Wandelen rondom het Blauwe Meer
Op een grijze ochtend parkeren we de auto eenzaam en alleen aan het begin van het parkeerterrein. De slagboom is naar beneden en Chris vraagt aarzelend of we hier wel mogen parkeren. “Er staat geen bordje dat we hier niet mogen parkeren dus.” Een klein bord verderop van Natuurmonumenten legt uit dat de grote parkeerplaats in de wintermaanden afgesloten is omdat het anders teveel te lijden heeft onder de winterse omstandigheden. De gele paaltjesroute is nog wel te volgen, deze start aan het einde van de parkeerplaats en dus wandelen we daarheen. Het was onduidelijk of honden waren toegestaan rondom het Blauwe Meer, internet gaf verschillende antwoorden, maar de borden met ‘Honden aan de lijn’ boden uitkomst, Maeve mocht gelukkig mee. Ik spot een gele pijl die naar links wijst en dus schieten wij het bospad op dat parallel loopt aan de parkeerplaats. Aan het eind verschijnt er een grind fietspad waar wij rechtsaf slaan, zonder een pijltje gezien te hebben. Je voelt het misschien al aankomen maar we waren al meteen de route kwijt, top dit.
Blauwe Meer paaltjesroute
Normaal gesproken was ik meteen terug gelopen naar het laatste punt maar eigenlijk vond ik het wel even heerlijk zo door het stille bos wandelen. En ik wist, als we rechts aanhielden dan zouden we vanzelf weer bij het meer uitkomen. Dit bosmeisje wilde gewoon nog eerst even genieten van het bos, haha. Zoals voorspelt kwamen we uit bij het meer en spotte ik al snel het gele pijltje. Maar eerst was het tijd om te genieten van het uitzicht want wauw, het blijft toch wel een prachtig meer. Ook Maeve keek haar ogen uit en maakte gretig gebruik van de 7 meter lijn door naar de waterkant te rennen. Het wandelpad ging heuveltje op en heuveltje af en slingerde langs het water. Dit zijn de wandelpaden waar ik zo van hou. Eigenlijk is de wandelroute heel simpel, volg het water en je maakt vanzelf een rondje. Toch raken we op het eind weer de route kwijt als we door een hek vol met kettingsloten en prikkeldraad het recreatiegedeelte inlopen. Misschien hadden we parallel aan het strand moeten lopen, maar ook dat pijltje hebben we dan gemist. Op deze grijze ochtend in maart is dat niet een heel groot probleem, er is geen zwemmer te bekennen. Maar mocht je hier in de zomermaanden willen wandelen zou het fijn zijn als de routepaaltjes iets beter zijn.
Deze paaltjesroute loop je vooral om je te vergapen aan de pracht van het Blauwe Meer. Heel veel meer laat de wandelroute je niet zien, maar je kunt zoals ons aan het begin al afwijken van de route door meteen het bospad linksaf te slaan, het grind fietspad naar rechts te volgen, aan het einde daar ook rechts aan te houden en dan kom je vanzelf uit bij het meer. Op deze manier pak je nog een mooi stukje bos van het Leggelderveld mee.
