Natuurkampeerterrein Twilhaar

Delen?
intro

1 nachtje op Natuurkampeerterrein Twilhaar

Mijn agenda liet zien dat ik weer twee dagen achter elkaar vrij was en dat het in die twee dagen mooi weer moest worden, dus begon het uiteraard weer te kriebelen. Drenthe is mijn go-to provincie wat betreft kamperen en wandelen omdat het zo lekker dichtbij is en ik mij er als bosmeisje helemaal thuis voel. Maar met de Saxo net gerepareerd door het vriendinnetje besloot ik het eens wat verder weg te zoeken. Natuurkampeerterrein Twilhaar dook een paar keer op in mijn Instagram feed. Met krap aan anderhalf uur reistijd leek dit de perfecte bestemming. Ga je mee op kampeeravontuur op de Sallandse Heuvelrug?

Adres

Almeloseweg 3a, 7448 RM Haarle

Kampvuur

In een vuurschaal bij de tent

Honden welkom

Ja, maar niet op alle kampeerplekken

Winterkamperen

nee

Mijn kampeerervaring

`Reserveren is niet mogelijk´

Reserveren is niet mogelijk op dit Natuurkampeerterrein. De beheerders houden de bezetting nauwkeurig in de gaten en laten op hun website weten of er nog plek is of niet. Voor sommige mensen misschien een mooi systeem, voor mij zorgde het toch voor wat onrust. Wat als er alleen nog stomme/slechte plekken over waren? Of dat ik voor vertrek de bezetting zou bekeken, zou lezen dat er nog plek was en bij aankomst zou blijken alles vol te staan? Je hoort het al wel, allemaal doemscenario’s spookten door mijn hoofd maar gelukkig was daar ook nog het redelijke stemmetje. Want hoe groot is de kans dat er op een woensdag in mei geen plek meer voor mij en mijn kleine tentje zou zijn? Op de website valt te lezen dat er voor wandelaars en fietsers, de zogenaamde trekkers, altijd plek is. Ook al kom ik met de auto, ik val zeker wel in de categorie trekker met mijn ene nachtje in mijn lichtgewicht tentje. Het weerhield mij er niet van om alsnog om 12 uur het natuurkampeerterrein op te rijden om een mooi plekje te bemachtigen.

`Een nisje graag´

Van te voren had ik de plattegrond al een beetje bestudeerd. Een plekje in een nisje leek mij wel wat, het grote kampeerveld wilde ik vermijden. Geen gillende, rennende kinderen om mijn tentje please. Maar bij aankomst bleken de nisjes aan de rechterkant al gevuld. De nisjes aan de andere kant lagen grotendeels in de schaduw onder de bomen, fijn bij echt warm weer, maar voor nu wilde ik toch mijn tentje graag in de zon hebben staan. Dus liep ik schoorvoetend het grote kampeerveld op. Het grote kampeerveld was praktisch leeg, geen kinderen te bekennen en helemaal achteraan in de hoek zag ik een mooi paadje het bos in lopen. Dit leek mij de perfecte plek, ver weg van iedereen en juist dichtbij de natuur. Ik liep terug naar de auto en reed naar mijn kampeerplekje om alle spullen te dumpen. Tijd om de tent op te zetten en de incheck formulieren in te vullen.

De Twilhaar: op goed vertrouwen

Omdat je dus van te voren niet kunt reserveren moet je ter plaatse jezelf middels een papieren formulier inchecken. Je krijgt drie papiertjes die door middel van carbon papier gekopieerd worden. Bij aankomst vul je je gegevens in en je verwachte verblijftijd, dan stop je een van de drie formulieren in de brievenbus bij de ingang. Als je weer weg gaat vul je je definitieve vertrekdatum in, bereken je zelf hoeveel je verblijf gekost heeft en stop je weer een formulier in de brievenbus. Zelf hou je een kopie van je definitief ingevulde formulier en een paar dagen later wordt het bedrag van je rekening afgeschreven. Best een mooi systeem, wat een vertrouwen er nog kan zijn in de mensheid. Want deze manier is natuurlijk zeer fraudegevoelig. Ik was dan wel met een trekkerstent, ik stond wel op een gewone kampeerplek en niet op de speciale trekkersveldjes waar een goedkoper tarief voor geldt. Dus heb ik braaf ingevuld dat ik met een tent was en op plek 17 stond, wel zo netjes. Als iedereen dat blijft doen is er een mooi kampeerplekje waar de goedheid van de mens kan blijven zegevieren.

Wandelen rondom Natuurkampeerterrein Twilhaar

Nadat ik de tent had opgezet en de formulieren had ingevuld stapte ik in de auto naar het bezoekerscentrum van de Sallandse Heuvelrug voor een lunch op het terras. Na een niet al te bijster interessant broodje beenham pakte ik mijn rugtas en ging ik van start met een paaltjesroute van 8.5 kilometer. Achteraf gezien had ik de wandeling helemaal niet hoeven starten bij het bezoekerscentrum maar had ik dat paadje achter mijn tent kunnen pakken en na een tiental meters de paaltjesroute kunnen oppakken. Op deze manier kan je ook de paaltjesroute van Staatsbosbeheer met de mooie naam “Koningsbelt wandelroute” vanaf de camping starten. Het is maar een tip. S’ avonds na het eten vertrok ik wel via het smalle paadje achter mijn tent voor een kleine avondwandeling. Die kleine wandeling werd een vrij grote wandeling waarin ik blaffende reeën spotte, een nestje spechten tegen kwamen en de zon zag ondergaan. Wat een luxe zo’n Natuurkampeerterrein midden op de Sallandse Heuvelrug.

Een leeg kampeerveld maar ik krijg buren

Omdat het Natuurkampeerterrein geen vaste in- en uitchecktijden kent kun je vertrekken wanneer je wilt. Om 7 uur werd ik gewekt door de buren (lang verhaal kort: na mijn wandeling van de dag ervoor kwam ik terug op de camping en zag ik dat er twee enorme tenten zich naast mijn mini tentje gevestigd hadden. Waarom? Waarom?! Het hele veld is leeg en dan ga je naast mij staan? Het was dat ik toch maar 1 nachtje bleef en mijn stoeltje tactisch achter mijn tent had geplaatst waardoor ik redelijk uit het zicht bleef van de buren.) die niet helemaal door leken te hebben dat de ongeschreven regel op de camping is dat je probeert te fluisteren in de ochtend en niet gewoon keihard met elkaar gaat zitten praten. Enfin, ik was dus al vroeg wakker en toen ik uit mijn tent kroop zag ik een grijze lucht. Tot zover mijn idee dat mijn tentje in de ochtend lekker in de zon zou staan waardoor ik hem snel, droog, kon inpakken. Ik startte rustig op met een kop koffie en een krentenbol, in de hoop dat de zon tevoorschijn zou komen maar helaas. Dus vouwde ik mijn tent op de lege picknicktafel op om het vochtige gras te vermijden. Alleen de onderkant van de binnentent was een beetje vochtig maar dat kon ik thuis nog wel uithangen. Maar voordat ik naar huis ging moest ik natuurlijk nog wel een wandeling maken. Op 1 been kan je niet staan en dus moest er een tweede wandeling gemaakt worden. Hiervoor reed ik naar de parkeerplaats van de Sprengenberg om daar de gelijknamige paaltjesroute van Natuurmonumenten te lopen. Het bleek een mooie afsluiter van dit kampeeravontuur te zijn.

Dingen die je van te voren wil weten

ontdek

meer kampeeravonturen van Wandelmaara

Benieuwd naar andere kampeeravonturen? Kijk snel hieronder.

Omdat kamperen altijd een goed idee is

Heb jij een goed idee voor een samenwerking? Neem dan contact op