Wandelen op de grens van Groningen en Drenthe
Officieel bevind ik mij in Drenthe, maar met nog geen 15 minuten in de auto voelt het alsof ik nog steeds gewoon in Groningen ben. Omdat ik bekend ben met de omgeving zet ik de auto bij landgoed de Braak neer, save the best for last zullen we maar zeggen. Het is half negen s’ ochtends en een kleine kudde nieuwsgierige koeien slaat mij gade als ik de auto uit stap. De korte broek is aan en de armen en benen zijn ingesmeerd met zonnebrandcrème, het beloofd een warme dag te worden. Het eerste stuk van de route is een kwestie van doorbijten. Ik wandel naast een drukke autoweg en fietspad, bij de rotonde sla ik rechtsaf om een stuk langs het Paterswoldsemeer te lopen. Of nouja, langs, eerder langs het fietspad en de weg met uitzicht op het meer. Bij een kleine parkeerplaats besluit ik even naar het water te lopen en te genieten van dit uitzicht op de stad. Niet veel later moet ik de weg oversteken en aarzel ik even. Is die met gras begroeide trap echt een wandelpad? Aarzelend loop ik naar boven en kom ik uit op een begroeide helling waar een smal pad parallel naast de weg loopt. Het pad komt uit bij een bootjes en kanoverhuur voor op het Friesche veen en niet veel later kom ik terecht op bekend terrein. Ik wandelde hier tijdens het Drenthepad en op de paaltjesroute van landgoed Vennebroeken. Waar het tot voor kort nog een modderbende was is het nu allemaal mooi opgedroogd en loop ik moeiteloos over het smalle, kronkelende wandelpad. Tijd om stil te staan en foto’s te maken is er niet bij, zodra ik ook maar een seconde stil sta is dat het signaal voor de muggen dat het lopend buffet geopend is. Het wordt tijd om de Deet spray terug in de wandeltas te stoppen. Zolang ik blijf wandelen is er weinig aan de hand maar als ik uitkom bij een kleine waterpoel en een concert van kikkers ten gehore krijg moet ik wel even stil staan voor een kort filmpje.
ANWB paaltjesroute
Dan kom ik uit bij een wandelbordje waar de twijfel toe slaat. Welke kant moet ik nu precies op? Het pad parallel terug is enorm begroeid en ziet er niet per se uit als een veelgebruikt wandelpad. Maar het pad naar rechts leidt mij wel heel erg ver van de route af. Ik besluit toch het hoge graspad te pakken en dit blijkt de juiste keuze te zijn geweest. Aan het eind van het pad is er weer een ANWB bordje te zien en wandel ik een stukje door de bebouwing van Paterswolde. Landgoed twee dient zich aan, Lemferdinge. Ik had er nog nooit eerder van gehoord en voor ik het weet loop ik het ook alweer voorbij. Het lijkt niet meer dan een statig landhuis te zijn waar bruiloften gehouden worden. Nadat ik er een foto van genomen heb wandel ik verder en bevind ik mij ineens op landgoed de Duintjes. Al snel wordt duidelijk waarom het deze naam gekregen heeft want als ik voorbij het landhuis wandel dienen zich kleine duintjes aan. Ik slinger lekker door het bos en geniet van de stilte. Landgoed de Duintjes gaat moeiteloos over in landgoed Vosbergen, weer bekend terrein. Ik ga er graag s’avonds na werk even wandelen en raakte er betoverd tijdens de paaltjesroute van het IVN. Des te groter was de teleurstelling toen bleek dat deze wandelroute alle leuke slingerpaadjes links liet liggen en je via de grote, brede zandweg snel het landgoed uit gebonjourd werd. Ineens liep ik over een asfaltweg langs de verslavingskliniek en niet veel later langs de drukke weg.
Wandelen rondom Eelde
Stilletjes had ik de hoop het onverharde pad terug het landgoed Vosbergen op te mogen nemen maar de ANWB had andere plannen voor mij. In de brandende zon liep ik over het asfalt van het fietspad langs de autoweg en sloeg de wegwerkzaamheden gaande. Evenals een grote roofvogel die hoog in de lucht rondjes cirkelden boven een weiland vol schapen. Misschien was ik daardoor teveel afgeleid maar het kunnen ook de werkzaamheden zijn geweest want op dit punt heb ik de afslag naar het dorp Eelde gemist. Ik vond al dat ik zo lang over het fietspad moest lopen en toen ik eenmaal besloot er dan toch mijn telefoon bij te pakken zag ik dat ik door Eelde had moeten lopen. Waarschijnlijk heb ik het bordje gemist die op de lantaarnpaal heeft gezeten die ze aan het vervangen waren. Zin om terug te lopen had ik niet, waarschijnlijk wachtte er alleen maar meer asfalt op mij. Ik bekeek het online kaartje nog even goed en zag dat ik bij het eerst volgende pad naar rechts de route weer kon oppakken. Zo gezegd zo gedaan en dus liep ik niet veel later weer op de wandelroute. Het grindpad achter de bebouwing werd ingeruild voor een groen paadje en niet veel later weer voor asfalt. Je hoort het misschien wel, ik werd niet heel blij van de wandelpaden. Niet veel later liep ik weer langs de autoweg maar nu wist ik wat er nog op mij lag te wachten. Het laatste landgoed, misschien wel het leukste landgoed, de Braak!
ANWB landgoederen wandeling
Via een klaphekje bereik ik het landgoed en na mij even te moeten heroriënteren weet ik waar ik mij ongeveer bevindt. Dit keer gaat de route wel over een mooi stukje van het landgoed namelijk door het Berceau, altijd een fotogeniek plekje en langs het doolhof. Jammer genoeg laat het de loopbrug over het water links liggen, alhoewel aan de hoogte van het water te zien dit ook niet heel erg is. Wel loopt de route langs misschien wel het mooiste bankje van het landgoed waar je een prachtig uitzicht hebt op de vijver waarin mama meerkoet druk bezig is haar kleintjes in het gareel te houden. Ik geniet nog even van het tafereel en dan maak ik de laatste meters richting de auto. Al met al viel mij de wandelroute een beetje tegen door de hoeveelheid asfalt. Ook omdat ik sommige landgoederen al wat beter ken, weet ik dat er veel mooiere paadjes zijn om over te wandelen dan de route je nu laat doen. Wel is het een mooie route als je nog niet bekend bent met alle landgoederen en zo een glimp van alle pracht en praal kan oppikken.
