Wandelen rondom Appelscha
Flinke hagelstenen kletteren zonder pardon neer op het dak van mijn Saxo. `Leuk hoor, op avontuur willen met de hond´ mompel ik. Als ik het parkeerterrein van het Buitencentrum Drents Friese Wold op rij wordt wel meteen duidelijk dat ik een van de weinigen ben die besloten heeft om te gaan wandelen. Zo heeft elk nadeel zijn voordeel, rust op de Natte neuzenroute! Nog een hagelbui zit ik samen met Maeve uit in de auto, beiden zijn we ongeduldig, we willen het bos in! Maar ik vind het zonde om compleet doorweekt aan een route van dik 7 kilometer te beginnen, als ik weet dat het na de bui alleen maar droog zal zijn. Dus als de hagel overgaat in zachte regen pak ik mijn spullen en vertrekken Maeve en ik voor dag 1 van ons mini avontuur. Het eerste stuk moet ze aan de lijn blijven, maar als we het bordje van het losloopgebied passeren besluit ik haar nog wat langer aan de lijn te houden. Het zandpad komt uit op een betonnen fietspad met daarnaast een zandpad wat afgescheiden is van een heideveld met stroomdraad. Met stroomdraad hebben we een week geleden nog een vervelende ervaring gehad en volgens mij had ze niet helemaal door dat die schok van het draad kwam, dus dat risico wil ik niet lopen. Maar ook het fietspad is vragen om problemen en als ik zie dat we onder de autoweg doorgaan, die niet afgesloten is met hekken of iets dergelijks ben ik heel blij dat ik haar aan de lijn gehouden heb. Ze zal maar in een dolle bui het groene viaduct oprennen en zo de weg opschieten! Geen ideale omstandigheden voor een natte neuzenroute tot zover naar mijn mening.
Hondenlosloopgebied Drents-Friese Wold
Het eerstvolgende paaltje leidt mij een smal bospad op en hier besluit ik dat ze los mag. Maeve is dolenthousiast en rent als een ware speedy gonzalez door de bosjes. Ik wandel met een grote grijns op mijn gezicht, hier is waar ik het voor doe. Eigenlijk heb ik liever dat Maeve haar energie wat tempert, we gaan tenslotte nog vele kilometers maken maar maak dat maar eens duidelijk aan een hond. Het pad slingert heuveltje op, heuveltje af en komt uit bij een heideveld. Ik kijk vol in de zon en zie daardoor niet direct dat mijn pad onder water gaat. Maar als ik Maeve rustig zie drinken komt het besef, zij drinkt uit mijn wandelpad, top. Gelukkig zijn mijn wandelschoenen waterdicht maar toch ontkom ik niet aan een kleine jungle tocht door het struikgewas om echt droge voeten te houden. Maeve slaat mij geduldig gade, zij trippelt natuurlijk zonder problemen door die plassen en ziet het probleem niet. Al snel wordt duidelijk waarom de paden hier zo nat zijn, ik kom uit bij een groot ven. Een ven die buiten zijn oevers treedt, gelukkig hebben andere wandelaars al stiekem nieuwe wandelpaden gemaakt. Weer wandel ik in de richting van de autoweg en besluit ik Maeve aan te lijnen omdat ik ook hier weer zie dat er geen enkele afscheiding is tussen de weg en het bos. Echt ideaal vind ik het niet voor een natte neuzenroute maar het biedt wel mooi de gelegenheid om te oefenen met het hier komen en het aanlijnen.
Natte neuzenroute Appelscha
Niet veel later laat ik haar weer los en begin ik de omgeving langzaam te herkennen. Was het het Drenthepad? Hmm, nee, ik heb geen markering gezien. Een Groene Wisselwandeling dan misschien? Ik kan mij alleen niet heugen waar ik dan de bus gepakt zou hebben. Maar dan zie ik een blauw paaltje, was dat niet van de Bosberg route? Ja verrek! De Natte Neuzenroute loopt een stukje gelijk op maar gaat al vrij vlot weer zijn eigen weg. Ik geniet van de prachtige wandelpaden, het zonnetje op mijn gezicht en een vrolijke Maeve die het dapper vol houdt. Dan sta ik ineens weer op een betonnen fietspad en besef ik mij dat ik aan het einde van de wandelroute ben gekomen. Ik lijn Maeve weer aan omdat we weer onder de autoweg moeten en omdat het ondertussen toch wat drukker geworden is. De parkeerplaats bij het buitencentrum staat bijna vol, wat een verschil met toen ik aankwam.
De natte neuzenroute kent heel wat mooie stukjes en de wandelpaden zijn echt heerlijk. Maar echt ideaal met een loslopende hond vond ik zeker niet altijd. Vooral het feit dat de autoweg alleen door wat bomen gescheiden is van het bos maakte dat ik Maeve uit voorzorg maar even aanlijnde. Tel daarbij op dat je in het begin parallel loopt aan een fietspad en je het zandpad deelt met mountainbikers en paardrijders, maakt dat ik deze Natte Neuzenroute wat vond tegen vallen. Gelukkig liep ik hem op een rustige dag en hebben zowel ik als Maeve genoten van de wandeling.
