Trage Tocht Hooghalen
Het valt nog niet mee in coronatijd een echt rustig en stil natuurgebied te vinden om te wandelen. Maar als ik door mijn geheugen graaf van eerdere wandelingen springt er meteen een wandeling bovenuit. Het was hier zo griezelig stil, misschien komt het omdat Hooghalen niet echt tot de verbeelding spreekt. Waar ligt het überhaupt denk je misschien. Nou, op een klein half uur rijden van Groningen stad, onder Assen maar nog boven Beilen. En het is er stil, heel stil. Een jaar geleden liep ik de Groene Wissel Hooghalen. De wandelroute maakte indruk door het gebrek aan mensen en de overvloed aan rust. Dat is precies waar ik op hoop als ik de routebeschrijving van de Trage Tocht van Hooghalen download. Dit keer reis ik af met de Saxo maar ik had er ook met de bus kunnen komen. Als ik kom aanrijden op deze miezerige dag is de parkeerplaats verlaten. Ik stel mijn camera in, neem een slok water en zie dan in mijn ooghoek een andere auto. Ah nee he, als die ook maar niet deze Trage Tocht gaat lopen. Vlug stap ik uit en snelwandel ik de route op. Ik start midden in het bos waar het kleurenpalet overwegend bruin is met toch wat gele accenten. Maar er loert een felgroene vlakte in de verte, het zijn de weilanden van een boer waar ik van op het randje mag lopen. Het heeft veel geregend en het gras is kleddernat en binnen de kortste keren zie ik mijn wandelschoenen glanzen. Ze zijn niet 100% waterdicht meer en ik besluit over te steken naar het fietspad. Daar zou ik uiteindelijk alsnog op belanden dus liever nu met nog enigszins droge voeten.
Wandelen rondom Hooghalen
Weer kom ik uit op landbouwvelden en dan herken ik het ineens, hier liep ik op het einde van de Groene Wisselwandeling. Nu zie ik dat er een bordje verboden toegang staat op een wandelpad waar je met die route langs moet. Ik vraag mij af of de routemakers dat al weten en besluit het te onthouden (thuis kwam ik erachter dat de routemakers ervan op de hoogte zijn en dus is er geen noodzaak voor mij om er een melding van te maken). Op de rand van de akker buig ik mee naar rechts en dan komen er een heleboel verkeersborden voorbij. Hoeveel wil je er hebben in een natuurgebied. Het zandpad veranderd in een blubberbad maar gelukkig is de ondergrond hard en kom ik er ongeschonden doorheen. Dan dient het volgende avontuur zich aan, een smal ‘grassig’ pad naar rechts volgens de routebeschrijving. Grassig is het zeker, maar nat ook, dus wissel ik huppelen en wijdbeens lopen met elkaar af. Naast mij ligt weer een gifgroen tapijt van gras, het contrast kan haast niet groter. Aan het einde kan ik weer zonder problemen doorwandelen en zie ik ineens twee kopjes boven het veld uitsteken. Reeën! Zodra ze mij doorhebben schieten ze er vandoor maar ik heb ze toch mooi op de foto gekregen!
Groene Wissel versus Trage Tocht Hooghalen
Voor ik het weet sta ik weer bij de Sterrenwacht van Westerbork en zie ik Kamp Westerbork al liggen. Het blijft een indrukwekkende plek, hoe vaak je er ook langs komt. Hier kom ik voor het eerst andere mensen tegen maar zij bezoeken Kamp Westerbork en dus wandel ik al snel weer de eenzaamheid tegemoet. Er is in een jaar tijd al het een en ander veranderd, want de wildroosters zijn weg! Nou ja, ze liggen in de berm van het wandelpad, een soort van opgeruimd zullen we maar zeggen. Het zonnetje breekt door en wat een timing weer! Ik sta midden op een gigantisch heideveld dat goud kleurt in het zonlicht. Ook hier is het weer hupsen en springen want de wandelpaden zijn modderig en nat. Weer herken ik delen van de Groene Wissel maar deze Trage Tocht is zeker geen kopie en laat je echt compleet nieuwe delen van Hooghalen zien.
Genieten in Hooghalen
Het zonnetje verdwijnt weer en meteen is de kou voelbaar. Na een korte lunchstop op een verhoogd bankje van waaraf ik Schotse Hooglanders spot, vervolg ik de route en sta ik ineens in een heel ander landschap. Het doet mij denken aan het Strubben Kniphorstbosch in Anloo, met zijn dunne kronkelige bomen en met mosbegroeide bosbodem. Eventjes kan ik de paarse paaltjes van het Drents Landschap volgen tot ik op een enorm heideveld terecht kom. Wow, hier voel ik mij pas klein en nietig. Dapper stap ik door en wandel ik rustig terug naar de parkeerplaats. Tot rust ben ik hier zeker gekomen, wat een wandeling weer zeg. Wie echt op zoek is naar een bijna ‘alleen op de wereld’ gevoel raad ik ten zeerste aan een wandeling in Hooghalen te maken. Of het nou de Groene Wissel is of de Trage Tocht, je zult hoe dan ook versteld staan.
