Groene Wissel Borger
De Saxo staat eventjes niet meer tot mijn beschikking. Daarom moet ik het weer doen met wandelroutes die met het OV bereikbaar zijn, net zoals ‘vroeger’ (lees: een jaar geleden). Gelukkig is er vanuit Groningen stad een prima verbinding met de boswachterijen op de Hondsrug. Tijd voor een ouderwetse Groene Wisselwandeling, dit keer in Borger! Het is iet wat mistig als ik van de bushalte vertrek en een waterig zonnetje zich een weg baant door de bewolking. Zoals bijna altijd met een OV wandeling moet je even door de bebouwing voordat je in het groen terecht komt. Bij deze route valt het mij alles mee, het scheelt dat het dorp Borger ook niet zo groot is en met 5 minuten loop ik al door een klein bos. Het blijkt een kleine sluiproute te zijn om je niet het eerste kwartier door de bebouwing te laten lopen. Want niet veel later sta ik weer op een klinkerweg en loop ik over een fietspad in de richting van het beekdal Eeser Voorste Diep welke druk herstelt wordt getuige de hoeveelheid graafmachines. Ik mag het fietspad verlaten en kom uit op een breed zandpad dat onder andere langs een kerstbomen kwekerij komt. Meteen klinken er kerstliedjes in mijn hoofd en al vrolijk neuriënd vervolg ik het pad. Er blijkt een ware kraaienkolonie te leven langs dit zandpad want het gekraai houdt maar niet op. Pas als ik het bord Ees voorbij ben verstomt het geluid, maar dat wordt ingeruild door het gehinnik van een prachtig trekpaard. Via de verharde weg kom ik langs het vakantiepark het Land van Bartje, een golfclub en dan doemt er een donker naaldbos op. ‘Het eerste smalle pad rechts het bos in’ leest de routebeschrijving, het is inderdaad een smal pad. Terwijl ik op mijn hurken een foto probeer te maken van de dichtheid van het bos krijg ik de schrik van mijn leven. “WOEF” klinkt er achter mij, ik kukel nog net niet voorover en de eigenaresse van de hond excuseert zich. Met nog enigszins de schrik in mijn benen loop ik verder door het donkere naaldbos.
Wandelen door de Boswachterij Exloo
Het zonlicht speelt met het bos, ik kan mijn lol niet op met mijn camera. Naast prachtige lichtinval foto’s zijn er ook vele fotogenieke paddenstoelen en vind ik zelfs een klein vogelei. De paden zijn breder geworden en bedekt met bladeren in plaats van naalden. De herfst doet nu echt zijn intrede. Het is stil in de boswachterij van Exloo. Ik kom echt de eerste twee uur praktisch niemand tegen, ik heb het bosrijk voor mij alleen. Vaak hou ik niet van recht toe, recht aan wandelen, maar nu vind ik het wel fijn. Zo hoef ik niet telkens de routebeschrijving erbij te pakken op mijn telefoon, en kan ik rustig genieten van de omgeving. Dan herken ik het geroffel van de specht, vlug, mijn camera. Dit is mijn moment, dit is waarvoor ik die honderden euro’s heb uitgegeven. Bijna al het geluk is aan mijn zijde, de specht zit op een dode, kale boom, ik spot hem makkelijk. Maar ik heb de zon een beetje tegen en hij hipt steeds net achter de stam. Toch weet ik hem enigszins herkenbaar op de foto te krijgen. Yes! Dan is het tijd om de prachtige boslanen op de foto te zetten, het is genieten hier op de Hondsrug.
Genieten op de Groene Wissel Borger
Na bijna meer als twee uur in het bos rond gedwaald te hebben is het eigenlijk best prettig om langs een akker te lopen. Even wat blauwe lucht. Bij de Gletsjerkuil kijk ik mijn ogen uit, dit landschap lijkt verdacht veel op wat ik tegen kwam tijdens de NS wandeling in Steenwijk. Dan begint langzaam de terugtocht naar het dorp Borger, langs een enorm heideveld, terug de bossen in en uiteindelijk dan toch de bebouwde kom in. Waar ik nog op mijn hoede moet zijn omdat een groep ganzen pal naast het wandelpad aan het grazen is. Ongeschonden kom ik uiteindelijk terug in het dorp en stap ik weer op de bus terug naar de stad.
