NS wandeling De Woldberg
Een week lang stond onze Saxo niet voor het huis maar wel schreeuwde mijn lichaam om een wandeling. Nu we weer met de trein mogen heb ik mij er dan toch aan gewaagd. Met een mondkapje op zak vertrok ik op een prachtige zonnige woensdag naar station Steenwijk. Na mijn overstap op station Meppel is het nog geen 15 minuten eer ik aankom op het station van Steenwijk. Ik herken de hoge brug over het spoor en na mijn jas te hebben opgeborgen in mijn tas en een slok water te hebben genomen, start ik de NS-wandeling. Voor het eerst ben ik niet de enige wandelaar op een treinstation. Eerder spotte ik al een stel met een uitgeprinte versie van de wandelroute, terwijl zij nog twijfelen over welke kant ze op moeten zet ik flink de pas erin om een voorsprong te hebben. Maar boven op de brug hoor ik andere voetstappen en een vrouw die hardop de routebeschrijving voorleest. Waar komen zij ineens vandaan? Vluchtig zoek ik naar de NS routemarkering terwijl ik de omgeving goed in mij opneem. Ondanks dat het drie jaar geleden is dat ik deze wandeling maakte herken ik de weg waar ik heen moet. De mensen achter mij lopen echter in een hoog tempo en ik besluit expres een andere kant op te lopen zodat ze mij ongehinderd voorbij kunnen en ik met een rustig gevoel de route kan vervolgen.
Wandelen vanuit Steenwijk
Zoals wel vaak bij NS-wandelingen moet je eerst even door de woonwijken wandelen om in de natuur te belanden. Gelukkig duurt het in Steenwijk niet al te lang en voor je het weet kijk je uit over weilanden met schapen en paarden. Het duurt wel nog even voor je op de onverharde paden loopt maar de uitkijktoren markeert het punt waar de bossen beginnen. Je ziet de toren al van mijlenver en ik probeer mij te bedenken of ik die de vorige keer wel beklommen heb. Nee is het antwoord en of ik hem vandaag wel ga beklimmen? Ehm, nee. 131 treden omhoog en dan ook weer omlaag en dan nog 15 kilometer wandelen. Not today. Het ouder koppel dat mij in het begin inhaalde komt mij weer tegemoet lopen, zij willen toch wel de uitkijktoren beklimmen. Mooi, dat geeft mij een voorsprong in een van de mooiste stukjes van deze route. Natuurgebied de Woldberg staat bekend om zijn stuwwallen en uitgesleten wandelpaden oftewel holle wegen. Met dikke bomen aan weerszijden van het wandelpad waan je je even in een andere wereld. Als ik even een drinkpauze neem op een picknickbank hoor ik het ouder stel alweer de route oplezen. Zijn ze er nu al weer?! Hier kan ik niet tegen op lopen. Ik besluit mijn eet- en drinkpauze wat te verlengen zodat ik wat afstand creëer en vervolg mijn weg.
Landgoed Heerlijkheid De Eese
Het mooie aan deze wandelroute is dat je het ene moment in het bos staat en het andere moment langs typisch Hollands boerenland loopt. Smalle paadjes langs slootjes maar ook zandpaden langs en over het Eeserveld; een mooi heideveld midden in het bos. Kies je voor de uitgebreide versie van de route (een verlenging van 3km) dan kom je zelfs nog over landgoed Heerlijkheid De Eese. Dit is echt een aanrader, op dit stuk heb je met een beetje geluk het rijk voor je alleen en is de stilte opvallend. Eenmaal terug op de hoofdroute loop je langs de andere kant van het heideveld en verlaat je langzaam maar zeker het bos en eindig je op een asfaltweg welke je leidt langs een pad naast de autoweg. Heel lang hoef je niet langs de auto’s te lopen, de route komt terug op het fietspad van het begin en niet veel later sta je weer op het station van Steenwijk. Verwacht een mix van bos en weilanden en verharde en onverharde wandelpaden.
