Verscholen in de bossen van Schoonloo lopen verschillende prachtige wandelingen. Het rondje Tweelingen is één daar van. Tot voor kort kon je deze gele paaltjesroute van Staatsbosbeheer nog vinden op hun website, maar om de één of andere reden is hij van de website gehaald. Niet getreurd, de paaltjesroute bestaat nog steeds! Bereid je wel voor op een avontuurlijke wandelroute, het is niet ondenkbaar dat je oog in oog komt te staan met een heuse adder.
Benieuwd naar mijn wandelavontuur? Lees dan hieronder verder. Meer geïnteresseerd in het praktische gedeelte? Klik dan hier.
Als we het dorp Schoonloo inrijden ben ik even bang dat we richting het startpunt van de wandelroute Wolvenspoor rijden. “Ze zal toch wel onthouden hebben dat we die al eens gelopen hebben“. Maar als we de straat voorbij rijden weet ik zeker dat we een nieuwe wandelroute gaan lopen. Over kleine Drentse keien stuiteren we naar de parkeerplaats waar het routebord al klaar staat met een gele stip. Het “Rondje Tweelingen” heet deze paaltjesroute en laat dat er nou net een zijn die nog op mijn wensenlijstje stond! Het is best aangenaam in de buitenlucht dus we besluiten onze jassen in de auto te laten en de route te starten. We duiken meteen het bos in en komen daar voorlopig ook niet uit. Ik ben meteen onder de indruk van het bos, het is overduidelijk een productiebos geweest aangezien alle bomen netjes in rijen staan maar het is toch indrukwekkend. Meteen spot mijn vriendin een enorme paddenstoel en ze wil er graag mee op de foto, klik. We spotten best wel wat paddenstoelen en ook best hele bijzondere. Zoals heksenboter, zwavelzwam, eekhoorntjesbrood en bijzondere kleine paarse. Laat de herfst maar beginnen!
De gele paaltjes zijn goed te volgen tot we een pad inlopen in de richting van een beukenbos en het pad verdwijnt in een heleboel dorre bladeren. Vrolijk schop ik de blaadjes in de lucht tot ongenoegen van mijn vriendin want zij verwacht nog dieren te spotten. Die hoop heb ik al opgegeven om 12 uur s’ middags. Er lijkt wel steeds minder een pad te zijn en op een gegeven moment lopen we beiden ergens anders in de zee van bladeren. Uh, waar is de route gebleven? We lopen in de richting van een breed zandpad en dan zien we weer een geel wandelpaaltje, ergens zijn we duidelijk verkeerd gelopen maar gelukkig is in de Nederlandse natuur een routepaaltje nooit ver weg. We slingeren door het Hart van Drenthe en ons orientatiegevoel raakt steeds meer de weg kwijt. Soms denken we stukken te herkennen of verwacht mijn vriendin al bijna bij de auto te zijn maar beiden blijken onwaar te zijn. Tot we een groot heideveld in het bos oplopen en ik dit zeker wel herken. Hier liepen we ook tijdens de Wolvenspoor route, maar toen hebben we echt iets bijzonders gemist.
In mijn ooghoek zie ik wat bewegen, een slang! roep ik, Chris is in eerste instantie sceptisch maar als ik hem aanwijs wordt ze meteen enthousiast. “Mag ik hem oppakken?” “Van mij mag je, je vang toch ook salamanders en kikkers en we hebben geen giftige slangen in Nederland.” Oh boy, was I wrong. Achteraf gezien hadden we dus een kleine adder te pakken, de enige giftige slang in Nederland. Als we dat hadden geweten hadden we hem natuurlijk niet opgepakt, maar als een ware Freek Vonk had Chris hem te pakken en schoot ik wat mooie foto’s met mijn camera. Vol adrenaline belde ze haar vader op die meteen al doorhad dat het om een adder ging (hoe dan) en schrokken we beiden toch wel een beetje. Er was gelukkig niks gebeurd, het was nog een vrij kleine slang als die groter was geweest hadden we hem nooit durven oppakken. Maar disclaimer, slangen met rode ogen en verticale pupillen zijn giftige adders en die kan je beter met rust laten. Niet doen wat wij deden. Stuiterend (dit keer niet door de Drentse keien) liepen we terug naar de auto en stuurden we de foto’s naar familie en vrienden. Je beleefd nog eens wat op een zondagmiddag in de bossen van Drenthe!
WandelMaara 
3 gedachten over “Schoonloo ‘Rondje Tweelingen’ ~ 4.7 km”