Vertragen op de Trage Tocht Diever
Ik heb een nachtje op camping Diever geboekt en start deze wandeling dan ook te voet vanaf de camping. Via de Hezenes wandel ik in de richting van het hunebed en kan het niet laten om er een foto van te maken. Ook maak ik een foto van de grappige vogelverschrikker die in de moestuin van het ouderlijk huis van een vriendinnetje staat. Herinneringen aan tochtjes op haar dikke paard Ellert, de mountainbike tocht waarbij we een briefje van tien euro midden in het bos vonden en een ijsje bij Smaak van haalde. Een ijsje bij Smaak, dat staat sowieso gepland op het einde, tijd om door te stappen. De klinkerweg ruil ik in voor een breed zandpad en het is daar dat ik de oud collega tegenkom. “He, Tamara?!” klinkt het en ik duik een beetje in elkaar, ‘wie kent mij hier in hemelsnaam nog?’ Als ik opkijk zie ik een enthousiaste hond achter een balletje aanrennen en een bekend gezicht. Het is de voormalig chef-kok van het Landhotel, wat leuk! We hebben een kort praatje als ik mijn route weer vervolg. Een continue schreeuw trekt mijn aandacht, er zit een buizerd ergens in de boom. Maar ondanks het roepen weet ik hem niet te spotten. Gelukkig spot ik wel het smalle bospaadje linksaf en laat ik het brede zandpad vrij letterlijk achter mij. Tijd om te kronkelen door het Drents-Friese Wold!
Wandelen door het Drents-Friese Wold
Vroeger dook ik vaak vanaf het brede zandpad het bos in maar nog nooit via dit paadje. Toch duurt het niet lang voordat ik de omgeving enigszins begin te herkennen. Zeker als ik in een heuvelachtig gebied aan kom waarbij de vloer bedekt is met een tapijt van mos en heide, hier herken ik de plek. Wat een stilte en rust, ik kan het niet laten om om de paar stappen stil te staan en te genieten van de stilte. Het smalle pad komt uit op een zandpad waar ik recht omhoog moet. Ook dit herken ik, hier loopt een MTB pad, met mijn route mee. Heel gerust ben ik er niet op want het pad is smal, kronkelig en gaat naar beneden, als er nu een mountainbiker aankomt kunnen wij beiden wel eens de sjaak zijn. Ik hou de vaart erin en gelukkig kom ik ze dit keer niet tegen. Van het zand wandel ik in het gras en valt mijn oog op de letter R in de boom. Hier is vast en zeker ooit een speurtocht geweest. Ik ben beducht op andere letters maar het lijkt erop dat dit een verstekeling is geweest want ik kom geen andere letters in het bos meer tegen. Het pad wordt steeds smaller en verdwijnt meer en meer in de begroeiing. Wat een avontuur! Langzaam wordt er een breder pad zichtbaar en zie ik tot mijn teleurstelling dat er ook een markering van een MTB route bij staat. Daar gaan we weer. Er lopen twee smalle tracks en ik besluit op meest begroeide te lopen, de meeste mountainbikers zullen op het andere pad fietsen. Tot drie keer toe wordt ik gepasseerd door de fietsers waarvan de laatste het meest aandoenlijke is. Een vader met zoontje waarvan het zoontje duidelijk moe is, met een arm om de schouders helpt de vader zijn zoontje vooruit. Ik weet het moment vast te leggen op camera en ben toch eventjes blij met mijn mede-recreanten. Het pad is lang en recht en dus valt de natuurlijke mini-kerstbomenkwekerij des te meer op. Op een paar vierkante meters staan tientallen kleine dennenboompjes bij elkaar en ondanks dat de zon volop schijnt krijg ik al kerst vibes. Gelukkig zijn daar nog de vlinders om mij eraan te herinneren dat het nog echt zomer is.
Een wandelroute boordenvol hoogtepunten
Langzaam loop ik in de richting van de Hoekenbrink, een prachtig natuurgebied dat ik eigenlijk pas heb ontdekt toen ik in Groningen woonde. Het is jammer genoeg nog te vroeg om de heide vol in bloei te zien maar ook nu is het uitzicht prachtig. Na de bosweg te hebben overgestoken weet ik dat ik aan het laatste deel van deze Trage Tocht ben begonnen. Het gaat over het landgoed Berkenheuvel en dit is een gebied wat ik dan wel weer heel goed ken. Behalve dat ene smalle paadje dwars door een smal heideveld dan. En oké, het pad waar ik twee ruiters te paard tegenkwam. Ook hier overheerst de stilte en de rust en voelt het bijna alsof ik het hele Drents-Friese Wold voor mij alleen heb. Wat een luxe. Pas als ik door het klaphek ga en uitkom bij de brede beukenlaan van het landgoed kom ik weer mensen tegen. Het is bijna even wennen en al helemaal als ik het dorp weer in wandel. Wat een toeristen! Toch staat er geen rij bij de ijssalon en geniet ik van een heerlijke bol banoffie en koffie Italiaans schepijs. Een perfecte afsluiting van deze Trage Tocht.
Zelfs als Dievenaar in hart en nieren heb ik nieuwe wandelpaden ontdekt en genoten van deze prachtige Trage Tocht. Het is er een voor de liefhebbers van het bos (hands up) en stilte. Soms moet je het pad delen met mountainbikers, ideaal is anders maar er lopen zoveel MTB tracks door dit natuurgebied dat je echt niet omver gereden hoeft te worden.
