Drenthepad: van Anloo naar Gasselte – 16.5km

Het is grauw en grijs, nevel hangt over de velden. Ik parkeer de auto bij de P+R Annen en wandel naar het beginpunt van de route. Ongeveer 10 minuutjes later pak ik de wandelroute weer op waar ik de vorige keer geëindigd ben. Ik heb geen idee wat mij te wachten staat tijdens deze etappe, tijd om mij te laten verrassen. Reistijd vanaf Groningen? 25 minuten. Wandeltijd? 5 uur. Genieten maar!

De wereld is klein geworden, ik verlaat het dorp Anloo en wandel via een breed zandpad tussen de weilanden. In de verte zie ik een andere wandelaar lopen, maar echt veel meer kan ik niet zien. Er doemt een bos op en daar scheiden de paden van de wandelaar en ik. Hij gaat rechtdoor en ik mag via een smal paadje op de rand van akker en bos verder. Het bos heeft wat magisch met al deze nevel, ik kan er geen genoeg van krijgen om foto’s te schieten. Dan vallen mij de gele paaltjes op, heb ik hier ook gelopen tijdens mijn wandelroute van het Evertsbos? Want ineens begint het mij te dagen, ik wandel door het Evertsbos. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht, joepie, er staan mij hele mooie stukken bos te wachten!

Het Pinetum Ter Borch, het urnenveld en een hunebed. Het zorgt voor mooie plaatjes. Ondertussen geniet ik van de kleuren in het bos, mijn muts gaat bijna op in de omgeving. Slingerpaadjes en rechte bospaden wisselen elkaar af en dan kruisen de wandelaar van eerder en ik elkaar op een kruispunt. Ik ben benieuwd wat voor route hij loopt maar terwijl ik mij dat afvraag raak ik mijn eigen wandelroute kwijt. Ergens heb ik een markering gemist, ik pak het NIVON boekje erbij en wandel terug. Dan spot ik een markering op een boom maar blijk ik niet snel erna weer een markering te missen. Ik ben aangekomen bij het heideveld van het Evertsbos en ik weet dat ik er overheen moet richting de N34, maar waar precies? Ik loop even naar links in de richting van een wildrooster maar zie geen markering, dan naar rechts, daar is wel een bankje uit de omschrijving. Huh, waar heb ik dan de markering gemist? Het is mij nu wel duidelijk dat ik door het klaphekje moet maar hier is wel duidelijk de markering in gebreke. Ik maak er een foto van om er thuis een melding van te maken*. Nu eerst op naar het bankje midden op de heide, tijd voor een pauze.

Het blijft hier echt prachtig en ik heb dit natuurschoon helemaal voor mij alleen! Wat een geluk. Via een klaphekje verlaat ik de heide en wandel ik onder de N34 door naar een compleet onbekend stuk van het Drenthepad. Het brede zandpad verlaat ik voor een smal bospad waar ik drie vrouwen met hond tegenkom. “Loop je ook het Drenthepad? Prachtig weer hebben we he!” Ik antwoord bevestigend en zeg dat ze nog een heel mooi stuk staan te wachten. “Jou ook hoor!” Mijn nieuwsgierigheid is gewekt. Ik steek een asfaltweg over en het zandpad ruil ik in voor een pad vol bladeren. Een knaloranje vorm trekt mijn aandacht, oranje trilzwammetjes! Ik wacht nog steeds op dat mooie stuk waar de vrouwen het over hadden, maar dat blijkt niet echt meer te komen. Het kan in ieder geval het Evertsbos niet evenaren.

Ik wandel richting het dorp Gieten over asfaltwegen, smalle bospaadjes, rechte fietspaden en weer onder de N34 door. Dan moet ik even gniffelen: alleen in Drenthe kan er een hunebed op een schoolplein staan. Ik verlaat Gieten weer over een enigszins drukke klinkerweg waar de berm veranderd is in een modderpoel door de vele auto’s. Gelukkig mag ik snel weer over wandelpaden lopen waar auto’s niet zijn toegestaan. Een koppel schapen kijkt mij nieuwsgierig aan en ik pauzeer even op een houten bankje. Het laatste deel van het Drenthepad bestaat uit een eindeloze asfaltweg, een graspad tussen de akkers en een voormalige spoorbaan. Vooral dat laatste blijkt toch wel heel tof te zijn. In gedachten zie en hoor ik de treinen hier al voorbij zoeven. Wat er ook voor mijn neus voorbij zoeft is de bus terug naar mijn auto. Ik heb de Q-liner echt op twee minuten gemist en de volgende gaat pas met een half uur omdat deze ook nog eens vertraging blijkt te hebben. Zal je net zien he. Maar dat geeft mij de tijd om de foto’s te bekijken en te concluderen dat dit best wel een mooie etappe was. Daarom krijgt deze etappe van het Drenthepad van mij als wandelscore een 8.5.

*Melding van missende, of beschadigde markering doe je heel gemakkelijk online via https://www.meldpuntroutes.nl

Bereikbaarheid: 10/10

Zowel Anloo als Gasselte is uitstekend te bereiken met het OV. Kies je voor de Q-liner (welke vaak 2 tot 4 keer in het uur gaat) dan stap je in Anloo uit bij de halte P+R Annen en is het nog 10 minuten wandelen tot je de route kan oppakken. In Gasselte kies je voor de halte Rotonde. Kom je met de auto, dan parkeer je deze gemakkelijk bij de P+R of in de dorpen zelf.

Wandelpaden: 8/10

Het Evertsbos springt er bovenuit in deze etappe, hier is het ultiem genieten met 100% onverharde wandelpaden die slingeren door het bos, over de heide langs hunebedden en grafheuvels. Tussen het Evertsbos en Gieten is het een afwisseling van asfalt en onverharde paden.

Dierenvriendjes: 8/10

In het Evertsbos heb ik geregeld reeen gespot dus met een beetje geluk kan je dit vriendje tegen komen. Ik heb vooral veel vogels gezien en gehoord, schapen geaaid en paarden geroepen.

Kluizenaarsgehalte: 8/10

Het was op deze nevelige doordeweekse dag in december heerlijk rustig op de wandelroute. Omdat deze etappe bijna geen gemarkeerde paaltjesroute volgt kan je het rijk makkelijk voor je alleen hebben. Ik denk dat je de meeste kans hebt op andere mensen in het Evertsbos.