Op deze gele paaltjesroute over het landgoed Mookerheide ontdekt je letterlijk dé hoogtepunten van de Mookerheide. De wandelroute start bij het hart van het landgoed, het jachtslot met de historische kassen en tuinen. Maar al snel wandel je de bossen in en klim je de schansen op. Vanaf de Heumense schans heb je een waanzinnig uitzicht over de omgeving en zie je de heuvels die je nog gaat beklimmen. Trek de wandelschoenen maar aan want dit is een leuke wandelroute om je kuiten eens goed aan het werk te zetten.

Benieuwd naar mijn wandelavontuur? Lees dan hieronder verder. Meer geïnteresseerd in het praktische gedeelte? Klik dan HIER.

Het komt met bakken uit de hemel, wij zitten warm binnen met een spelletje terwijl we langzaam onze koffie opdrinken. Wordt het ooit nog droog? Onze laatste dag in de vakantie wil ik graag afsluiten met een wandeling op de Mookerheide.* Groesbeek blijkt de perfecte uitvalsbasis te zijn voor verschillende wandeltochten. Als het na 3 uur regenen begint te miezeren stappen we in de auto en rijden we naar het jachtslot.

De parkeerplaats is leeg, wat niet verbazingwekkend is op deze verschrikkelijk regenachtige donderdagochtend. Alleen wat vrijwilligers werken in regenkleding aan het groen en zeggen ons vriendelijk gedag. Het zijn de gele pijltjes die we vandaag mogen volgen en meteen sturen ze ons over brede lanen het bos in. De capuchon kan gelukkig al snel af, het bladerdak beschermd ons tegen de ergste miezer. Ik heb nog spierpijn in mijn benen van de N70 wandelroute die ik een dag eerder liep en de eerste lichte stijging in de route maakt dat weer pijnlijk duidelijk. We passeren een hekwerk en dan liggen daar ineens drie schotse Hooglanders midden op het wandelpad. Mijn vriendin heeft het niet zo op deze wilde dieren en begint al het struikgewas in te lopen. Ook mij lijkt het verstandig er met een ruime boog omheen te gaan maar niet voordat ik een mooie foto gemaakt heb. Een van de koeien ligt met een poot vooruit en het ziet er grappig uit. Voorzichtig sluip ik dichterbij terwijl mijn vriendin roept dat ik wel dichtbij genoeg ben. Vlug maak ik wat foto’s en vervolgen we de wandeling.

Ineens staan we bovenop een van de twee schansen, de Heumense Schans welteverstaan. Het uitzicht is magnifiek en een informatiepanel leert ons dat het een stuwwal is, ontstaan in de voorlaatste IJstijd en in de 17e eeuw als bewakingspost is gebruikt. Maar, ‘what goes up must come down’, en via diepe traptreden klauteren wij de Heumense Schans weer af. Om vervolgens iets verderop weer een helling te mogen bestijgen waar een mountainbiker op hoog tempo vanaf komt. Mijn vriendin begint al een beetje te sputteren, ze is in de vakantie door haar rug gegaan en deze wandeltocht voelt ze al wel. Wij Noorderlingen zijn dit soort wandelterrein ook helemaal niet gewend. Eenmaal boven is ook hier het uitzicht weer prachtig. Het valt mij op dat er niet ver in de verte een treinstation is en ook een industrieterrein waarvan het geluid ver het natuurgebied in draagt. Bijzonder dat zo’n mooi natuurgebied gewoon achter een station kan liggen.

We stijgen en dalen vrolijk verder, in het bos en op de heide. Het is stil in het bos, op een enkele mountainbiker na komen we niemand tegen. Het weer zal ons ook wel helpen, het is ondertussen droog geworden maar echt mooi is het nou ook weer niet. De uitzichttoren op de Mookerschans laten we aan ons voorbij gaan. Mijn spierpijn en haar rugpijn weerhouden ons om de trappen te bestijgen. We zijn tevreden met het uitzicht dat we vanaf de schans zelf hebben. Via de natuurbegraafplaats bereiken wij het Jachtslot weer, de vrijwilligers zijn ondertussen vertrokken. We stappen in de auto en met het sluiten van de deur is onze vakantie officieel afgelopen. Terug op de camping pakken we snel onze spullen in voordat er weer een bui aankomt. De wandeling over de Twee Schansen was een waardige afsluiter van onze zomervakantie.