Paaltjesroute in de Boswachterij Grolloo
De plek van de parkeerplaats vind ik wat ongelukkig gelegen, in een flauwe bocht op een 80 kilometer weg moet ik hard op de rem om niet de afslag te missen. Meteen hobbel ik over een keiweg het bos in, ook een goedemorgen. Op de parkeerplaats staat een andere auto waar een man en zijn hond uitstappen, zij gaan de richting op van de Veenpluisroute. Mooi, dan heb ik het rijk in ieder geval voor nu nog voor mij alleen. Online had ik enige informatie gevonden over deze wandelroute, hij zou ongeveer 6.5 kilometer lang zijn en de route is gemarkeerd met witte mieren die gespoten zijn op stenen en bomen. Een kleine witte mier op het toegangsbord van Staatsbosbeheer leidt mij het bos in en meteen ben ik overweldigd door alle indrukken. Ik spot twee gaaien die verstoppertje met mij spelen en struikel nog net niet over drie fel oranje koraalzwammen op het smalle pad. Wat een entree. Terwijl ik een foto van de paddenstoel probeer te maken word ik eraan herinnert waarom wandelen in de zomer mijn minst favoriete seizoen is. Meteen word ik aangevallen door een zwerm muggen en neem ik een aantal prikken op de koop toe voor een mooie foto. Eerst maar even wat DEET opspuiten voor ik verder ga.
Het Sprokkelspoor
Het wandelpad is smal, kronkelig gaat dwars door het bos heen. De zachte takken van de lariksen vallen langs mijn armen en spinnenwebben grijpen zich vast in mijn haar. Zo dicht bij de natuur op een gemarkeerde wandelroute ben ik nog niet eerder geweest. Ik voel mij bijna een indringer in het gebied, vogels vliegen luid kwetterend om mij heen, kleine wildpaadjes zijn zichtbaar aan weerskanten van dit nieuwe wandelpad. Ik loop zo zachtjes mogelijk en kijk goed om mij heen, ik verwacht elk moment het hoofd van een ree te zien of de grote oren van een haas. Als het wandelpad enigszins bedekt is met modder zie ik de hoefafdrukken van een ree. Zie je wel, ze zitten hier zeker wel! Het uitgegraven wandelpad slingert door beukenbossen, dennenbomen, langs open velden en dwars door graslanden. Het is soms maar moeilijk te zien waar het pad loopt omdat de graspluimen tot aan mijn knieën komen. Het Sprokkelspoor is zeker geen route voor mensen die slecht ter been zijn. In de boswachterij van Grolloo mogen omgevallen bomen blijven liggen en dus is het af en toe klimmen en klauteren. Ondiepe slootjes zijn voorzien van houten planken en op een stuk is er een kort vlonderpad aangelegd om je natte voeten te besparen. Toch kleuren de toppen van mijn wandelschoenen donkerbruin door het vochtige gras en ben ik blij dat ik een lange wandelbroek aan heb.
Genieten op paaltjesroute het Sprokkelspoor
Het Sprokkelspoor is een ware parel, waar ik in het begin slingerde door het bos kom ik halverwege uit in het open landschap en wandel ik langs strakblauwe vennen waar het veenpluis zachtjes heen en weer wiegt. Er is een punt waar ik eventjes de route kwijt raak omdat er gewoonweg geen duidelijk wandelpad te zien is. Ik loop een stukje over het fietspad maar vind het vreemd dat ik hier zou moeten lopen gezien de hele route onverhard is tot nu toe. Ik wandel terug en dan valt mijn oog op een steen met het bosmier logo verderop in het veld. Ik creëer mijn eigen pad en loop dwars over een open veld. Voor mijn gevoel ben ik al vele kilometers onderweg en vraag ik mij af of deze route wel echt 6.5 kilometer is. Mijn telefoon laat zien dat ik bijna 2 uur onderweg ben en gezien mijn gemiddelde wandeltempo ergens tussen de 3.5 en 4 kilometer ligt klopt de afstand misschien toch wel. Het zullen de ruige wandelpaden wel zijn die al het besef van tijd weg halen. Ook mijn richtingsgevoel is compleet de weg kwijt, als ik stuit op de afrastering van de schaapskudde en mijn bosmier aan de andere kant van het hekwerkje zie loop ik op goed geluk om. Gelukkig vind ik al vrij snel de bosmier terug en kan ik de route vervolgen. Op het eind ben ik de bosmier toch nog weer even kwijt, de witte afdruk is nauwelijks zichtbaar op de beige steen. Wel zie ik links een rood paaltje met markering maar heb dan nog niet door dat ik mij nu aan het begin van de Veenpluisroute bevind. Pas als ik aan weerszijden van het pad de blauwe vennen zie liggen weet ik dat ik ongeveer bij de parkeerplaats ben. Wauw, wat een wandelroute.
Het Sprokkelspoor is een wandeling voor de liefhebbers van de Veenpluisroute en het Wolvenspoor. Het combineert de avontuurlijke wandelpaadjes van het Wolvenspoor met de prachtige omgeving uit de Veenpluisroute. Wil je langer in dit mooie decor lopen? Je kunt het Sprokkelspoor heel makkelijk verlengen met de Veenpluisroute. Op het eind van het Sprokkelspoor bij het bankje zie je links een rood paaltje met het schildje van het Jacobspad erop. Hier bevind je je aan het begin van de Veenpluisroute en zo kan je een mooie wandeling van dik 14 kilometer maken.
