Wandelen in Lhee
Als een vriendin graag wil afspreken om Maeve te zien en gezellig samen te lunchen, plak ik daar met alle plezier een wandeling aan vast. Dan kan Maeve een beetje moe worden in het bos, is ze hopelijk rustig tijdens de lunch en heb ik mooi nieuw materiaal voor een blog. Ik stel voor om af te spreken bij de bospub in Lhee, in mijn herinnering startte daar ook een paaltjesroute en is het een hond vriendelijk restaurant, een gouden combinatie!
We hebben het perfect getimed want ik heb de auto nog maar net geparkeerd of Els komt aanrijden. Na een vrolijke kennismaking met Maeve gaan we opzoek naar de paaltjesroute die ik op het oog had. Een prachtige Berner Senner ligt heerlijk te slapen bij de ingang van de Bospub en Maeve is duidelijk onder de indruk van deze vriendelijke waakhond. Terwijl zij afgeleid is spot ik een rood paaltje en kijk ik of ik nog iets van een informatiebord kan vinden maar helaas. Volgens mij was de route niet zo lang en gelukkig gelooft Els mij op mijn blauwe ogen en zo wandelen we het bos in. Het is maar goed dat ze waterdichte laarsjes aan heeft gedaan en ik mijn Meindl’s heb aangetrokken want het wandelpad lijkt meer op een klein beekje. Maeve heeft er weinig problemen mee en slingert er vrolijk langs terwijl wij moeizaam balanceren op het randje van droog en modder. Dit beloofd nog wat!
Paaltjesroute vanaf de Bospub Lhee
De paaltjes wisselen in vorm en staat, soms is het een hoog dun paaltje, soms een klein, dik, rond paaltje met afbladderende verf. Het suggereert dat deze paaltjesroute zijn beste tijd heeft gehad, ook is er online 0 informatie te vinden over deze wandelroute en dat is eigenlijk best zonde. Pas als we bij de parkeerplaats van het Lheederzand uitkomen staat er een informatiepaal die aangeeft dat we een rondwandeling van 3 kilometer maken namens de VVV. Ik wil Maeve even laten rennen over het grote grasveld maar blaffende honden op de parkeerplaats maken haar alert en dus lopen we aan de lange lijn verder. We komen uit aan de rand van het natuurkampeerterrein waar ik niet heel lang geleden nog een nachtje kampeerde. Vandaar dat ik ook wist van het bestaan van deze paaltjesroute. Misschien is het omdat er zo weinig informatie te vinden is over de wandelroute, maar we komen geen hond tegen, letterlijk niet. We hebben de slingerende bospaden voor ons alleen en dat is maar goed ook want het is en blijft een uitdaging met alle modderplassen en hoog liggende boomwortels. Een enthousiaste hond die graag voorop loopt helpt dan niet mee maar valpartijen zijn voorkomen.
De Bospub Lhee
Ineens worden de bruintinten van het bos onderbroken door een gouden gloed in de verte. ”Even een foto maken” zeg ik tegen Els en ik wandel in de richting van het open veld. Wat een uitzicht, puur genieten. Maeve kijkt mij vragend aan, ‘waarom gaan we niet het veld op’, nou omdat de paaltjes niet die kant op gaan. Dus draaien we weer om en lopen we terug het bos in. Wat maar goed ook is want het begint te regenen en het enigszins aanwezige bladerdek dempt de ergste druppels. “Goh, het voelt alsof deze paaltjesroute langer is als 3 kilometer” zeg ik tegen Els. “Zo voelt het bij mij altijd.” Ik moet gniffelen maar hoop tegelijkertijd niet dat ze dit een stomme route vindt. Afgezien van alle modder vind ik het een heerlijke wandeling. We komen niemand tegen, het is stil in het bos en we slingeren heerlijk tussen de bomen door. Om aan het eind verwelkomt te worden door een knapperend haardvuur in de Bospub. We eten er een dikke pannenkoek, drinken er warme chocolademelk met slagroom en koppen thee en besluiten dat het een geslaagde wandelpuppydate was.
