Paaltjesroute Landgoed Vosbergen Eelde
Een vriendin liet mij kennis maken met landgoed Vosbergen in Eelde. Ik keek mijn ogen uit, weer zo’n prachtig landgoed niet ver van de stad. Met Pinksteren nam ik mijn vriendin mee en ik herinner mij nog dat de routepaaltjes mij opvielen. Online kon ik er verder niks over vinden dus liet ik het rusten. Maar toen ik op een vrije donderdagmiddag de auto parkeerde en na kort lopen een wit routepaaltje spotte besloot ik mij in het onbekende te storten.
De routepaaltjes zien er wat vreemd uit, in plaats van de gebruikelijke ronde paaltjes met gekleurde bovenkant of een gekleurd schildje op een vierkant paaltje, zijn deze paaltjes smal en vierkant met een witte bovenkant. Ik twijfel toch even of het wel echt een routepaaltje is maar besluit het toch te volgen. Met een boerderij aan mijn linkerkant en een weiland aan de rechterkant is dit niet het landgoed wat ik herken van mijn vorige twee wandelingen. Wat ik wel herken zijn de majestueuze bomen die overal opduiken, vooral langs de wat bredere wandelpaden. Ik kom terecht op een breed zandpad maar lang hoef ik hier niet te lopen, de paaltjes leiden mij op een smal pad verder het bos in. Dan kom ik ineens een paaltje tegen met een opgeschroefd houten plaat waar een pijl voor linksaf is geschilderd. Maar recht voor mij zie ik een ander wit paaltje, waar moet ik nou heen? Ik besluit rechtdoor te gaan en kijk uit over weilanden waar schapen grazen. Ik spot een gele aardappelbovist die bijzonder fotogeniek blijkt te zijn en ik ben het vreemde richtingspaaltje alweer vergeten.
Wandelroute van het IVN
Het blijkt niet het enige paaltje met pijl te zijn, niet veel later kom ik een vergelijkbaar paaltje tegen en dit keer besluit ik te luisteren en sla ik rechtsaf. Ik ben weer op het brede zandpad maar mag hem deze keer links verlaten en dan sta ik in een stuk bos waar ik altijd zo van hou. De vloer is bezaaid met bladeren, maar andere wandelaars hebben een duidelijk pad gecreëerd (iets wat niet het geval was in de bossen van Schoonloo). Dan valt mijn oog op iets knalgeel aan een boom. Het zijn zwavelzwammen die de boom overnemen! Wauw! Via een smal pad sta ik ineens op een breed kruispunt in het bos, de toegangsweg naar het landgoed. Een statig, vierkant wit huis piekt uit de bebossing. Tegenover het huis staat een infopaneel van het landgoed, inclusief de markering van de wandelroute maar verder geen enkele naam of afstand. Hier komt snel verandering in want als ik de paaltjes volg eindig ik bij een poort met hek waar een prominente paal staat met daarop het bordje ‘Wandelroute +- 1.5 uur, IVN”. Dus de rare witte paaltjes zijn wel degelijk een wandelroute, alleen dan zonder naam of kilometerstand. Maar dan is het even de vraag waar ik heen moet, aangezien deze paal de eigenlijke start van de route markeert. Ik loop terug en spot dan een wit paaltje waar ik nog niet geweest ben.
Het laatste deel van de route komt over redelijk bekend terrein, dit is het gedeelte van het landgoed waar ik mijn vriendin ook gelopen heb. Ik herken het graf monument, de weide die uitzicht biedt op het huis en de slingerende paden door het bos. Eenmaal thuis probeer ik online meer informatie over deze wandelroute te vinden maar ik vind niks.* Het doet niks af aan de pracht van deze paaltjesroute, met ongeveer 1.5 uur wandeltijd zal je ongeveer 6 kilometer lopen.
*In 2022 vind je nu meer informatie op de website van het IVN over deze paaltjesroute
