Wandelen vanaf Natuurkampeerterrein Borger
Vanaf het natuurkampeerterrein Borger is het ongeveer 20 a 30 minuutjes lopen, dwars over het Drouwenerveld naar het stenen bankje aan het Lunsveen. Ik schenk mijn thee in, open de bak Griekse yoghurt en geniet, wat een manier om je woensdag te beginnen. Als je dacht dat het er heerlijk rustig was had je het mis. Het is een af en aan vliegen van ganzen en eenden die meteen luidruchtig hun territorium afbakenen. Het levert een mooi schouwspel op en als er een moeder eend met haar kroost recht voor mijn neus voorbij komt zwemmen explodeert mijn hart bijna van geluk. Bijna een uur later besluit ik te beginnen met de wandelroute. Ik maak rechtsomkeert en verlaat het Lunsveen en wandel een smal pad naast een afrastering op. De rode paaltjesroute gaat ook dwars over het Drouwenerveld, waar koeien en schapen rustig naast elkaar grazen. Er is een klein kalfje in de kudde, die continu nieuwsgierig mijn kant op kijkt. Ik weet dat ik afstand moet houden, maar toch is het moeilijk om zo’n schattig kalfje van een afstandje te moeten blijven bekijken. Maar als een deel van de kudde rechts van het pad rustig ligt te herkauwen en links van het pad twee grote jongens staan te grazen moet ik toch even slikken. Deze koeien hebben hun hoorns nog, en dan worden het ineens toch ietwat gevaarlijkere dieren. Maar ze keuren mij geen blik waarde en zonder problemen vervolg ik de route.
Paaltjesroute Het Lunsveen
De lucht is strakblauw en het landschap weids, een prachtige combinatie. Na uitgesleten wandelpaden op het Drouwenerveld loop ik ineens over een groen bospad. De lente is echt goed begonnen en de felle kleuren groen stralen je tegemoet. Soms wordt het felle groen afgewisseld met het donker groen van de naaldbossen. Onderweg kom ik geregeld de bruine markering van de Erfgoed route tegen, maar omdat ik in tegengestelde richting loop blijft het vaak toch een raadsel waar ik nu precies heen ga. Een leuk raadsel, want niks is leuker dan verrast te worden door mooie wandelpaadjes en die zijn er op deze wandelroute meer dan genoeg. De paaltjesroute loopt een flink stuk door het bos maar komt uiteindelijk weer uit bij het Lunsveen. Ook aan deze kant van het water staat een bankje, een houten bankje dit keer en ik kan het niet laten om er even plaats te nemen en de dieren te aanschouwen. Het is echt een drukte van jewelste op dit water. Dit is eigenlijk het officiële startpunt van de wandelroute maar omdat ik aan de andere kant van het Lunsveen begonnen ben moet ik nog een stukje om het water heen voor ik weer terug kan lopen naar het natuurkampeerterrein.
