Wandelen over het Drouwenerveld
Voor het eerst in mijn ‘wandel carrière’ ga ik een wandelroute lopen op GPS. Ik heb geprobeerd het fancy GPS apparaat van Chris bruikbaar te krijgen voor wandelroutes maar het blijkt dat die van haar toch echt alleen voor de racefiets geschikt is. Gelukkig heb ik sinds kort een account bij Komoot en kan ik daarin wel mijn wandelroute laden. Voor de zekerheid maak ik wat screenshots van de routebeschrijving en heb ik een opgeladen powerbank mee. Ik weet ongeveer in welke omgeving ik ga wandelen, dat scheelt. Eenmaal vertrokken vanaf de parkeerplaats bij het Boomkroonpad steek ik de weg over en wandel ik over een keienpad door het bos. Tot mijn verbazing kom ik uit bij het veld dat ik herken van mijn kampeeravontuur op natuurkampeerterrein Borger. Goh, dat je zo snel op het Drouwenerveld kan staan. Ik wandel langs het bankje waarop ik s’ ochtends wakker werd en s’ avonds zat voordat ik naar bed ging. Het bankje met herinneringen. Even later kijk ik verschrikt achterom, ik hoorde een mannenstem, vast een mountainbiker die straks uit de bosjes komt gescheurd. Maar er verstrijken enkele seconden en er komt maar niks, weer klinkt er een doffe mannenstem. Huh? Dan moet ik grijnzen, de stem komt uit mijn broekzak, uit mijn telefoon, het is de navigatiestem van Komoot. Ik moet op de hoek van het Drouwenerveld linksaf, pas helemaal aan het einde mag ik het prachtige terrein op.
Wandelen met de hond op het Drouwenerveld
De kleine kudde koeien slaat mij geïnteresseerd gade, of beter gezegd, ze kijken vooral naar Maeve en Maeve kijkt vol ontzag terug. Even later zien we in de verte een kudde schapen, die kunnen op meer enthousiasme van Maeve rekenen. We denken dat er een scheutje Border Collie in haar zit en zodra zij schapen ziet bevestigd ze dit; staartje omhoog, ogen alert en dan langzaam zakt haar hoofd tussen haar schouders. Deze kudde bevindt zich zover weg dat ze het nu houdt bij kijken. We verlaten het open veld en duiken weer de bossen in.
Tot mijn verbazing zie ik een routepaaltje met daarop het embleem dat we in het hondenlosloopgebied zijn aangekomen. Ik wist helemaal niet dat er een losloopgebied was hier, ik twijfel. Dit is de eerste keer dat Maeve 11 kilometer loopt en ik weet, als ik haar los doe dat ze als een gek gaat rennen en daarmee energie gaat verspillen. Maar ik zie ook aan haar hoofd dat ze even moet rennen, even alle spanning van haar af laten vloeien. Dus klik ik haar toch los en ja hoor, daar gaat ze. Als een kanon schiet ze er vandoor en trekt ze 3 sprintjes over het rechte bospad. Daarna loopt ze rustig naast mij en schiet af en toe de bosjes in om wat te ruiken. Aan het einde van het rechte bospad lijn ik haar toch weer aan, ik wil tenslotte ook dat ze leert om lange afstanden aan een lijn te lopen. Dit stuk van de boswachterij ken ik niet, het zijn brede graspaden omringt door torenhoge bomen. Niet alle bomen hebben storm Eunice overleefd, er liggen echt gigantische exemplaren op de grond. Gelukkig zijn ze al netjes naast het pad gelegd door Staatsbosbeheer en kan ik de wandelroute zonder problemen lopen.
Wandelvanuit Drouwenerveld
De route gaat veel over rechte, brede paden en als ik dan een smaller pad spot met een kleine slinger kan ik het niet laten dat pad in te schieten. Een blik in de Komoot app laat zien dat ik dit smalle pad zonder problemen kan volgen omdat het ook uitkomt bij het Lunsveen. Het is hier dat ik een lunchpauze in las, vorig jaar mei zat ik hier nog met mijn ontbijtje in de zon. Nu met mijn broodjes pindakaas op een bewolkte dag in april. Tot dit moment liepen we alleen, maar bij het Lunsveen passeren we enkele andere mensen. Zij wandelen vast de gelijknamige paaltjesroute. Ik verlaat het Drouwenerveld weer via het klaphekjes en dan breekt het laatste stuk van de route aan. Deze is aanmerkelijk minder interessant als het begin, het zijn weer veel brede, rechte zandpaden die terug leiden naar het startpunt. De Komootapp geeft aan dat we dik 11 kilometer gewandeld hebben, een record voor Maeve, dat moeten we vieren! Bij bospaviljoen de Woudstee bestel ik een warme chocolademelk met slagroom en geef de toef aan Maeve, dat heeft ze wel verdiend!
