De allerlaatste etappe, het moment is dan toch daar. Ik start deze etappe zoals ik het Drenthepad een jaar geleden gestart ben, met het openbaar vervoer! Dus pak ik de trein en de bus naar Hooghalen, ik smokkel weer een stukje want de vorige etappe liep tot kamp Westerbork. Maar vanaf daar is het praktisch een rechte lijn naar Hooghalen, niet bijster interessant dus. Sowieso is de laatste etappe niet een van vele hoogtepunten als ik het wandelgidsje inspecteer. Maar wie weet word ik nog verrast. Reistijd vanaf Groningen? 50 minuten. Wandeltijd? 5.5 uur. Genieten maar!
Het is maar een klein stukje lopen om de etappe weer op te pakken. Het vergt wel wat moed om langs een uiterst waakzame herder te lopen die vol blaffend op mij af komt rennen. Mijn armen schieten in de lucht want mijn handen zijn wel heel makkelijk bijt materiaal maar het loopt gelukkig met een sisser af. De route gaat langs de rand van het dorp Hooghalen en voor ik het weet loop ik over het viaduct over de A28. Een vrachtwagenchauffeur toetert vrolijk en ik steek met een lach mijn hand op. Ondanks dat de snelweg pal links van mij ligt, doet de geluidswal goed zijn werk en geniet ik al snel van het wijds uitzicht als ik tussen de weilanden loop. Er schijnt een omleidingsroute voor wandelaars met hond te zijn, al is het mij nog steeds onduidelijk waarom je niet met de hond over deze asfaltweg mag komen. Aan het einde word ik begroet door een vrolijke shetlander die ik uiteraard een aai over zijn bol moet geven. Ik moet een drukke weg oversteken en loop vervolgens op het fietspad. Als ik aan mijn linkerhand een bordje tegenkom van het Drents Landschap met ‘Hijkerveld’ erop haal ik opgelucht adem. Eindelijk onverharde wandelpaden!
Het bord staat wat misplaatst naar mijn mening want de ingang is nog een paar tientallen meters verderop. Er staat een auto geparkeerd, mooi, dat betekent dat het er vast niet druk zal zijn. Via een smal pad tussen jonge berkenbomen loop ik het Hijkerveld op en wat is het mooi! De strakblauwe lucht helpt zeker mee als contrast tegen het bijna goude gras. Ik volg een smal karrenspoor die uitkomt op een fietspad. Ik check voor de zekerheid of ik dit pad echt moet volgen en helaas, ja, dat moet. (Update: de route is een paar dagen later aangepast en volgt niet het fietspad maar de onverharde wandelpaden die er om heen liggen.) Het waait toch aardig en als ik op een bankje naast het fietspad plaats neem doe ik toch mijn capuchon op om de wind uit mijn nek te houden. Het ziet er vast wat raar uit want de zon schijnt, het regent niet en daar zit ik dan met mijn capuchon. Maar het houdt heerlijk de wind uit mijn nek. Twee wandelaars die er stevig de pas in hebben passeren mij en ik wacht nog even met volgen. In de verte zie ik de schaapskudde staan en als ik dichterbij kom zie ik dat het er stikt van lammetjes. Ze rennen in groepjes door elkaar en in mijn hoofd hoor je alleen maar ‘ahhh wat schattig, omg, too cute.” Stiekem zou ik wel wat dichterbij willen komen maar de schaapsherder staat even verderop met zijn honden toe te kijken dus ik blijf netjes op het fietspad staan. Als mijn hart genoeg vervuld van liefde is vervolg ik de route. Via het fietspad slinger ik het Hijkerveld uit en kom ik uit bij het Oranjekanaal.
Er is een heus mysterieus spookverhaal hier aan het Oranjekanaal en een stuk scheepswrak moet de waarheid van het verhaal onderschrijven. Ik moet wat gniffelen en via de brug steek ik het kanaal over. Even loop ik weer langs een drukke weg als ik gelukkig weer vrij snel linksaf een onverhard pad op mag. Ik loop op een zandpad langs de heide maar kom alweer snel op een fietspad uit welke op zijn beurt weer uitkomt op een verharde autoweg. Hier was ik dus al een beetje bang voor. Er is nog een natuurgebied op deze Drenthepad etappe, de Brunstingerplassen en daar loop ik langzaam heen. In het NIVON boekje staat dat je bij natte weersomstandigheden beter het fietspad kan volgen. Deze tijd van het jaar valt beslist onder het kopje ‘natte weersomstandigheden’ maar ik heb ondertussen al zoveel fietspaden gevolgd dat ik bijna denk dat ik deze route misschien nog beter op de fiets had kunnen doen. Als ik in de verte twee mensen over het eventueel blank staande wandelpad zie komen besluit ik de gok te wagen. Het is er prima droog en ik ben zeer tevreden met mijn keus. Avontuurlijke overstapjes zorgen ervoor dat de etappe toch wat hoger scoort qua wandelpaden maar eerder dan mij lief is verlaat ik ook dit natuurgebied en weet ik dat het einde toch echt in zicht komt.
Via verschillende verharde paden loop ik langzaam richting Beilen. Bijna loop ik nog verkeerd ook, ik mag nog een stukje schelpenpad meenemen voordat ik echt de bebouwing van Beilen inloop. ‘Dit was het dan’, denk ik dan als ik door het centrum loop. Ik blijf erbij dat Beilen niet het meest mooie start-/eindpunt is van het Drenthepad. Het station en zijn omgeving is en blijft een beetje een deceptie. Ik moet nog bijna rennen ook om de trein te halen en dus blijft er niet heel veel tijd over om heel sentimenteel te worden. Dat komt later wel. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
Het is dat er nog twee hele mooie natuurgebieden in zitten die nog wat sjeu aan deze etappe van het Drenthepad geven. Want verder is het veel asfalt en bebouwing. Toch krijgt de wandeling van mij nog een wandelscore van 8.1
- Bereikbaarheid: 10/10
Hooghalen ligt net iets onder Assen en is daarmee prima te bereiken met het openbaar vervoer. Vanaf het station pak je gemakkelijk de bus en stap je uit bij het busstation van Hooghalen. De auto parkeer je eventueel gemakkelijk in het dorp. Beilen is helemaal prima, het heeft een trein- en busstation en prima parkeergelegenheid.
- Wandelpaden: 6.5/10
Asfalt voert de boventoon, zelfs in de natuurgebieden. Gelukkig is dit op het Hijkerveld ondertussen aangepast. Maar het qua wandelpaden zeker niet de mooiste route. De markering is prima.
- Dierenvriendjes: 8/10
Een schaapskudde met lammetjes krikt dit cijfer zonder problemen op. Tel daarbij de Schotse Hooglanders die in het natuurgebied grazen en de vele vogels en je komt tot een welverdiende 8.
- Kluizenaarsgehalte: 8/10
Ik kwam niet heel veel mensen tegen op deze etappe, toch is de bewoonde wereld nooit ver weg. Je loopt veel over en langs autowegen en dus zijn mensen op die manier nooit ver weg en stil is het zeker ook niet. Maar je hebt alle ruimte om even alleen te zijn met je gedachten.
Praktische wandel informatie
Naam wandelroute: Drenthepad etappe Hooghalen-Beilen
Wandelafstand: 19 km
Startpunt: station Beilen of vanaf de bushalte Hooghalen
Parkeergelegenheid: Parkeerplekken rondom station Beilen of in het dorp Hooghalen.
OV start- en eindpunt: bushalte Hooghalen of treinstation Beilen
Horeca: Zowel in Beilen als in Hooghalen kom je horeca tegen. Onderweg kom je niks tegen
Online routebeschrijving: Website wandelnet maar koop vooral het boekje van deze LAW wandelroute
