Iets over een verkeerd startpunt van de paaltjesroute
Het heeft gevroren vannacht en dus moet ik eerst ruiten krabben voordat ik met de auto weg kan. Heel erg vind ik dat niet want meteen komt de hoop om ijshaar te vinden in het bos. Als ik de auto de parkeerplaats van het Belevingspad Hoogersmilde op draai juich ik stilletjes. Niet alleen omdat ik de eerste auto ben maar ook omdat op de parkeerplaats rijp ligt, op de aanwezige plassen een dun laagje ijs, zal het nu dan toch? Ik steek de Bosweg over zie het startsein voor Maeve, ze mag hier los! Eerst loopt ze wat aarzelend achter mij aan maar als ze eenmaal door heeft dat ze los is trekt ze vrolijk sprintjes. Ik ben ondertussen op zoek naar blauwe paaltjes maar kan ze niet vinden, wel een paaltje met twee zwarte pijlen op een witte en gele achtergrond. Hmm, er stonden ook geen reacties op de site van Staatsbosbeheer, op de parkeerplaats vond ik geen informatie over de wandelroute, misschien bestaat die wel niet meer. Toch besluit ik de pijlen te volgen ondanks dat ze niet donkerblauw zijn maar als ik naar een weg toe loop begin ik toch echt te twijfelen. Bij de weg staat een informatiebord, ik volg de pijlen van de boswachtersroute van dik 10 kilometer, die moet ik niet hebben! Ik wandel terug en check een ander paaltje. Het schildje is wel blauw maar is duidelijk een menroute, waar is mijn wandelroute? Gelukkig heb ik bereik in het bos en open ik Google Maps en de kaart van Staatsbosbeheer. Blijk ik gewoon bij de verkeerde parkeerplaats te hebben gestaan, dat is mij nog niet eerder overkomen. Gelukkig kan ik zonder al teveel problemen via het bos naar de paaltjesoute lopen en zie ik de juiste parkeerplaats liggen, hier staan al wel enkele auto’s. Ik ga dus toch niet alleen zijn.
Hondenlosloopgebied de Noorderlijke Veldhuizen
Echter ben ik blij om de paaltjesroute alsnog gevonden te hebben en volg ik tevreden de blauwe poppetjes. Maeve is nog wat onzeker, in de verte horen we honden blaffen en dat vind ze eng. Ik twijfel of ik haar zal aanlijnen of niet maar hoop dat ze vanzelf ontspant en dat doet ze zodra ze de bosgrond vol met bladeren ziet. Maeve houdt van blaadjes, misschien zelfs meer als ik en ze rent vrolijk in het rond. Waar ik eerst in de verte nog mensen zag lopen, zijn we nu weer alleen. Het voelt bijna alsof ik een kerstfilm ben binnen gelopen, er staan overal dennenbomen, het is wat mistig en op de randjes van alle bladeren zie je de rijp nog zitten. Ik neurie wat kerstliedjes en moet lachen om Maeve haar gekke bui. Ze rent rondjes om bomen, stuift langs mij heen en geniet met volle tuigen van het bos. De zon laat wat stralen door en creëert een prachtig schouwspel. Dan hoor ik een weg dichterbij komen, dat is wel heel plotseling. Ik kom uit op een vijfsprong en mag gelukkig weer weglopen van de weg. Het pad wordt smaller en wordt ineens gebarricadeerd door een omgevallen boom. Maeve vindt al snel een weg er om heen, handig een hond! De dennenbomen staan gezellig naast het wandelpad en ontnemen je precies het zicht van wat er na de bocht komt. In ons geval twee vrolijke, grote Spaanse berghonden.
Paaltjesroute Noorderlijke Veldhuizen
Maeve spurt in eerste instantie hard weg, terug naar waar ze vandaan kwam. In plaats van in paniek te raken blijf ik rustig staan en terwijl ik klets met de eigenaresse van de twee honden komt ze heel hard aangerend met de twee grote loebassen achter haar aan. Ze rent ze er met gemak uit en daagt ze vervolgens uit tot spel. Ze springt als een ware atleet over de brede plassen, hopt zo over omgevallen boomstammen en geeft de twee berghonden het nakijken. Ik en de vrouw moeten lachen, het is wat. Als Maeve trots en tevreden mijn kant op komt is het tijd om te gaan. We zeggen gedag en vervolgen de paaltjesroute. Heel lang blijkt die niet meer te zijn, wel staat er ons nog een kleine verrassing te wachten. Een heel klein vennetje midden in het bos, ik word er automatisch naar toegetrokken en Maeve duidelijk ook. Ze inspecteert het water terwijl ik een foto maak. Dan zie ik de parkeerplaats in de verte liggen, de parkeerplaats waar mijn auto niet staat. Heel erg vindt Maeve het niet want het betekent nog een stukje langer los van de lijn lopen. Deze paaltjesroute is door Maeve zeker goed gekeurd, het was heerlijk om eens een wandeling te maken waarbij je niet steeds moest opletten of de lijn niet om een boom zat of bleef haken achter een tak. Daarnaast was het heerlijk om door de bossen te wandelen, jammer genoeg heb ik geen ijshaar gevonden, maar het kon de pret niet drukken. Er waren blaadjes, heel veel blaadjes, en kerstbomen, heel veel kerstbomen. Het perfecte ingrediënt voor een mooie boswandeling in het najaar.
