De etappe waar ik mij op verheugd heb omdat er de mogelijkheid is om een rondje door de oude dierentuin van Emmen te lopen. Ik heb een screenshot gemaakt van de ‘omleiding’ maar dat was achteraf gezien helemaal niet nodig omdat er gewoon markering voor is aangebracht. Of het de moeite waard was? Daarvoor moet je nog een stuk verder lezen want ik liep ook deze etappe andersom. Ik parkeerde de auto (gratis) bij het station van Emmen en pakte daar de bus naar Oosterhesselen om zo terug te lopen. Reistijd vanaf Groningen? 50 minuten. Wandeltijd? 5 uur. Genieten maar!
Als ik de bus uitstap valt mijn oog op het bankje in het bushokje. Daar ligt een happy stone en wat voor een! Hij verdwijnt in mijn broekzak, deze mag mee op reis. De bushalte ligt niet op de route van het Drenthepad maar met nog geen 5 minuten lopen word ik alweer verwelkomt door de rood-gele markering. Ik word door het dorp Oosterhesselen geleid waar een drietal wollige alpaca’s mij nieuwsgierig aankijken en de krokussen het voorjaar aankondigen. Voor ik het weet wandel ik alweer het dorp uit en wacht het landgoed de Klencke op mij. Daar ligt wel een hele grote steen in een boom. jw.org staat erop geschilderd. Bij thuiskomst blijkt het naar de website van de Jehova’s Getuigen te leiden, bijzondere manier van reclame maken. Het zonnetje is ondertussen flink gaan schijnen en gevoel van gelukzaligheid vormt zich in mij. Zo aan het rand van een vennetje met een wijds vergezicht kan ik niet anders dan eventjes heel gelukkig zijn. Via een brede laan verlaat ik het landgoed en kom ik uit op een asfaltweg waar ik nog een aantal kilometer over moet afleggen.
Ik volg het fietspad langs een autoweg en begin langzaam mijn jas open te ritsen, het is echt al best wel warm! Ik spot een buizerd in een weiland en mag hem zien opstijgen en een duikvlucht in zien zetten. Het verzet de gedachten even want de asfaltweg is lang en recht en ik word ongeduldig. Waar is het bos? Maar ook, waar is de markering? Loop ik nog wel juist? Als ik begin te twijfelen en mijn NIVON boekje erbij wil pakken verschijnt de markering en mag ik een stukje door de bossage lopen. Echt spannend is het niet, wel wordt het wat spannend als ik ineens iemand ver weg in de bossage zie staan. Wat doet die man? Ik besluit het niet zelf uit te vinden en hou de pas erin. De ene bossage wordt ingeruild voor de andere en zo wandel ik langzaam het dorp Sleen in. Ik zet de enorme kerktoren op de foto, het prachtige raadhuis en de mooie Saksische boerderijen. De straatstenen worden ingeruild voor een breed zandpad waar ik op een bankje mijn lunch opeet. In het zonnetje, kon minder!
Schattige shetlanders slaan mij geïnteresseerd gaande en Duitse herders van de naastgelegen kennel laten zich goed horen. Ik loop langs een verlaten weg, in de verte spot ik hekken die de weg afsluiten en dus kan ik zonder problemen de autoweg oversteken en val ik met mijn neus in de sneeuw. Het is ondertussen al dik een week geleden dat we sneeuw hadden maar hier in de sloot ligt nog een enorm pak! De route gaat onder een drukke autoweg langs en dan loop ik ineens over een asfaltweg dwars tussen de weilanden. Vele fietsers passeren mij en een enkele auto. Als ik uitkom op een T-splitsing valt mij de Drenthepad markering op, er staat ‘omleiding’ op. O, was er een omleiding? Niks van gemerkt, haha. Weer wandel ik over eindeloos asfalt en dan staat daar het toegangsbord van Emmen. Ben ik er nu al? Ik post enthousiast een story op Instagram dat ik de dierentuin snel ga betreden. Maar als ik het bord passeer waarop staat dat ik Emmen weer verlaat, slaat de twijfel toe. Hoelang moet ik eigenlijk nog? Eerst mag ik nog een stuk door het Noordbargerbos, waar het ondertussen ook al wat drukker is geworden met andere wandelaars. Langzaam valt mij een zeurende pijn op in mijn linkerbeen. Tja, wat doe je eraan? De auto staat toch echt op het eindpunt.
Via een klein heideveld wandel ik langzaam het dorpje Westenesch binnen en doemt de ‘skyline’ van Emmen op. De enorme bioscoop met daarnaast een woontoren die mij doet denken aan de ‘Twilight zone tower of terror’ uit Disneyland. Oe, de dierentuin, daar moet ik nu toch wel snel zijn! Het is een kwestie van een zebrapad oversteken, de markering volgen en je dan afvragen waarom je het maar niet herkent. “Renzenpark” staat er nu boven de ingang, de poorten zijn open en als ik het terrein betreed gaat er nog steeds geen lampje branden. Ik herken gewoon niks, het is dan ook echt wel een tijd geleden dat ik hier voor het laatst was. Het eerste wat ik doe is een bankje zoeken, er staan er genoeg maar er zitten ook al een heleboel mensen op. Het is druk! Met gezinnen, oude mannentjes die gezellig bijkletsen en fietsers (je mag er doorheen fietsen, wat niet heel praktisch is gezien het aantal wandelaars en rondrennende kinderen). Ik vind een mooi bankje die uitkijkt op een oud dierenverblijf, toch wel raar hoor, zo zonder dieren. Mijn linkerscheen begint nu echt wel aan te geven dat het genoeg is, shit, dit heb ik niet eerder zo gevoeld. Ik drink mijn waterfles leeg en wandel door het park, waar de markering uitstekend is aangebracht. Jammer vind ik het dat er geen bordjes staan met welke dieren hier hebben gewoond. Voor sommige mensen is het misschien niet nodig, die herkennen het vast nog, maar ik herken nul. Het valt mij op hoe klein het park eigenlijk is, was het echt zo klein? Voor ik het weet verlaat ik het park alweer en niet veel later komt het station in zicht. Ondertussen begin ik toch echt wat te hinkepoten en ben ik blij als ik bij de auto ben. Mijn linkerscheen staat in de brand, rekken en strekken doet pijn. Gut, dat wordt nog wat met een krap uur in de auto.
Ik weet zonder ongelukken Groningen te bereiken en na wat beraad bij mijn vriendinnengroep van artsen leg ik er een ijspack op. S’avonds blijkt het ijspack zijn werk te hebben gedaan, aanraken doet geen pijn meer en lopen wil nog gewoon. Wel ben ik zo verstandig om die week geen andere etappe van het Drenthepad te lopen. Dat moet maar even wachten tot volgende week. Gelukkig kan ik nog even teren op deze etappe, want ook al viel de dierentuin misschien een beetje tegen, het is wel een hele leuke toevoeging aan het Drenthepad. De oude dierentuin was toch wel een symbool voor de provincie. Verder was de etappe prima, met enkele hoogtepunten als het landgoed de Klencke, het dorp Sleen en het Noordbargerbos. Wel was het vrij veel asfalt en recht toe, recht aan maar daar ontkom je soms niet aan. Deze etappe van het Drenthepad krijgt van mij een wandelscore van 8.8.
- Bereikbaarheid: 10/10
Emmen heeft notabene een treinstation en een goede busverbinding met de rest van de provincie. Dus dit is een uitermate geschikte etappe om met het OV af te leggen. Kom je met de auto, dan parkeer je deze gratis aan de achterkant van het station of als je in Oosterhesselen begint, ergens in het dorp.
- Wandelpaden: 7.5/10
Zoals hierboven beschreven bevat de etappe vrij veel asfalt, maar wees niet bang, je mag je schoenen ook genoeg vies maken op de onverharde wandelpaden. Ze zijn veelal smal en slingerend, dus een perfecte compensatie voor het asfalt. De markering is oké, iet wat zuinig naar mijn mening. Ik heb toch geregeld even het boekje erbij gepakt om te checken of ik nog wel op het juiste pad zat. Dit was gelukkig altijd het geval, maar liever had ik iets meer markering gezien als bevestiging.
- Dierenvriendjes: 9/10
Je loopt notabene door de oude dierentuin, waar zich misschien geen wilde dieren meer bevinden, wel is er een stadsboerderij zodat je nog steeds kippen, geiten, varkens, eenden en ganzen kan aanschouwen. Verder kun je in Oosterhesselen alpaca’s kijken, wandel je langs een Duitse herder kennel en een weiland vol met schattige shetlanders. En ondertussen vliegen er natuurlijk genoeg vogels rond om de vogelaar te plezieren.
- Kluizenaarsgehalte: 8.5/10
Ik wandelde deze etappe praktisch alleen. Het waren de fietstoeristen die ik het meeste tegenkwam. In de dorpen was het wat drukker met als drukste punt natuurlijk de oude dierentuin, maar deze kan je ook overslaan als je wilt. Met een beetje een goede timing kan je je kluizenaarshart hier zeker ophalen.
Praktische wandel informatie
Naam wandelroute: Drenthepad etappe Emmen-Oosterhesselen
Wandelafstand: 20 km
Startpunt: station Emmen of bushalte rotonde Geserweg
Parkeergelegenheid: station Emmen (gratis) of in Oosterhesselen
OV start- en eindpunt: station Emmen of bushalte rotonde Geserweg
Horeca: In zowel Emmen als Oosterhesselen is horeca aanwezig. Onderweg kom je door Sleen waar je met een kleine detour ook horeca kan vinden.
Online routebeschrijving: Website wandelnet maar koop vooral het boekje van deze LAW wandelroute
