Wandelen vanaf Natuurkampeerterrein De Twilhaar
Ik ben weer eens een nachtje uit kamperen en sta op natuurkampeerterrein de Twilhaar*. Dan is het niet meer dan logisch dat ik de Twilhaar wandelroute van Staatsbosbeheer ga lopen. Dus nadat ik mijn tent heb opgezet en ingericht stap ik in de auto naar het startpunt van deze route. Meteen herken ik de wandelpaden, volgens mij liep ik hier in een ver verleden eens een NS wandeling. De NS markering zie ik niet, dus misschien is het ondertussen een OV stapper geworden, maar de kleine speelplaats voor kinderen inclusief water herken ik meteen. Ik weersta de verleiding om de touwbrug te pakken en wandel om het watertje heen een prachtig bospad op. Daar sta ik oog in oog met een enorme meikever, ik zet mijn camera neer voor een foto met de zelfontspanner en laat hem nog net niet op de grond verdwijnen als ik schrik van deze enorme dierenvriend. Hij blijft rustig zitten en dus hou ik rustig een kleine fotoshoot met de selfie stand van mijn camera. Je moet wat als je altijd alleen wandelt en dus geen foto’s hebt van jezelf in het bos. Ik vervolg de route en kom uit op een breed zandpad waar ik de eerste andere wandelaars tegenkom. Op de T-splitsing moet ik linksaf en ik heb geluk, het kwebbelende stel achter mij slaat rechtsaf. Ik wandel langs een stuk gras waar met stenen een soort van omheining gemaakt is. Een informatiebordje lijkt te ontbreken en ik fantaseer wat dit voor moet stellen. Het gefantaseer stopt meteen als ik een bordje zie dat wijst naar een schaapskooi. Lammetjes!
Paaltjesroute De Twilhaar
Het gemekker is van ver te horen en het is druk bij de schaapskooi, er wordt geschoren! De poorten zijn gesloten en ik bedenk mij dat het misschien wel niet toegestaan is om binnen te komen in verband met corona. Omdat de temperatuur ook op loopt besluit ik door te lopen om straks niet in de zinderende hitte op de heuvelrug te lopen. Weer loop ik langs een merkwaardig tafereel en dit keer ga ik van de route af om een informatiebord te lezen. ‘Rijkswerkkamp Twilhaar” is er te lezen op de houten poort en het informatiepanel vertelt dat het een werkkamp is geweest in de oorlog. (En dat die zogenaamde stenen omheining van eerder een voormalige boerderij is geweest.) Vandaar de naam Twilhaar wandeling (en natuurkampeerterrein de Twilhaar.) De route gaat nog een stuk door het bos tot ik uitkom bij een uitzicht waar mijn mond bijna van open valt.
Ontmoetingen op de Sallandse Heuvelrug
Ik schrik als een stem achter mij zegt “het is mooi hier he”. Langzaam draai ik mij om en zie ik een kleine zongebruinde man met zonnebril, bandana en heuptasje op mij af lopen. In eerste instantie ben ik wat huiverig, lach ik schaapachtig en hoop ik dat hij door loopt. Maar hij blijft staan en praten, ik maak een foto van het uitzicht en wandel voorzichtig door. De man blijft praten en wandelt gezellig mee. Hij komt uit Nijverdal, zit in een werkgroep voor het beheer van dit deel van de Sallandse Heuvelrug en wijst mij allemaal plekken aan waar ze aan gewerkt hebben. Hij verteld honderduit terwijl ik door het mulle zand ploeter en het zweet op mijn rug begin te voelen. Het is heet, maar de Turkse man lijkt hier geen moeite mee te hebben en als hij verteld dat hij de Vierdaagse elk jaar loopt snap ik dat dit kinderspel voor hem is. Ondertussen heb ik nog geen enkele foto gemaakt van het prachtige landschap waarin ik mij bevindt omdat de man maar blijft praten en lopen. Als mijn routepijltje naar links wijst en ik zeg hier linksaf te moeten zegt hij “nee, nee, wij gaan zo en zo”. We gaan helemaal niet zo en zo, denk ik en ik vertel dat ik de rode pijltjes volg. “O, ja dan moet je hier linksaf. Veel plezier nog, daag, daag.” en weg is de man. Hè hè, eindelijk rust.
Wandelroute vanuit het Buitencentrum Sallandse Heuvelrug
Eindelijk heb ik tijd om foto’s te maken en ik schiet de een na de ander. Wat een landschap, het doet mij denken aan de Posbank, maar dan met minder mensen. Ik slinger dwars over de Sallandse Heuvelrug en bij elk plukje schaduw blijf ik tien tellen staan. “Bij het volgende bankje ga ik even zitten en water drinken” maar er komt maar geen bankje. Tot ik een stukje langs de bosrand loop en een perfect bankje in de schaduw tegenkom. Ik maak hier gretig gebruik van en blijf wel bijna 10 minuten zitten. Als mijn lichaam weer een beetje is afgekoeld vervolg ik de route omhoog. Ik kom aan bij een uitkijkpunt waar ik door het heldere weer gewoon een kerktoren in de verte kan zie staan. Wauw! Van welke plek de kerktoren is weet ik niet, het informatiebord wordt bezet door een ouder koppel en dus wandel ik door. Ik steek de autoweg over naar een ander uitkijkpunt en ook hier kan ik ver kijken maar vergeet ik naar het informatiebord te kijken. (Het zal de warmte zijn geweest.) De paaltjesroute steekt dezelfde weg weer terug over en slingerend door het bos wandel ik terug naar de parkeerplaats van het Buitencentrum Sallandse Heuvelrug.
De Twilhaar wandeling is een prachtige route om de omgeving te verkennen. Je krijgt bos, heiden, een heuvelachtig landschap en wijdse vergezichten. S’avonds hoorde ik er reeën blaffen en stond ik oog in oog met een mooi exemplaar. De korhoen wordt er weer uitgezet en er schijnen ook vossen gesignaleerd te worden. Dus ga vooral lekker vroeg of juist laat op pad en laat je verrassen!
