Wandelen vanuit Natuurplaats Noordsche Veld
Het begin van de paaltjesroute is eventjes zoeken, maar mijn vermoeden dat ik over het terrein van de Natuurplaats moet wandelen is juist. Al snel kom ik terecht op een modderig pad in het bos, maar door de vorst wandel ik er zonder problemen overheen. Het pad komt uit op een breder bospad en daar vind ik een bevroren trilzwammetje, een van mijn favoriete paddenstoelen. Maeve snuffelt geïnteresseerd aan mijn hand maar als ze doorheeft dat het niet eetbaar is verliest ze al snel haar interesse. Achter mij lopen ineens een stel mensen, ik heb nog de hoop dat ze een van de andere paaltjesroutes volgen maar helaas. Gelukkig is er een flinke afstand tussen ons en ben ik blij dat ik voorop loop, want plots hoor ik geluid uit de bosjes en rennen er 3 hazen over het open veld. Ben ik even blij dat ik Maeve niet los had lopen, want officieel had ze hier los gemogen maar ik weet zeker dat ik haar nu kwijt was geweest. De mensen achter mij hebben dit tafereel niet eens door, zo druk zijn ze aan de praat. Nogmaals schieten de hazen over het veld en eentje rent zelfs het pad voor mij over het bos in, wat een geluksmoment.
Wandelen over het Noordsche Veld
Ondertussen heb ik vol uitzicht gekregen op het Noordsche Veld, het ziet er prachtig uit op deze ijskoude ochtend. Wel loop ik wat binnenmonds te mopperen over het feit dat het gehele veld omringt is met een hekwerk. Mag ik nou op deze wandelroute alleen maar om het Noordsche Veld heenlopen? Met een grote boog nog wel, want de wandelpaden zijn super modderig en staan soms zelfs wat blank waardoor we noodgedwongen de bosjes worden ingeleid. We zijn niet de eerste want er is al een uitgesleten paadje ontstaan. Op het eind kunnen we weer de bosjes verlaten en hebben we weer uitzicht over het Veld, terwijl ik sta te genieten krijgt Maeve een opdonder van een stroomdraad. Een hoge gil doet mij schrikken, Maeve rent met haar staart tussen de poten naar mij toe en kijkt angstig achterom. Alsof ze de mensen achter ons verdenkt van haar pijn. Ik probeer haar rustig te aaien maar ze is duidelijk wat van streek en dus besluit ik zo rustig en ontspannen mogelijk de route te vervolgen. Langzaam aan gaat het staartje weer wat omhoog en halverwege het zandpad wandelt ze al weer vrolijk en relaxed rond. Tot er een aantal mountainbikers voorbij gescheurd komen en mij bijna een hartverzakking geven door uit het niets achter mij op te doemen en luid te bellen. Oja, die hadden we ook nog.
Paaltjesroute Noordsche Veld
Dan kom ik uit bij de ingang naar het Noordsche Veld, er loopt zowaar een pad dwars over het veld! Maar voordat ik op dat pad kan belanden moet ik Maeve optillen en over het veerooster dragen. Gelukkig weegt ze maar 15 kilo en laat ze zich gedwee optillen. Er is wel een omleidingsroute voor mensen met honden, maar dan loop je dus alsnog om het Noordsche Veld heen en mis je het allermooiste stuk. Vol in de zon wandelen wij over het onverharde pad en passeren we een stel koeien, een aantal grafheuvels en historische rabatten. Aan de andere kant staan een aantal picknickbanken en ik maak graag van de gelegenheid gebruik om even de zon weer op mijn gezicht te voelen terwijl ik uitkijk over een prachtig landschap. De mensen achter mij stappen stevig door en zo ben ik dan eindelijk even alleen op het Noordsche Veld. Genieten! Het laatste stuk van de wandelroute gaat door het losloopgebied heen en Maeve trekt dankbaar heel wat sprintjes door de bossen. Een mooi einde van een prachtige paaltjesroute.
