De etappe waarop gesmokkeld werd. Iets wat tegen mijn principes in gaat maar het was even niet anders. Waar ik de vorige etappe startte bij de bushalte van Oosterhesselen, parkeer ik de auto nu een dorp verderop, in Gees. Wat ik oversla zijn vele verharde wegen, die uiteindelijk leiden naar de grootste zwerfkei van Drenthe. In Gees, precies tegenover waar ik mijn auto parkeer. Reistijd vanaf Groningen? 50 minuten. Wandeltijd? 4 uur. Genieten maar!
De grootste zwerfkei van Drenthe, gewoon, zomaar aan de weg voor een huis. Hij zal maar in je tuin liggen! Maar het het is eigenlijk niet de grote zwerfkei die mijn aandacht trekt maar een klein silhouette van een wandelaar. Een soort klein monument voor het Drenthepad, ik word er bijna sentimenteel van. Ik ben nu op driekwart van de route, het einde komt in zicht, best een gekke gedachte dat het straks over is. Maar he, terug naar het nu, ik heb nog een hele etappe voor me. Rustig wandel ik het dorpje uit, ik word uitgezwaaid door een prachtige waakhond en enthousiast begroet door een luid knorrend varken. Niet veel later kom ik langs een weiland met schapen en ja hoor, er zijn al lammetjes! Goed verstopt achter moeder schaap en niet geïnteresseerd in mij. Nou moe…
De eerste paar kilometers schiet ik niet echt op, ik blijf maar foto’s maken. Als er een aalscholver bovenop een kale boom land en parmantig om zich heen kijkt kan ik niet anders dan pochen op de foto die op mijn camerabeeld verschijnt. Als er vervolgens ook heel sierlijk een zwaan voorbij zwemt barst mijn hart bijna uit elkaar van geluk. Wat een schitterende beelden zo op de vroege ochtend. Het is wat grauw maar dat zorgt voor een mysterieuze sfeer, ik loop een tijdje achter drie andere wandelaars en haal ze even later in als zij een pauze inlassen. Aan mijn rechterhand verschijnt een waterplas, waar een zwanenpaar rustig rond zwemt. Alweer zwanen, ik kan het niet laten om de spirituele betekenis van de zwaan te Googlen. ” De zwaan vertelt dat jij mag worden wie je echt bent.” Hoe toepasselijk, het lijkt een vraagstuk te zijn waar ik al jaren mee rondloop. Wat wil ik nou precies met mijn leven, qua werk, qua wonen. Tijdens het Drenthepad kom ik daar stukje bij beetje achter en deze zwanen lijken mij te wijzen dat het goed is, dat ik kan zijn wie ik wil zijn. Een vrouw die op haar plek is midden in de natuur, in Drenthe.
Het Drenthepad leidt mij door het bos naar een groot heideveld waar schapen en ezels zouden lopen. Bij het betreden van het heideveld staat zelfs een bord met uitleg hoe om te gaan met ezels. Zij beschermen de kudde schapen tegen opdringerige honden door te schoppen, dus voorzichtigheid is geboden. Ik word vooral enthousiast van het feit dat hier ezels zouden lopen en vind het jammer dat ik de verrekijker in de auto heb laten liggen. Al zou ik ze snel genoeg moeten kunnen zien in dit open landschap. Maar na wat kilometers over de heide heb ik geen ezel en schaap gespot. Jammer. De heide wordt ingeruild voor het bos, waar ik bijna de route kwijtraak omdat er een paaltje ontbreekt. Of nouja, ontbreekt, hij is tegen een boom geplaatst maar heeft zo’n goede schutkleur dat die bijna op gaat in de boom. Ik besluit het paaltje naar de andere kant van het pad te verplaatsen zodat die beter opvalt en noteer in mijn telefoon dat ik hier een melding van moet maken.
Ik passeer twee andere wandelaars en loop via het asfalt het dorpje Nieuw-Balinge in. Daar zie ik een ouderwetse Drentse plaggenhut die ik uiteraard op de foto moet zetten. Het zonnetje is ondertussen door het wolkendek gebroken en het begint zowaar wat warm te worden. Het wordt ook drukker op de weg en ik loop voorop in een rij van wandelaars. Niet mijn meest favoriete positie, ik voel me al snel opgejaagd, maar het uitzicht is wel het beste. Want ik ben ondertussen aangekomen op het Mantingerveld en waan mij bijna in Afrika. Ik krijg het liedje uit de Lion King in mijn hoofd en maak een filmpje van het uitzicht terwijl ik op de achtergrond “in the jungle, the mighty jungle” zing. Het is ondertussen ook lunchtijd en op een grote boomstam doe ik mij tegoed aan een broodje pindakaas. De wandelaars achter mij kijken enigszins jaloers mij kant op, er is nog plek zat op de boomstam maar corona zal ze wel tegenhouden om een plekje naast mij op te zoeken. Ik check de tijd en zie dat ik precies op schema loop. Jaja, ik heb een schema vandaag, omdat het onmogelijk was om tussen het start- en eindpunt met het OV te reizen besloot ik mijn moeder op te bellen. Zij bleek namelijk maar op een krap kwartier rijden van het Mantingerveld te wonen en ze wilde mij met alle liefde terug naar mijn auto in Gees rijden. Als de boterham achter de kiezen is vervolg ik de route en passeer ik de wandelaars die een plekje in het gras hebben gezocht. “Wat een prachtige dag hebben we erbij” zeg ik vrolijk “het mooiste moet nog komen’ zegt de man en hij blijkt niet te liegen. Wat volgt zijn golvende, smalle paadjes tussen de jeneverbes struiken door. Ik waan mij bijna in The Hobbit als ik op het punt uitkom waar ik van de route af moet wijken. Het is nog ongeveer een kilometer lopen naar de parkeerplaats vanaf waar mijn moeder mij op zal pikken. Niet over smalle, golvende paadjes, wel langs de contouren van het Mantingerzand, het volgende stuk Drenthepad wat mij staat te wachten.
Deze etappe van het Drenthepad smaakt naar meer. Het Mantingerveld is sprookjesachtig, ik kan niet wachten tot de volgende etappe. Deze etappe krijgt van mij een wandelscore van 7.9
- Bereikbaarheid: 6.5/10
Ondanks dat er bushaltes zijn in beiden dorpen, is er geen directe busverbinding en dus is het afleggen van deze etappe met het OV een hele opgaaf. De auto kun je zonder problemen in Gees kwijt, tegenover ‘De Zwerfkei’ bijvoorbeeld en het Mantingerzand heeft een prima parkeerplaats. Met de auto is het een kwartiertje rijden tussen beiden plekken, dus bindt eventueel een fiets op de auto of zorg voor een carpool.
- Wandelpaden: 8/10
Verhard en onverhard wisselen elkaar mooi af, wat wel redelijk constant is is de vorm van de paden. Ze zijn veelal lang en recht maar bieden altijd een prachtig uitzicht. Op het Mantingerveld ging mijn wandelhart toch wel even wat sneller kloppen, die kronkelingen, het golvende karakter, zo tussen de jeneverbesstruiken door, je moet er geweest zijn!
- Dierenvriendjes: 8.5/10
Ezels, schapen, varkens, de hele beestenbende komt voorbij op deze etappe. Vergeet ook zeker alle watervogels niet, zwanen, aalscholvers, eenden. Wildlife al om op deze etappe.
- Kluizenaarsgehalte: 8.5/10
Ik wandelde deze etappe praktisch alleen, ondanks dat je door dorpen als Gees en Nieuw-Balinge komt. Stilte overheerste en die paar wandelaars die ik tegen kwam waren stil en hadden de pas er goed in.
Praktische wandel informatie
Naam wandelroute: Drenthepad etappe Gees-Mantingerzand
Wandelafstand: 15 km
Startpunt: de Zwerfkei in Gees of P1 Mantingerzand
Parkeergelegenheid: tegenover de Zwerfkei in Gees of P1 Mantingerzand
OV start- en eindpunt: bushalte Gorindijk in Gees of bushalte Mantingerdijk
Horeca: In Gees is enige horeca, onderweg kom je niks tegen
Online routebeschrijving: Website wandelnet maar koop vooral het boekje van deze LAW wandelroute
