Wandelen vanuit Bakkeveen
Ik heb Bakkeveen helemaal ontdekt, het is maar een half uurtje rijden vanaf de stad en de natuur is er prachtig. Eerder liep ik er een paaltjesroute op het Mandefjild , deze donderdagochtend in januari was het tijd om de Slotplaats te ontdekken. Waar de parkeerplek afgelopen zondag nog vol stond, heb ik dit keer alle ruimte. Ik ben nieuwsgierig naar deze populaire plek waar ik tot voor kort nog nooit van had gehoord. Via een kleine loopbrug kom ik aan bij het informatiebord over de Slotplaats. Tot mijn blijde verrassing zie ik dat er ook sprake is van een losloopgebied op dit landgoed en dat mijn paaltjesroute hier ook doorheen gaat. Toch heb ik niet voor niks de lange lijn van 7 meter meegenomen want een groot gedeelte van de wandelroute gaat niet door het losloopgebied. Eerst moet Maeve nog even aan de lijn blijven, ik zie de achterkant van de Slotplaats en een soort van pilaar. Maar eigenlijk ben ik meer afgeleid door het geluid van roofvogels in de buurt, maar ik kan ze maar niet spotten. Als ik weer een klein loopbruggetje over ben staat er pontificaal een paaltje met de tekst `hier start het losloopgebied´, hoera! Zodra ik Maeve los klik rent ze er vandoor en duikt ze het bladerbad in naast het wandelpad. De zonnestralen komen prachtig door de bomen heen en ik kan alleen maar denken hoe blij ik ben om hier nu te zijn. Het loofbomenbos ruil ik snel in voor donkere naaldbomen en het is bijna niet meer dan typisch te noemen dat de lucht ineens betrekt en er een korte hagelbui op ons hoofd valt.
Paaltjesroute over de Slotplaats Bakkeveen
Als ik dacht dat de hagelbui de enige uitdaging was, dan brengt een Natuurmonumenten bord midden in het bos mij de volgende. Ik betreed een Nattevoetenpad, er is een omleiding mogelijk maar ik ben niet voor een gat te vangen natuurlijk. De twee plassen die ik de verte zie liggen zien er nou niet zo verschrikkelijk uit, maar schijn bedriegt. Eerst loop ik er recht op af, maar zie ik dat mijn schoenen minimaal kopje onder zouden gaan. Ik spot een olifantenpaadje aan de linkerkant maar om die te bereiken moet ik terug naar het begin, zo gezegd zo gedaan. Maeve volgt mij vrolijk en hupst over de omgevallen boomstronken en waterplasjes. Maar dan wacht ook aan de linkerkant een waterpartij op mij en heel misschien, als ik een aanloopje zou nemen dat ik met een sprong de overkant zou kunnen halen. Ik twijfel er niet aan dat Maeve het kan halen, maar of dit nou zo´n slim idee is.
Ik besluit terug te gaan en de rechterkant te proberen, ook daar stuit ik op een brede slot maar hier zijn boomstronken over het water gelegd om een soort van bruggetje te maken. Maeve loopt alsof het niks is over de boomstam en is aan de overkant. Maar als ik een voet op de boomstronk zet beweegt het ding alle kanten op. Hoe kom ik in hemelsnaam aan de overkant nu? Ik besluit eerst de lange lijn aan de overkant te gooien en te hopen dat Maeve daar blijft staan en niet besluit alleen op avontuur te gaan. Dan zak ik op mijn hurken, hou een andere boomstam naast mij vast als en schuifel zo naar de overkant. En Maeve, die wachtte geduldig en keek mij maar vreemd aan, tja, baasje is nu eenmaal niet zo atletisch als haar, haha. Dus, als je liever niet schuifelend over een boomstammetje de overkant bereikt, volg dan de omleiding met rode pijltjes, zo ver loop je niet om zag ik.
Genieten op de Slotplaats Bakkeveen
De rest van de route is niet zo avontuurlijk als dit stukje, maar laat je wel soms met open mond kijken. Want wat is het hier op de Slotplaats Bakkeveen mooi zeg! Naast al het bos zijn er zelfs open stukjes met open water, met vlonderpaadjes die lonken maar die je helaas voor de route moet laten voor wat het is. Wel pauzeer ik even op een bankje dat uitkijkt op een ven en zit voor welgeteld 2 minuten vol in de zon. Dan betrekt de lucht, trekt de wind aan en zit ik ineens midden in een dikke hagelbui. De capuchon gaat op, de zitflap verdwijnt terug in de tas en in een drafje wandelen wij richting de beschutting van de bomen. De paaltjesroute zit er bijna op, het wordt drukker op de wandelpaden, niet alleen met wandelaars maar ook met hardlopers. Uiteindelijk wandel ik weer het losloopgebied in maar het is mij iets te druk met andere wandelaars om Maeve los te laten. Bovendien is dit de eerste keer dat ze mee is op een paaltjesroute van 6 kilometer en zie ik aan haar dat ze moe is, wat betekent dat ze minder goed luistert. Als kers op de taart wacht er een enorme roofvogel (ik gok een buizerd) op een informatiebord midden in het veld op mij. Een perfecte afsluiter van deze prachtige paaltjesroute.
