Ik ga op reis en neem Maeve
De kampeerpaklijst kreeg een extra kopje: “Maeve”. Haar lijst was een stuk korter dan die van mij: haar paspoort, een kleedje, een bak voor haar water en voer, haar drinkfles voor onderweg, brokken, snackies, poepzakjes, een knuffel en de grondpin. Een klein tasje vol, dat deed ze toch beter dan ik, de kofferbak van de Saxo zat weer vol hoor. “Daar gaat de nep backpacker weer” hoorde ik mijzelf zeggen terwijl ik dacht aan mijn backpack in de kledingkast. Omdat ik toch met de auto ging en het een eerste keer kamperen was met Maeve wilde ik het graag comfortabel maken. Dus ging de campingstoel mee, het tafeltje, het 1-pitsgasstel, het picknickkleed voor in de tent, allemaal dingen die zeer zeker niet in de backpack gepast hadden. Maar dit kampeeravontuur draaide even om Maeve en niet om mij en mijn lichtgewicht kampeerspul, dus koos ik voor ‘luxe’ zodat ik ontspannen was en daarmee Maeve hopelijk ook.
De keuze voor Natuurkampeerterrein De Dennen
Dus de paklijst was klaar, maar waar gingen we eigenlijk heen? Ergens waar niet teveel mensen waren en waar ik veel privacy zou hebben zodat het risico op een overprikkelde Maeve kleiner was. Veel natuurkampeerterreinen liggen heerlijk verscholen in het bos en worden juist bezocht door mensen die op zoek zijn naar rust. Een Natuurkampeerterrein stond dan dus ook hoog op mijn lijstje. Niet veel eerder wandelde ik weer de Veenpluisroute bij Grolloo en genoot ik van de schoonheid van deze omgeving. Het Groene Boekje vertelde mij dat er in Schoonloo een Natuurkampeerterrein was midden in het bos. ‘De Dennen’ was de naam en de foto’s zagen er prachtig uit. Navraag op Instagram bij Esther van Studiopicsenzo deed mij €12.50 meer betalen voor plekje 11 op Natuurkampeerterrein De Dennen. Of het het geld waard was?
Het landgoed dat plekje 11 heet
Eerst parkeerde ik de auto op het parkeerveld en liep met Maeve een rondje over het Natuurkampeerterrein. Ik had online al gezien dat het plekje naast mij ook gereserveerd was en ik wilde de optie openhouden om eventueel van plek te wisselen. Tegelijkertijd vond ik het zonde van mijn voorkeursplekje dat mij extra geld had gekost maar zoals eerder gezegd, het ging om de ultieme positieve kampeerervaring voor Maeve. Maeve huppelde ondertussen vrolijk mee over het kampeerterrein en leek het allemaal even mooi te vinden. Naast plekje 10 was ook plekje 9 bezet door een jong gezin met een camperbusje, was ik even blij dat ik daar tenminste niet naast stond. Maeve vindt kinderen namelijk best wel spannend, maar wie stond er op plekje 10? Een man alleen met een klein tentje die er overduidelijk was om vogels te spotten en te fotograferen aka: rust. Oké, dat was prima maar waar was mijn plekje eigenlijk? Dan spot ik het paaltje met het nummer 11 erop, een pad leidt naar een open plek en daar valt mijn mond echt open. Jeumig wat een extreem grote plek, kom ik dan met mijn mini trekkerstentje aan. Lachend om de hele situatie loop ik een rondje over de plek en vergeet ik de buren terwijl ik mijn tentje in gedachten al een plek geef. Uiteraard bekijk ik de andere plekjes ook maar besluit ik de Saxo naar plekje 11 te rijden. Tijd voor het avontuur!
Kamperen met je hond: de overbezorgde hondenmama
Ik zet een bakje water neer, leg op haar kussen een kauwstaaf, draai de grondpin in de grond en leg Maeve met haar 3 meter lijn vast. Zo, dan heb ik alle handen vrij om de tent op te zetten. De Hubba Bubba staat zoals gewoonlijk binnen 10 minuten op z’n plek en dan kan het inrichten beginnen. Maeve heeft ondertussen haar kauwstaaf op en begint haar nieuwe omgeving te verkennen. Het einde van de lijn heeft ze snel ontdekt maar de grondpin doet zijn werk en tevreden kijk ik naar ons nieuwe huisje voor de komende 3 dagen. En dan? Tijd voor wat foto’s, berichtjes in de verschillende familie appgroepen en dan komt de stilte. Maeve is er ondertussen bij gaan liggen in de schaduw en kijkt mij geregeld aan met een hoofd dat zegt “oké, en wat nu baasje?” Tja, wat nu eigenlijk?
Wandelen is het te warm voor, beter laat ik Maeve wennen aan haar nieuwe omgeving en blijf ik lekker bij de tent. Ik probeer een boek te lezen maar merk dat ik steeds weer naar Maeve kijk. “Vindt ze het wel leuk, is het niet te warm, wat als ze gaat blaffen vannacht, wat doe ik hier eigenlijk?!” De ontspanning is ver te zoeken en als Maeve zachtjes gromt als de buurman zijn tent open ritst slaat bij mij de spanning nog meer toe. Dit is niet wat ik voor ogen had bij onze eerste kampeertrip! Ik besluit Maeve mee te nemen naar de buurman zodat ze hem kan zien en ik de buurman kan vertellen dat het onze eerste keer kamperen is en dat ik bij voorbaat mijn excuses aanbiedt mocht ze gaan blaffen s’nachts. “Ach, er zijn wel meer natuurgeluiden hier” zegt hij en even ben ik blij met zijn reactie maar denk al snel “zo leuk zijn die ‘natuurgeluiden’ niet als ze de hele boel bij elkaar blaft”. Maeve kwispelt ondertussen vrolijk en lijkt de buurman wel leuk te vinden, mooi, hopelijk vindt ze dat vannacht ook.
Kamperen met je hond deel 2: you'll never pee alone
Oké, de excuses zijn bij voorbaat al aangeboden, tijd voor uitdaging twee. Ik moet plassen en dat betekent dat Maeve mee moet. Ik ben blij dat er amper iemand op het Natuurkampeerterrein is zodat ik dit allemaal rustig kan uitvogelen. Stap 1: waar laat ik Maeve? Ik zie zo niks bij het gebouw waar ik haar kan vastmaken, mee het hokje in is wel erg intiem, er zit niks anders op dan haar bij het paaltje van kampeerplek nummer 5 vast te binden. Hier heeft ze nog steeds zicht op het toiletgebouw maar kan ze mij misschien niet horen. Dus kuch ik overdreven hard, roep ik een keer ‘goedzo meisje’ en ben ik heel blij dat er niemand anders toevallig naar de wc moet. Maeve heeft geen kik gegeven en neemt met alle liefde een koekje in ontvangst voor haar goede gedrag. Terug naar de tent maar weer, waar ik begin met het opwarmen van mijn avondeten. Maeve eet rustig haar bakje voer leeg en gaat weer liggen terwijl ze mij vragend aankijkt. Laat ik maar een avondwandeling maken, ik spray mij extra in met Deet, trek een lange broek aan en daar gaan we! Binnen 5 minuten hebben zowel Maeve als ik een wolk muggen om ons heen. Maeve probeert alle muggen weg te happen terwijl ik om mij heen sla met mijn vrije arm, leuk hoor zo’n avondwandeling. Ik besluit terug te keren naar de tent waar ik de citronella kaars aansteek en het nog een half uur uit hou voordat we de tent invluchten. Het is pas 9 uur s’avonds, en wat nu?
DE nacht
Ik pak mijn boek er maar weer eens bij terwijl Maeve voor het muggengaas zit en de buitenwereld in de gaten houdt. Ik ben hartstikke moe van alle spanning en wil eigenlijk het liefst slapen. Maar moet Maeve niet nog een keer uit? Thuis lopen we ook altijd de laatste ronde zo rond 10 uur. Ik lig lekker op mijn matje en heb weinig zin om de muggenbende weer in te moeten, tenslotte heeft ze nog geplast en gepoept op de avondwandeling en dus besluit ik het erop te gokken. Ik ritst de buitentent dicht en daarmee is het voor Maeve duidelijk dat we gaan slapen. Ze zoekt een plekje op haar kleed en gaat liggen terwijl ze mij met een schuin oog in de gaten houdt. Voor ik het doorheb val ik in slaap en ben ik alle stress vergeten. Tot ik ineens midden in de nacht wakker wordt van de roep van een uil, Maeve interesseert het allemaal niet zoveel en slaapt rustig verder. Ook ik dommel weer in maar wordt om 5 uur gewekt door Maeve die voor de tentdeur staat. In de verte blaft een ree en meteen begin ik tegen Maeve te fluisteren. “Het is al goed, het is maar een ree, je hoeft niet te blaffen.” Ik gaap overdreven, zucht diep, alles om haar te laten weten dat er niks aan de hand is en dat we verder moeten slapen. Het lijkt te werken want ze nestelt zich weer naast mij en zo slapen we door tot een uur of acht. Ik ben klaar om uit bed te gaan maar Maeve overduidelijk nog niet, die is nog ver in dromenland. Ik moet glimlachen, wat een stress heb ik om niks. Deze hond doet alsof ze altijd uit kamperen gaat, waar maak ik mij eigenlijk druk over?
Wandelen rondom Natuurkampeerterrein De Dennen
Het zonnetje schijnt, ik maak een kop koffie en eet een krentenbol terwijl Maeve haar ontbijt eet. Ineens zie ik de dag een stuk rooskleuriger, dit is waar ik het allemaal voor doe. Maeve wacht geduldig bij het toiletgebouw terwijl ik mijn tanden poets, naar de wc ga en mijn haar even fatsoeneer. Tijd voor een wandel/water avontuur! Het wordt bijna 30 graden vandaag dus ik had in gedachten om langs een zwemplas te gaan. Het Natuurkampeerterrein ligt praktisch naast het Loomeer maar daar mogen geen honden komen dus moeten we een stukje verder lopen. Eigenlijk wil ik ook de paaltjesroute De Tweelingen lopen maar het is al 10 uur geweest en de temperatuur stijgt snel. Ik begin met de paaltjesroute maar besluit toch al snel van de route af te wijken en koers te zetten naar Ellertshaar. Maeve heeft het duidelijk moeilijk in deze temperaturen maar wandelt dapper door. Als we uiteindelijk aankomen bij de plas loopt ze regelrecht het water in en begint te drinken. Misschien gaat ze dan nu eindelijk voor het eerst zwemmen! Ik trek mijn schoenen en sokken uit en wandel ook het water in, het voelt aangenaam, misschien dat ik de bikini toch kan aantrekken. Maeve kijkt met verbazing mijn kant op, aarzelend loopt ze mij tegemoet maar verder dan haar buik komt ze niet. Ik rol mijn korte broek verder op en sta bijna tot aan mijn heupen in het water. Ook al zou ik nu mijn bikini aan trekken en gaan zwemmen, ik denk niet dat Maeve mee komt. Dus besluit ik samen met haar pootje te baden en te genieten van dit mooie moment.
Relax, take it easy!
Gisteren had ik mijzelf nog voorgenomen dat als de nacht verschrikkelijk was en ik woensdag nog steeds zo gespannen was, ik naar huis zou gaan. Maar deze ochtendwandeling heeft mij veel goeds gedaan en ik besluit ook de tweede nacht gewoon te blijven. Maeve lijkt haar plekje bij de tent gevonden te hebben en ligt lekker onder het stukje tentzeil te tukken. Ik heb geleerd van de avondwandeling ervoor dat ik vooral niet het bos in moet, dus wandel ik over de hei naar de Oude Hullieweg en geniet van de broeierige avond zonder de muggen. Weer verdwijnen we op tijd in de tent, maar dit keer heerlijk relaxed. Ik pak mijn boek er weer bij, Maeve kijkt gezellig uit het tentraam en als het te donker wordt om te lezen gaan we beiden slapen. Dit keer slapen we wel in een keer door en worden we om acht uur wakker. Precies op tijd want vanaf 9 uur is er regen voorspelt. Gelukkig gaat de tent snel terug in de zak, zit alles in de Saxo en rijden we als afsluiting nog even naar het hondenlosloopgebied. Precies voor de regen stappen we weer in de auto en rijden we terug naar Groningen. Beiden een hele ervaring rijker.
Eindconclusie eerste keerkamperen met hond
Nu ik op dit hele kampeeravontuur terug kijk kan ik alleen maar concluderen dat Maeve het voorbeeldig gedaan heeft. Geen geblaf, lekker relaxed bij en in de tent, ze at en dronk goed, deed haar behoeftes netjes en gaf zich gewoon helemaal over aan de situatie. Dit in tegenstelling tot mijzelf, ik was zo gespannen dat ik eventjes echt overwoog gewoon het spul weer in te pakken en terug naar huis te rijden. Raar hoe dat gevoel even zo sterk was. Pas na de eerste nacht kon ik eigenlijk genieten van het avontuur. Nu ik heb gezien hoe goed Maeve het gedaan heeft ga ik een volgend kampeeravontuur een stuk relaxter in denk ik. Alleen nog even anti-muggenspray voor Maeve kopen, dan genieten we s’ avonds misschien iets meer van de buitenlucht.
Dingen die je van te voren wil weten
- Er zijn geen stroom of waterpunten op de kampeerplekken. Wel is er een vriezer voor koelelementen aanwezig in het toiletgebouw.
- Er is een klein toiletgebouw met een viertal basic wc’s en douches (wc-papier moet je zelf meenemen)
- Vanaf de camping loop je zo het bos in of naar het Loomeer (recreatiemeer met kiosk) of naar Ellertshaar (recreatiemeer waar ook honden mogen komen)
