Wandelen door boswachterij Ruurlo
Een wandeling in de Achterhoek was niet genoeg, maar om mijn vriendin zo ver te krijgen om ook een tweede wandeling te maken tijdens ons weekendje weg koos ik voor een schappelijke afstand. 5 kilometer door de boswachterij van Ruurlo, een perfecte afstand voordat we weer terug naar Groningen afreisden. Ik wist mijn vriendin mede te lokken door de tekst op de website van Staatsbosbeheer. “Met een beetje geluk zie je een das, ree of zwarte specht.” Ook al hadden we er beiden geen vertrouwen in om die das te spotten, een ree of specht zou nog te doen moeten zijn. Het is half elf s ‘ochtends als we een parkeerplaats oprijden, het blijkt niet het juiste startpunt te zijn maar Staatsbosbeheer is daarop voorbereid en heeft netjes een wegwijzer neergezet naar het officiële startpunt. De herfst heeft ook in de Achterhoek zijn intrede gedaan en de wereld is oranje gekleurd. Aangekomen op een heideveld in het bos schijnt de zon vol in ons gezicht. Daar is die dan eindelijk! Het is grijs en grauw geweest op ons weekendje weg met op de zondag een dag vol regen. Wel een beetje jammer dat we nu dieper het bos induiken waar de zon moeite heeft om door het oranje bladerdak te schijnen.
Wildspotten in de Achterhoek
‘Stop!’ maant Chris, de verrekijker wordt erbij gepakt en vogels worden gespot. Ze heeft in het vogelboekje iets gelezen over een kuifmees en deze moet nu door haar gezien worden. Wat we zien zijn dikke mussen, luidruchtige roodborstjes en welja, een specht! Of het nou een zwarte of de bonte specht was ben ik alweer vergeten, maar 1 van de 3 beloofde dieren is gespot. Wat ik ook spot is een enorme sponszwam, hij is echt gigantisch! Chris vindt er weinig aan en loopt door met haar verrekijker, opzoek naar die kuifmees. Zonder dat we het echt doorhebben lopen we het bos uit en wandelen we in het beroemde ‘coulisselandschap’ van de Achterhoek. Bos aan de ene kant, weiland aan de andere kant, roofvogels in de bomen en daardoor blije wandelaars. Ik heb nog de hoop een ree te spotten, dit landschap is perfect, maar helaas, geen ree. Voor de das doen we geeneens moeite, die zouden nu toch al aan het slapen zijn.
Paaltjesroute Lievestro
We slingeren door de bossen, langs weilanden en staan dan ineens voor de boerderij waar de wandeling naar vernoemd is. Boerderij Lievestro. Je moet een beetje moeite doen om de naam op de boerderij te lezen, maar de gekleurde luiken maken duidelijk dat dit niet ‘gewoon’ een boerderij is. Een enorme eik staat aan de voet van de oprit van de boerderij en er zit een enorm gat in, perfect voor een uil. Mijn vriendin geeft mij gelijk maar helaas, ook geen uil. “Zie je wel, al die wilde dieren die ons beloofd worden.” mokt Chris. “Maar het is ook al veel te laat om wilde dieren te spotten.” werp ik tegen. “Het is toch al fijn dat we even in de zon lopen.” Ze geeft mij gelijk, het zonnetje schijnt nog steeds en het is heerlijk in dit stille bos. Wilde dieren hebben we dus amper gespot, maar zo rustig en stil als het in deze boswachterij was op een maandagochtend biedt het zeker mogelijkheden. Je moet er alleen vroeg je bed voor uit of in de avondschemer op pad.
