Wandelen over de Sallandse Heuvelrug
Dag twee van mijn mini kampeeravontuur, ook wel de laatste dag genoemd, besluit ik een andere kant van de Sallandse Heuvelrug te bekijken. Ik reis met de auto naar de Sprengenberg om daar een paaltjesroute van Natuurmonumenten te lopen. Ondanks dat het pas 10 uur is, staan de eerste auto’s al op de parkeerplaats en begin ik de route in een kleine optocht over een statige beukenlaan. Maar zoals zo vaak, zo druk als het er op een parkeerplaats kan zijn, zo rustig kan het op de wandelpaden zijn. Waar de kwebbelende vrouwen voor mij links af een bospad in slaan wijst het routepaaltje mij naar rechts een pad over de heide op. Maar als ik dacht vanaf nu solo te kunnen wandelen had ik het mis. Een vrouw met een kleine hond passeert mij op de T splitsing en loopt het pad in waar mijn pijltje ook heen wijst. Daar gaat het wild spotten. Ik draal wat op de T splitsing om subtiel wat afstand te creëren en vervolg de wandelroute door het bos. Ik hoor geritsel en meteen sta ik stok stijf stil. Voorzichtig speur ik de bosgrond af en dan sta ik ineens oog in oog met een eekhoorn. Deze had de hond gemist. Even staat de tijd stil en vindt er een kleine staar wedstrijd plaats, ik win want de eekhoorn spurt de boom in. Dit soort ontmoetingen zorgen altijd voor een glimlach en ineens vind ik de vrouw met de hond niet eens zo heel vervelend meer. Zij wandelen rechtdoor en mijn routepaaltje wijst naar links, naar het hoogtepunt van deze wandeling. Letterlijk.
Paaltjesroute De Sprengenberg
Want aan het einde van dit bospad openbaart zich een heuvel met een grote, witte toren. De Palthetoren leest het informatiebord. Ik maak er een mooie toeristische selfie voor het thuisfront en vervolg de brede zandweg. De hei maakt plaats voor een sprookjesachtig loofbos waar ik nog een eekhoorn op de grond spot. Zodra hij mij in het vizier krijgt rent ook hij een boom in en moet ik het doen zonder foto. Een groot bord met verboden toegang staat aan het begin van een statige laan. Vroeger ging de wandelroute hier langs, maar door bomensterfte en daarmee gepaard gaande afvallende takken is de route verlegd. Eventjes krijg je een doorkijkje naar het op heuvellandschap van de Sallandse Heuvelrug maar Natuurmonumenten wijst je al snel een kronkelend pad door het struikgewas heen. Op de foto’s is het niet te zien maar er is enig hoogteverschil wat een kleine avontuurlijke touch aan de wandeling geeft. Ik geniet met volle tuigen en weet een vink mooi op de foto te zetten. Eenmaal boven volg ik het witte pad langs een ware Disney haag van in bloei staande rododendrons terug het bos in. De omgeving maakt duidelijk dat je je op een landgoed bevindt want overal waar je kijkt zie je enorme rododendrons en wandel je over statige beukenlanen. Langzaam wandel ik terug naar de parkeerplaats en eenmaal aangekomen zie ik dat meer mensen de Sprengenberg hebben weten te vinden want de grote parkeerplaats staat al bijna vol. Ik sluit de wandeling af met en drankje en gebakje op het terras van Natuurmonumenten en dan is het tijd om terug naar Groningen te rijden.
