Wandelen Landgoed Vennebroek
Sinds kort heb ik de landgoederen van Paterswolde ontdekt, officieel bevind ik mij dan in Drenthe maar het voelt stiekem toch alsof ik nog gewoon in Groningen ben. Het is dan ook maar een kwartiertje rijden vanaf mijn huis. Natuurmonumenten maakt het nog wel even ingewikkeld door de wandeling over landgoed Vennebroek de naam ‘ Friesche Veen’ te geven. De paaltjesroute start vanaf de parkeerplaats van een sportschool, voor de poort van landgoed de Braak stap ik uit. Vanavond wandel ik niet door deze toegangspoort maar steek ik de weg over naar landgoed Vennebroek. Ook hier passeer ik een toegangspoort en loop ik op een breed pad welke ik gelukkig al snel mag verlaten. Het is zeven uur s’ avonds en de zon schijnt nog volop. Ik loop dan ook in een korte broek en T-shirt met sandalen, waar ik al snel spijt van ga hebben. De dierenvriendjes zijn vanaf het begin alom vertegenwoordigd, groepjes eenden zitten rustig aan de waterkant van het meer voor het landhuis en de koeien grazen gemoedelijk in het avondzonnetje. Ik vind een enorme zwarte veer midden op het pad en berg deze op in mijn tas. Ondertussen schiet ik vele foto’s want het licht is fantastisch en de sfeer sprookjesachtig. Had ik al gezegd dat ik van landgoederen hou?
Paaltjesroute rondom het Friesche Veen
Het landschap veranderd zodra ik over een gras pad de bordjes naar de vogelkijkhut volg. In de verte hoor ik mensen en voor ik het weet kijk ik uit over een enorm meer. Het is het ‘Friesche Veen’ waarop wat mensen aan het kanoën zijn. Dat ga ik onthouden want het is er echt prachtig zo vroeg op de avond. Het wandelpad lijkt rondom het meer te lopen en waar water is zijn muggen. Als ik stil sta om foto’s te maken word ik geprikt op mijn knie, en op mijn voet en mijn andere been en armen. Oeps, hier had ik niet over nagedacht. Minder stil staan, meer wandelen, dan hebben ze minder tijd om een goed plekje uit te zoeken. De vogelkijkhut is in zicht, er hangt een verfomfaaid papiertje wapperend in de wind aan de kapotte brug, waarop staat dat in verband met corona de hut niet toegankelijk is. Zo rebels als ik ben besluit ik toch een kijkje te nemen want ik ben verder nog geen mens tegen gekomen. Dit keer heb ik wel mijn verrekijker mee en ik spot enkele bijzondere eenden. De muggen hebben mij weer weten te vinden dus snel vervolg ik mijn route langs de rand van het Friesche Veen.
LANDGOED VENNEBROEK WANDELROUTE IS EEN TOPPERTJE
De wandelpaden zijn smal en worden enigszins overwoekerd door riet en brandnetels. Door de regen zijn de paden op enkele plekken ook wat modderig geworden waardoor het een avontuurlijke bedoeling is. Zeker als er tegenliggers aankomen en er niet echt ruimte is om elkaar op 1.5 meter te passeren. Deze wandeling is dus niet geheel corona proof. Het wandelpad wijkt langzaam van het meer af en dan sta ik ineens op een T-splitsing en is het even zoeken naar het paaltje. Verborgen in het gras spot ik het kleine rode pijltje welke mij een kleine dijk op wijst. De ruimte is een verademing en de lucht veranderd al snel in een waar spektakel. Terwijl ik mij bedenk dat er in de graslanden wel eens reeën kunnen zitten spot ik er een. “Tijd om je zoomfunctie te bewijzen’ mompel ik naar mijn camera en verrek, ik krijg de ree er zichtbaar op! De foto is zeker niet scherp bij het inzoomen, maar je ziet duidelijk dat het een ree is en hij stond echt op een aantal honderden meters van mij vandaan. Tevreden volg ik het pad op de dijk en besef ik mij dat ik alweer aan het einde van de wandelroute ben. De zon gaat nu toch echt onder en als ik bij de auto aan kom zie ik dat de lucht fel oranje/rood is. Ik besluit nog vlug langs de Onlanden te rijden om de lucht op de foto te krijgen en ik word niet teleurgesteld. Het is echt de kers op de taart van deze wandeling.
