Wandelen in Groningen
Nog voordat het wandelavontuur begint ben ik al in alle staten. Op de weg erheen stak er zomaar een kleine marterachtige de weg over. Het duurt een paar seconden voordat ik mij besef dat het geen eekhoorn is geweest, daarvoor was de staart te kort en waarom zou een eekhoorn uit de waterkant komen? Was het misschien een baby otter?! Of toch een marterachtige, zeker weten zal ik het nooit doen, maar het beloofd veel goeds voor deze wandelroute. Mijn keuze voor deze wandelroute was een praktische, Maeve is loops en moet dus aan de lijn blijven. Onze 7 meter lijn is heel fijn, maar niet op smalle paadjes in het bos. Tijd om de provincie in te trekken dan maar, hoeveel mensen zullen er zijn? Minimaal 3 want zoveel auto’s staan er op de parkeerplaats, maar in het veld is geen spoor van ze te bekennen. We lopen door het klaphekje en dan zijn we echt alleen.
Vogels spotten in het Roegwold
Op het ge-koekoek van een koekoek na. Zelfs met het beetje wind dat er staat is zijn roep luid en duidelijk te horen. Het schijnt dat de bruine kiekendief hier ook gespot wordt maar ik moet het doen met een aalscholver die op een paaltje midden in het meer zit. Het is een paradijs van ganzenpoep voor Maeve, oeps, daar had ik dan niet over nagedacht. Het Roegwold is een populaire plek voor overtrekkende ganzen, geregeld hoor ik hun gegak in de lucht. We verlaten het begrazingsgebied alweer via een klaphekje en lopen dan ineens over een smal pad tussen de verschillende bomen. Dit had ik niet zien aankomen! Een bankje met een klein informatiebord over de aanwezige grote watervogels blijkt een mooi decor voor een kleine fotoshoot van Maeve. Als we onze paaltjesroute vervolgen zie ik daar dan voor het eerst andere mensen. Twee vogelaars zitten in het riet verschanst en turen door hun verrekijker. Maeve weet niet wat ze van de situatie moet maken en gaat vol in de ankers. Stapje voor stapje loopt ze dan toch door met af en toe een demonstratieve plof op haar kont. Ik moet wat grinniken maar vind het toch wel wat onhandig. Ik wil de vogelaars niet storen maar ik zal ze toch echt moeten passeren. Met een grote boog hupst Maeve ze voorbij en als ze zich nog een keer omdraait kijken de vogelaars ook net om en dan moet Maeve heel hard kwispelen en ‘lachen’. Ze kijkt mij met een grote grijns aan en huppelt verder. Gekke hond!
Paaltjesroute Ae's Woudbloem
Hier wordt de route even onduidelijk, weer volgt er een klaphekje en het gele routepaaltje staat aan de rechterkant. Dit doet mij denken dat ik rechtsaf moet slaan maar ik zie geen nieuw paaltje, maar links ook niet, welke kant moet ik nu op? Ik open de site van Staatsbosbeheer en zie dat ik linksaf moet, beter plaatsen ze nog een paaltje een paar meter verderop aan de linkerkant, dan is het in ieder geval wat duidelijker. Even lopen we over de verharde weg maar er is 0 verkeer. Bij de kano-opstapplaats slaan wij weer rechtsaf en weer passeren we een klaphekje. Daar zijn ze dan eindelijk, de grote grazers! Maar wel veilig achter een stroomdraad, waarom al die klaphekjes dan vraag ik mij af. De route is vanaf hier vrij rechttoe, rechtaan maar echt vervelend vind ik dat niet. Maeve heeft alle ruimte om lekker vrij te lopen, ik hoef mij niet druk te maken dat de lijn ergens achter blijft hangen en het uitzicht is niet vervelend. AE’s Woudbloem viel mij niet tegen of beter gezegd: kon minder.
