Drenthepad: van Leek naar de Braak – 20km

De etappe het dichtst bij huis, stiekem voelt het alsof het Drenthepad eventjes Groningen aan doet. Maar ik blijf ten alle tijden op Drents grondgebied, want hoe zeer de Onlanden voelen als een Gronings natuurgebied, het is en blijft het van Drenthe. Maar het is zeker niet mijn favoriete stukje Drenthe, het weer hielp ook niet echt mee deze dag. Het was grijs en kil, de wind was alom aanwezig en de zon heb ik welgeteld 1 minuut op mijn gezicht mogen voelen. Toch mocht dat de pret niet drukken tijdens deze etappe van het Drenthepad vol met bijzonder natuurschoon. Reistijd vanaf Groningen? 25 minuten. Wandeltijd? 5 uur. Genieten maar!

Eenmaal uit de bus weet ik precies welke kant ik op moet om de wandelroute weer op te pakken. Het centrum van Leek ligt er wat treurig bij in deze corona tijden en ik ben blij als ik de poorten van het landgoed Nienoord zie. Een tweetal mensen wandelt mij tegemoet en vanaf daar heb ik het rijk voor mij alleen. Het knalgele landgoed doet mij denken aan Het Land van Ooit, ik schrik op als de fontein ineens aan gaat. Alsof iemand mij foto’s had zien maken en dacht, dit kan beter. Het zijn niet de mooiste paden over landgoed Nienoord die het Drenthepad aandoet, maar het zijn de laatste bospaden die ik voor de komende uren zal zien. Zo wandel ik over een smal, kronkelig bospaadje en zo sta ik ineens op een asfaltweg langs een kanaal. Ik mag de brug oversteken en dan aarzel ik even, moet ik echt langs dat hek de dijk op? Een smal voetpad langs de dijk inclusief de rood-gele markering bevestigd dat ik overgeleverd ben aan de elementen in dit kale landschap. Maar echt alleen ben ik niet, een grote parasolzwam steekt vier zijn kop boven het gras uit en ik speel ’tikkertje’ met een reiger die telkens een paar meter verder vliegt als ik in zijn buurt kom.

De dijk is recht en lang en er lijkt geen eind aan te komen. Tot er een kleine kronkeling te zien is en er dan eindelijk wat beschutting in de vorm van kleine bosjes opdoemt. Het zijn in deze kleine bosjes dat ik bijzondere ontdekkingen doe. Zoals een jonge ree die in het gras zijn kop naar mij omdraait, een sponszwam die op een tak van een boom groeit en, de knaller van de dag, ik heb de schim van een ijsvogel gezien plus een fazant. Ik lette even niet goed op en was de markering kwijt waardoor ik een hoek omsloeg en ineens iets fel blauws zag wegvliegen. No way! Dat MOET een ijsvogel zijn, ik zie hem naar een tak vliegen en met mijn camera in de aanslag sluip ik naar de bomen. Maar net als ik nog een stap naar voren wil zetten komt er een gekrijs uit de bosjes waar ik bijna een hartverzakking van krijg. Blijkbaar heb ik de rust van een fazant verstoort en als ik hem zie wegvliegen besef ik dat mijn kans op de ijsvogel spotten daarmee ook gevlogen is. Ik loop terug en zie dan ineens de markering op de boom, ik moet toch over het bouwterrein heen. Het vakantiepark wordt duidelijk uitgebreid met nieuwe kampeerplekken en het voelt nu al wat raar om hier te wandelen, laat staan als de camping straks echt in gebruik is. Het is oktober en het originele terrein van de camping is vrij leeg. Ik loop langs het hoofdgebouw en sta ineens voor een enorm meer en heb uitzicht op de skyline van de stad Groningen. Hoi thuisstad! Het volgende deel van de etappe kenmerkt zich door asfalt; rechte asfalt fietspaden, weilanden, water en a lot of nothingness. Tot ik bij de brug naar Sandebuur aankom en een lunchpauze in las. Dan zie ik weer een fel blauwe flits langs komen, NOG een ijsvogel. Hoe dan?! Nog nooit heb ik ze gezien en op deze wandeling notabene twee keer. Helaas voor mij heb ik ze niet op de foto kunnen zetten en moeten jullie mij op mijn woord geloven maar het was echt zo!

Na het gehucht Sandebuur wandel ik het volgende dorpje Roderwolde binnen. Al eeuwenoud, met de nodige monumenten maar vooral een soort toegangspoort naar het natuurgebied de Onlanden. Als ik weer over een bruggetje loop staat daar het bord van Natuurmonumenten dat mij welkom heet in dit natuurgebied. Ik heb wel eens gewandeld in de Onlanden, maar zeker niet in dit deel. Het duurt dan ook een hele poos eer ik de omgeving herken. Weer is daar de skyline van de stad en wat zie ik daar? De zon! Wow, wel bijna een hele minuut voel ik hem op mijn gezicht. Als ik de Onlanderij gepasseerd ben welke helaas gesloten is, kom ik op een dijk terecht waar ik 2 verschillende padden tegen kom in wel hele rare houdingen. Het lijkt bijna alsof ze dood zijn maar als ik een stokje pak bewegen ze heel langzaam hun poten. Ik besluit mijn ogen op de grond gericht te houden om niet op een van hun soortgenoten te gaan staan. Als ik weer op een fietspad ben aangeland richt ik mijn blik weer op de horizon. Mijn lichaam is er ondertussen wel klaar mee, waar blijft dat landgoed de Braak? Nou, dat is bijna niet te missen door de hoeveelheid mensen die ineens verschijnen. Het is herfstvakantie, een woensdagmiddag, het lijkt alsof de hele omgeving naar het landgoed vertrokken is. Ik ben blij dat ik al eens eerder op landgoed de Braak gewandeld heb, want ik wil nu niks liever dan hier heel snel doorheen lopen. Als ik op de parkeerplaats uitkom stuur ik vol ongeloof een foto van de rijen auto’s naar een vriendin. Gekkenhuis hier. Voor mij is het tijd om mij naar de bushalte te begeven om weer thuis te komen. Bij te komen voor de volgende etappe die mij te wachten staat, de langste tot nu toe. Van landgoed Vennebroeken naar Zuidlaren, dik 22km lang, daarvoor wacht ik eerst wel even op wat beter weer. Want deze etappe van het Drenthepad wil je echt niet in de regen lopen. Drenthe kenmerkt zich door bos en heidevelden, deze etappe laat je echt een andere kant van de provincie zien. Niet mijn favoriete kant maar al met al krijgt hij toch een wandelscore van 8.8.

Bereikbaarheid: 10/10

De bus van en naar Leek gaat praktisch elke 10 minuten van en naar de stad Groningen. Vanaf de bushalte is het een paar minuten lopen naar het beginpunt van deze Drenthepad etappe. Bij landgoed de Braak bevindt zich op ongeveer 5 minuten wandelen een bushalte van en naar de stad. Deze lijnbus gaat elk half uur. Kom je met de auto, dan is er in Leek genoeg parkeerruimte en ook voor landgoed de Braak kan je makkelijk je auto kwijt.

Wandelpaden: 6/10

Bereid je voor op asfalt, veel asfalt. Je loopt veelal over fietspaden maar ook straten waar auto’s rijden. Als je van vergezichten houdt is deze etappe genieten, want je loopt lekker rechtdoor en hebt wijds uitzicht. Hou je meer van bos en kronkelpaadjes, dan is dit niet je etappe. De markering is uitstekend.

Dierenvriendjes: 10/10

IJsvogels, fazanten, een ree, padden, en de gebruikelijke vogels, koeien en paarden. Waar ik niet gelukkig werd van het landschap zorgden de dierenvriendjes voor een glimlach op mijn gezicht. Je hebt alle tijd om je oren en ogen de kost te geven tijdens deze etappe en de Onlanden zijn een geliefd natuurgebied bij de vogels, dus neem ook vooral je verrekijker mee!

Kluizenaarsgehalte: 9/10

Bij beiden landgoederen was het druk zo in de herfstvakantie. Maar als je die eenmaal gehad hebt loop je in niemandsland. Ben je een echte kluizenaar in hart en nieren, dan haal je hier je hart op. Hier kom je niet hordes toeristen tegen en amper andere gemarkeerde wandelroutes. Lekker even alleen uitwaaien dus!