Wandelen over het Aekingerzand
Even loop ik achter wat groepjes mensen, maar zij volgen de rode paaltjesroute en gelukkig laten de Trage Tochten de gemarkeerde paden graag links liggen. Dus niet veel later schiet ik een vergrast pad op maar sta ook meteen stil. Er beweegt wat, de camera biedt uitkomst, het is een vogel die een zandbad neemt. Zodra die mij in het vizier krijgt vliegt het weg en vervolg ik de route over de lange, uitgestorven paden. Eerder schreef ik al over het bijzondere landschap, het doet mij een beetje aan een maanlandschap denken, ook al ben ik nog nooit op de maan geweest. Toch komt weer die gedachte omhoog als ik hier door het lege landschap loop. De herinnering aan de Drenthepad etappe is levendig en als ik bij een waterput uit kom kan ik niet anders dan hier mijn drinkpauze in te lassen. De vorige keer dronk ik hier het laatste beetje water op, nu neem ik mijn eerste slok. De cirkel is rond.
Trage Tocht Aekingerzand
Ik verlaat het Drenthepad en loop dan langs de bosrand met aan mijn rechterhand het Aekingerzand. Het pad is lang en recht en er lopen mensen achter mij, ik voel mij opgejaagd. Al helemaal als ik paddenstoelen spot, aan de andere kant van het hek. Eigenlijk wil ik ze van dichterbij zien, ruiken, om te bevestigen of het cantharellen zijn of nep hanenkammen. Maar ze staan toch wel wat ver van het hek en het zou een lastige bedoeling worden ook zonder pottenkijkers en dus besluit ik door te stappen. Zonde! (Ik heb er nog steeds spijt van dat ik ze niet gedetermineerd heb.) Even loop ik door het bos en dan kom ik weer uit op de kale vlakte van het Aekingerzand, of nouja, kaal. Er komen een heleboel kerstboompjes op. In de verte spot ik de uitkijktoren, het markeringspunt van de Kale Duinen. Jammer genoeg gaat deze Trage Tocht er niet langs, maar doordat de toren zo ver weg is, is het ook heerlijk rustig op de wandelpaden. Behalve als ik ineens het wandelpad moet delen met mountainbikers. Hele gezinnen passeren mij maar gelukkig buigt hun pad uiteindelijk af en moet ik door een hek om de straat over te steken en ik een heel ander deel van de wandelroute ga verkennen.
Dwalen door Drenthe: het Aekingerzand
Het is bij het vakantiepark dat ik de route enigszins kwijt raak. Het paaltje met rode kop heb ik nooit gezien en als ik uiteindelijk bij de fietseningang van het park sta besluit ik het kaartje er even bij te pakken. Ik heb toch ergens een afslag gemist, maar welke? Google Maps biedt uitkomst, al pak ik alsnog het verkeerde pad maar kom ik uiteindelijk toch uit op het juiste wandelpad. Een breed zandpad naast een veld vol graan en gele bloemen. Het is met recht een gouden vlakte te nemen. Twee vrouwen op Friese paarden passeren mij en ik kan het niet laten mij om te draaien en een foto te maken. Het zijn altijd van die idyllische plaat. Als ik een picknickbank tegen kom besluit ik hier even te pauzeren want wat een uitzicht. Het gouden pad moet ik helaas wel inruilen voor een modderig pad door de groene beplanting. Het zijn smalle bospaadjes waarmee ik deze Trage Tocht af sluit met als klap op de vuurpijl een van mijn favoriete paddenstoelen: de heksenboter.
