Paaltjesroute Koekangerveld
Het is toch redelijk druk op de parkeerplaats als wij om half drie komen aanrijden. Mijn moeder en zusje staan al op ons te wachten. Na de gebruikelijke nieuwjaarswensen speur ik snel de omgeving af op zoek naar het routepaaltje. Welke kleur was het ook alweer? Er is geen bord te zien waarop aangegeven wordt dat hier een wandelroute start, wat ik enigszins vreemd vindt maar het is niet moeilijk het oranje paaltje te spotten. Het is dat ik weet dat dit het startpunt is van de oranje paaltjesroute van 4,3 kilometer, maar anderen zouden geen idee hebben van de afstand. A fijn, laten we gaan! Ik en mijn moeder lopen voorop maar al snel wordt duidelijk dat dit niet handig is. Ik wil foto’s maken voor de blog en dat resulteert in bijna kettingbotsingen omdat ik plotseling stil sta en mijn vriendin en zusje dit niet altijd even snel door hebben. We wisselen van plek, mijn vriendin en zusje lopen voorop en mijn moeder en ik keuvelen erachter aan. “Kijk eens Mara!” mijn moeder maant mij te komen en met de camera in mijn hand kan ik niet anders dan een foto maken van dit schattige tafereeltje. Wie heeft dit kerstboompje hier neergezet en met welke reden? Om een glimlach op het gezicht van passerende wandelaars toveren misschien?
Wandelen door de woestenij van het Koekangerveld
Al snel loopt er een ander groepje achter ons op het smalle wandelpad en ik voel mij enigszins opgejaagd. Ik wil rustig foto’s maken maar hoe meer ik stil sta hoe dichterbij ze komen. Als we op een breed zandpad uitkomen lopen we met z’n vieren naast elkaar en als een routepaaltje ons naar rechts wijst probeer ik iedereen op het brede pad te laten lopen zodat het andere groepje ons kan inhalen. “We moeten hier toch rechtsaf?” vraagt mijn zusje en ik knik bevestigend maar knik ook even naar de mensen die ons nu inhalen. Zo, kunnen we weer rustig onze weg vervolgen. We lopen over smalle, kronkelende paadjes, precies het soort wandelpaden waar ik van hou. De omgeving doet woest en ruig aan, overal liggen omgevallen bomen en hangen afgebroken takken. Het wandelpad is gelukkig beter begaanbaar al moeten we wel veel achter elkaar lopen.
Deze paaltjesroute is een aanrader
Maar dan doemt er een open landschap voor ons op waar de zon vrolijk zijn licht op laat schijnen. Een ven! Waar zelfs nog een beetje ijs op ligt! Mijn moeder en ik zijn betoverd en lopen samen naar het water. Mijn vriendin en zusje kijken van een afstandje toe terwijl ik foto’s blijf maken. Het is hier prachtig! Via de kronkelende bospaadjes lopen we langzaam terug in de richting van de auto’s. Als ik even naar rechts kijk aanschouwen we weer een prachtig natuurtafereel. Zonnestralen doorboren het dichte dennenbomenbos en creëren een perfect camera shot. Ik besluit dat ik heel blij word van deze wandelroute want met een krappe 4 kilometer zie je een heel mooi stukje Drenthe.
