglanders lopen en schapen, maar die ben ik niet tegen gekomen.

Kluizenaarsgehalte: 8/10

Op deze zonnige dag in begin juni kwam ik maar een handjevol mensen tegen. Het Holtingeveld en Brandeveen zijn populaire bestemmingen voor toeristen, maar als je de etappe slim plant hoef je ze niet tegen te komen.