Wandelen rondom Zeegse
Het is vroeg in de ochtend als ik de auto de brink van Zeegse op rij. Ik heb ondertussen heel wat brinken gezien maar deze is toch wel bijzonder, het is 1 groot grasveld waarop je mag parkeren. Ik zet de Saxo dichtbij de informatiezuil van het Nationaal Park de Drentsche Aa terwijl ik de kompas app open op mijn telefoon om mijn richting te bepalen. “Loop langs de Brink naar het zuiden” zegt de online routebeschrijving namelijk en ik wil niet meteen aan de start al verkeerd lopen. Gelukkig wandel ik de juiste kant op en kom ik al snel aan op de Schapendrift. Het is hier een komen en gaan van auto’s die de zandweg opstuiven en ik vraag mij af waarom het hier om half negen s’ ochtends zo druk is. Gelukkig heb ik mijn zandpad voor mij alleen en kan ik mij vergapen aan de schattige boshuisjes die zich aan weerszijden van het pad bevinden. Net voor de verharde weg sla ik linksaf en wandel ik zonder dat ik het op dat moment door heb, naar bekend terrein.
Genieten in NP Drentsche Aa
Want eenmaal het veerooster overgestoken zie ik een lichtblauw paaltje. Ik denk het landschap te herkennen maar herinner mij dit klaphekje waar ik zojuist doorheen ben gekomen helemaal niet. Verzonken in gedachten wandel ik over een eeuwenoud karrenspoor langs verschillende jeneverbesstruiken en zie ik een tweetal roofvogels laag over het grasveld scheren. Al snel kom ik weer uit bij een veerooster en dan pas herken ik de paaltjesroute. De lichtblauwe paaltjes zijn van het boswachterspad Oudemolensche Diep. Wat gek dat ik het gewoon echt niet herkende zeg. Waar het paaltje rechtdoor gaat moet ik volgens mijn routebeschrijving rechtsaf en dan valt mijn oog op een konijn die het pad oversteekt. Ook Maeve heeft hem in het vizier en samen sluipen wij langzaam verder over het graspad. Geritsel in de bosjes doet ons beiden stilstaan, een muisje! Wat een dierenvriendjes! Met als klap op de vuurpijl spotten wij een heuse fazant die door het beekdal sluipt, ik voel mij een gelukkig mens.
Wandelen door de Zeegser Duinen
Even later kom het lichtblauwe paaltje weer op mijn pad en dit keer herken ik de omgeving maar al te goed. Hier staat het hoogholtje met een bankje dat uitkijkt op het Schipborgsche Diep. De wandelroute gaat hier niet langs, maar nodigt je wel uit om even die kant op te lopen en dat doe ik maar al te graag. Maeve drinkt gulzig van het water en ik neem plaats op het bankje. Twee wandelaars wandelen over het hoogholtje en lopen kwebbelend verder. Zodra ze uit het zicht zijn keert ook de stilte terug en ik geniet intens van het moment. Het wil hier best vaak best druk zijn, maar op deze stralende woensdagochtend in maart heb ik het rijk even voor mij alleen. Als Maeve zich stort op kuilen graven is het tijd om verder te gaan, ik vervolg het brede zandpad en kom nog een tweetal wandelaars tegen. Een weiland vol met schapen doet Maeve stokstijf stil staan. Geïntrigeerd bekijkt ze de grote witte schappen en zij kijken al herkauwend geïnteresseerd terug. Als de stare down mij wel lang genoeg heeft geduurd zeg ik haar naam en wandelen we samen verder.
Het is op dit deel van de wandeling dat ik de route even kwijt raak. Ik twijfel al over de zogenaamde bult waar ik overheen zou moeten lopen en mijn twijfels blijken terecht. Ik had nog een stuk rechtdoor moeten lopen, maar dit geeft niet. Ik ben heel dicht in de buurt van het Siepelveen en vanaf daar is de route vrij simpel. Het is rondom het Siepelveen waar het pas echt druk wordt. In de Zeegser Duinen worden verschillende fotoshoots gehouden, een met twee honden, eentje met kinderen en eentje met een stelletje. Ik loop met een grote boog om de fotoshoots heen en neem nog even plaats op een omgevallen boom aan de rand van het Siepelveen. De kleur van de bosschages steekt fel af tegen het blauwe water, volgens de online routebeschrijving is dit gagelstruweel en werd dit vroeger gebruikt in de linnenkast voor de geur. Achteraf heb ik spijt dat ik er niet even aan geroken heb. Waar ik geen spijt van heb gehad is deze wandeling. Het was precies wat ik nodig had. De routebeschrijving was kort maar krachtig, de paden duidelijk waardoor je niet de hele tijd op je telefoon hoefde te kijken maar juist van de omgeving kon genieten. En genoten heb ik!
