Drenthepad: van Appelscha naar Veenhuizen – 15km

Het is eind september en een strakblauwe lucht lacht mij toe als ik uit de auto stap op de parkeerplaats in Veenhuizen. Ik haal mijn fiets van de fietsendrager, check of ik alles heb, doe de deur van de auto op slot en vertrek op de fiets richting het startpunt 12 kilometer verderop. Het is tijd voor een nieuwe etappe van het Drenthepad! Reistijd vanaf Groningen? 45 minuten. Wandeltijd? 3.5 uur. Genieten maar!

Ik heb een beetje gesmokkeld tijdens deze etappe. In plaats van te starten in het dorp Appelscha, parkeer ik mijn fiets bij het ophaalbruggetje van het gehucht Ravenswoud. Het stuk van Appelscha naar Ravenswoud staat op de kaart aangegeven als een lange rechte lijn over het asfalt. Laat ik daar nou weinig zin in hebben, vandaar dat ik mijn fiets op een strategische plek parkeer (ik moet hem tenslotte ook weer kunnen ophalen met de auto) en ik start dus ongeveer 2 a 3 kilometer verderop in de etappe. Meteen mag ik over een smal fietspad lopen met borden over een gevaarlijke berm. Aan de ene kant bevindt zich een veld met korenbloemen en zonnenbloemen (gevaar! Haha), aan de andere kant een brede sloot. Het is even oppassen geblazen dus want op deze maandagochtend om 11 uur word ik al door verschillende fietsers ingehaald. Gelukkig kan ik het fietspad relatief snel inwisselen voor een pad alleen toegankelijk voor wandelaars. Huh, wat zie ik daar nou, paarden? Achter een draad zorgen zij voor het natuurbeheer in dit gebied. De eerste dierenvriendjes zijn gespot!

Wat ik ook spot zijn een heleboel geschubde inktzwammen. Het zijn er zoveel dat ik ze gewoon niet allemaal op de foto kan krijgen. Ze staan in verschillende stadia, van jong (en eetbaar) tot oud en vergaan tot inkt (vandaar de naam inktzwam). De fietsers die mij passeren krijgen hier niks van mee, zij gaan veel te snel, maar ik geniet met volle teugen van deze kleine natuurwonderen. Ik laat de bebossing achter mij en beland (weer) op een fietspad met een wijds uitzicht. Het voelt alsof ik door de middle of nowhere loop, de zon brandt op mijn gezicht en het enige dat ik zie is gras, struiken en fietsers. Ik sleep mezelf voort over het eindeloze fietspad tot ik een blauwe glinstering in de verte zie. Water! (hoor je het drama effect, alsof ik in de Sahara liep, haha.) Het fietspad ruil ik in voor een autoweg, dezelfde weg als waarover ik gefietst heb naar het beginpunt. De uitkijktoren over het Fochteloerveen mis ik totaal, al staat er in het boekje dat hij niet te missen is, nou wel dus! Maar niet getreurd, ook zonder de uitkijktoren is het Fochteloerveen indrukwekkend. Eerst loop je nog een stuk over het grind fietspad, maar al snel laat de wandelroute je over een uniek stukje wandelen. Een smal voetpad, dwars door de heide, waar je niemand anders tegenkomt. Behalve een hele harige rups dan. Ik probeer kraanvogels te spotten (ze schijnen in grote getalen voor te komen in dit natuurgebied) maar zelfs in dit uitgestrekte landschap zijn ze in geen velden of wegen te bekennen. Dan kom ik op een kleine T-splitsing met een paaltje, er staat wel een rood pijltje van een andere paaltjesroute op maar geen markering van het Drenthepad. Mijn onderbuikgevoel vertelt mij dat ik hier rechtsaf moet maar gezien de markering mist besluit ik rechtdoor te gaan. Weer eindig ik op dat grindpad, maar ook hier staat geen Drenthepad markering. Rechtsaf is de enige optie omdat ik van links gekomen ben, dus wandel ik het hele fietspad uit (waar ik die ochtend ook al over gefietst heb). Bijna aan het eind komt er van rechts een klein pad uit de heide en ja hoor, op dat paaltje staat wel een Drenthepad markering. Had ik toch nog over de heide kunnen lopen!

De rest van de route is bijna geheel dezelfde weg als die ik afgelegd had op de fiets die ochtend. Je merkt het misschien al een beetje, maar ik werd zeker niet heel blij van deze etappe. Het is veel recht, ogenschijnlijk eindeloos asfalt, fietspaden en daarbij moet je op je hoede zijn voor de elektrische fietsers die je voorbij crossen. Als ik eenmaal het dorp Veenhuizen binnen loop smokkel ik ook hier een beetje met de route. Ik heb deze etappe eigenlijk wel gezien, het dorp ben ik al doorheen gefietst, tijd om de auto op te zoeken. Om 14.00 uur zie ik mijn Saxootje alweer staan en rij ik terug naar de brug in Ravenswoud om mijn fiets op te pikken. Het is wel een mooi autoritje terug, want ook met de auto mag je dwars door het Fochterloerveen (wel even oppassen voor alle e-Bikes die denken dat ze 4 man breed kunnen fietsen). Het hoogtepunt van deze etappe moet het Fochteloerveen zijn, als de markering op de hei beter wordt aangebracht (of je het boekje er even bij pakt) heb je zeker een uniek stuk. Maar deze etappe van het Drenthepad is vooral heel saai, wandelen over verharde fietspaden. Daarom krijgt deze wandeling een wandelscore van 6.5.

Bereikbaarheid: 8/10

Mocht je met het OV deze etappe willen (of moeten) lopen, dan is het verstandig om wel in Appelscha te starten (of te eindigen) en niet in Ravenswoud. Appelscha heeft een prima busverbinding van waaruit je de route kan oppakken. Veenhuizen is iets lastiger maar heeft ook een busverbinding. Kom je met de auto, dan kan je de auto prima in het centrum van Appelscha parkeren of op de parkeerplaats voor het hotel Bitter en Zoet in Veenhuizen.

Wandelpaden: 5/10

Asfalt en fietspaden voeren de boventoon in deze etappe. Er zijn maar kleine stukken waar je onverhard loopt. Verwacht ook zeker niet teveel slingers en kronkels, maar vooral recht toe recht aan. Deze etappe loop je niet om de mooie wandelpaden. De markering is an sich prima, alleen op de heide van het Fochteloerveen lijkt een schildje te ontbreken.

Dierenvriendjes: 6/10

Het Fochteloerveen is de plek bij uitstek om vogels te spotten, als je geluk hebt kom je nog een kraanvogel tegen. Tevens grazen er paarden in het gebied welke je (op afstand) tegen kunt komen. Op een harige rups na kwam ik verder weinig dieren tegen. De mens is nooit ver weg in deze etappe van het Drenthepad, dus des te meer blijven de dieren weg op deze wandelroute.

Kluizenaarsgehalte: 7/10

De fietsers vlogen mij om de oren in deze etappe, ik was blij als ik even over een wandelpad kon lopen die alleen toegankelijk was voor wandelaars. Daar kwam ik dan geen enkele andere wandelaar op tegen, dat dan wel weer. Echt alleen zal je hier niet zijn op deze etappe, misschien als je in de winter gaat wel. Maar het Fochteloerveen is een populair natuurgebied bij toeristen en er zijn niet heel veel wandelpaden, dus neemt iedereen dezelfde route.