Paaltjesroute Landgoed De Braak
Het is even opletten om de inrit niet te missen met de auto, hij is niet heel praktisch gelegen in een bocht. Deze vrijdagochtend in november is het nog tamelijk rustig met auto’s. In de weekenden en vakanties wil dat wel eens heel anders zijn, dan kan het er vol staan met auto’s. We wandelen door de poort en meteen valt mijn mond open. Niet eerder wandelde ik over landgoed de Braak in de herfst. Wat een prachtige kleuren en met de wind die af en toe waait ontstaat er een kleine sneeuwbui van blaadjes. Als kers op de taart schijnt ook nog eens de zon en kan ik niet stoppen met foto’s maken. Dit landgoed is altijd een plaatje maar ga er zeker in de herfst lopen, de loofbomen zorgen voor een explosie van kleuren. Het eerste paaltje brengt mij van mijn stuk, hoezo lopen er twee paaltjesroute door dit landgoed? Moeten we nou de blauwe of de groene paaltjes volgen? Vlug google ik het landgoed en kom ik erachter dat de blauwe pijltjes een wandelroute van 1 kilometer aanduiden en de groene pijltjes de originele 2.5 kilometer. 1 kilometer is wel heel karig en dus slaan wij linksaf een smal pad op.
Genieten op Landgoed De Braak
Waar eerst de zon nog door het bladerdak scheen, lopen we nu door een donker bos en klaagt mijn vriendin dat ze liever een trui had aangetrokken. Het is inderdaad al best frisjes, maar eigenlijk geniet ik er wel van. De herfst is by far mijn favoriete seizoen en zeker op een dag als deze geniet ik intens. Het is ook de eerste keer voor onze hond Maeve op landgoed de Braak en alles aan haar lichaamstaal laat zien dat ook zij geniet. We lopen het zonlicht weer tegemoet en dan pakken we het moment voor een kleine fotoshoot, met en zonder hond. De beukenbomen zijn prachtig en leiden ons naar de grote vijver, waar de meerkoeten rustig rond dobberen en Maeve vol interesse het water inspecteert. Dan horen we het geroffel van een specht en trouwe lezers weten al wat er nu volgt. Een vriendin die 10 minuten bezig is de specht op de foto te krijgen, maar dit keer heb ik afleiding, mijn hond! Zij inspecteert een ander watertje en is compleet onder de indruk van haar omgeving. Wat leidt tot de gekke 5 minuten en we besluiten haar even van de lange lijn te doen. Ze rent als een gek heen en weer en laat een glimlach op onze gezichten verschijnen. Als ze neerploft in de bladeren lijnen we haar weer aan en wandelen langs het doolhof naar het berceau. Het doolhof liepen we een keer eerder en is ook zeker een aanrader om een keer te doen. Dit keer slaan we hem over en houden nogmaals een kleine fotoshoot in het berceau. Je moet je momentjes pakken zullen we maar zeggen.
Landgoed wandeling
Van het donkere berceau lopen we langs open stukken grasveld over een breed pad. We slingeren over het landgoed en lopen letterlijk langs de grenzen van de Braak. Aan de andere kant loopt de doorgaande weg en staan de rijtjeshuizen keurig in het gelid. Gelukkig is er maar weinig van te zien en houden de struiken en bomen de moderne wereld op afstand. Er wacht zelfs een klein heuveltje op ons met als beloning een bankje dat uitkijkt op weer een stuk water. Het is hier dat Chris mij tot stilte maant en als ik boven ben zie ik haar teleurgesteld en geïrriteerd kijken. Haar armen slaan wijd uiteen en ze maakt duidelijk dat er een enorme vogel over het water vloog, misschien wel een uil! En dat het weg vloog toen het kindje achter ons begon te gillen, dat kon het jongetje ook niet weten maar de teleurstelling is groot. Ter compensatie wacht er een roodborstje geduldig op een tak voor haar. Er worden tientallen foto’s geschoten en zo loopt ze toch nog tevreden het landgoed uit. Ook ik ben blij, dat ik eindelijk weer eens een blog kon schrijven en dat Maeve het zo goed deed op deze paaltjesroute en dat we zulk prachtig weer hadden en dat dit landgoed gewoon zo mooi is.
