Onze zomervakantie brachten we dit jaar door in een huisje in het Müllerthal. Het was voor het eerst dat we niet gingen kamperen, maar dat kon uiteraard niet lang op zich laten wachten. Het weekend na onze vakantie had ik al een kampeerplek voor ons drietjes geboekt op een natuurkampeerterrein waar ik erg nieuwsgierig naar was. De verhalen die ik hoorde waren wisselend met een overwegende niet al te enthousiaste toon. Toch klonk alles op de site mij als muziek in de oren; een enorm terrein dat de titel van landgoed droeg (hallo!), een pingo ruïne waarin gezwommen, gevaren en zelfs gevist mocht worden, pizza avonden, silent disco, what is not to like? Benieuwd hoe wij het natuurkampeerterrein Landgoed Mariahoeve ervaarden? Lees dan snel verder of klik hier voor ons eindoordeel.
Een potje Tetris voor gevorderden
Ik had vrijdagmiddag al een sessie tetris achter de rug, kamperen met z’n drietjes brengt heel wat meer spullen met zich mee dan wanneer ik alleen met Maeve op pad ga. Alleen onze slaapmat neemt al een zit plek in beslag. Chris heeft heel snel last van haar rug, dus hebben we een super de luxe slaapmat in ons bezit waarvan ik moet zeggen dat die ook echt heerlijk ligt. Alleen, het is een enorme unit. Toch wist ik alles in de auto te krijgen zonder dat we eruit zagen alsof we een maand op pad gingen. Maeve zat lekker knus ingepakt zullen we maar zeggen. Om half zes was Chris terug van haar werk, sprong ze onder de douche en vertrokken we daarna naar het natuurkampeerterrein. Een half uur later reden we de parkeerplaats al op en konden we inchecken. Waar ik normaal gesproken de plattegronden van de camping vrij groot vindt aandoen vond ik deze plattegrond tamelijk klein. Dit was toch een enorm landgoed? “Zoek een mooi plekje uit en geniet!” zei de vrolijke dame bij de receptie, dat zou wel goedkomen. Te voet volgden we het zandpad en binnen no time was ik de weg al kwijt. Laat de plattegrond maar zitten en laten we een mooi plekje uitkiezen.
Ons bosparadijsje
Op landgoed Mariahoeve vind je geen vaste kampeerplekken met bijbehorende nummers. Het zijn de stroompunten die enige richting geven en een blik op de grond geeft aan waar eerdere kampeerders hebben gestaan. Op de kleine veldjes met gras hebben zich enkele andere kampeerders thuis gemaakt, een hond begint te blaffen en we besluiten meteen door te lopen. We hebben geen zin in honden concerten maar willen ons vooral lekker alleen in het bos wanen. Als we op een relatief nieuw zandpad lopen tussen de dennenbomen valt ons oog op een nieuw gecreëerde kampeerplek. Het stroompunt is dichtbij, er is geen enkele andere kampeerder te zien, dit wordt hem! We halen de Saxo op en er ontstaat een natuurlijke rolverdeling. Ik zet de tent op, Chris laadt de auto uit en begint met het avondeten. En Maeve? Dit graaft uiteraard ergens een kuil en ploft erin neer. Laat het verlengde vakantieweekend maar beginnen!
Over vuur en angst
Tijdens ons verkenningsrondje viel het mij al op dat er op bijna elke kampeerplek wel een cirkeltje van stenen stond. Van huis hadden we ons eigen droge hout meegenomen en enkele aanmaakblokjes dus al snel ontpopte Chris zich tot de vuurmeester. Een taak die ze uiterst serieus nam en ook nog eens heel goed in bleek te zijn, voor ik het goed en wel wist was er vuur. “Hadden we maar marshmallows meegenomen” zei Chris. Toen wisten we nog niet dat die gewoon op de camping te koop waren, dus staarden we vrijdagavond vooral lekker in het vuur. Opeens begon het wat te druppelen en werd het tijd om de tent in te gaan. Chris borg de tafel en stoelen op onder een boom terwijl ik mijn schoenen uitdeed om de tent in te kruipen. “Ga je mee naar bed?” zei ik tegen Maeve. Maar ze keek mij met grote ogen aan en verzette geen poot. “Kom maar meisje!” en ik trek zachtjes aan de lijn. Meteen gaat ze in staking en maakt ze vrij duidelijk dat ze echt die tent niet in gaat. O jeej, hier had ik niet helemaal rekening mee gehouden. Ze is natuurlijk al een aantal keer met mij alleen wezen kamperen in de Hubba Bubba, maar nu zijn we met z’n drieën, in een andere tent en het was ook nog eens donker (al had ik wel een lampje in de tent aangedaan). Op eigen initiatief zou ze de tent niet ingaan, dus zat er voor nu even niks anders op dan haar op te tillen en op haar matje in de tent te leggen. Gedwee liet ze zich door mij optillen en toen ik haar neerzette op haar matje plofte ze neer en viel ze praktisch meteen in slaap. Gelukkig maar, nu wij nog.
Even op en neer
We vielen snel in slaap maar ik leek wel van elk geluidje wakker te worden. Wel was ik blij dat het helemaal niet koud was én dat de tent nog steeds waterdicht bleek te zijn (deze tent heb ik al sinds mijn twaalfde ofzo, dus reken maar uit). Echt uitgeslapen werd ik dan ook niet wakker maar rouwig kon ik er ook niet over zijn. We werden wakker midden in het bos, met de vogeltjes die floten. Ook Maeve had prima geslapen en rende blij de tent uit. Dat was het voordeel van ons semi kluizenaarsplekje, ze kon gewoon even los op onze plaats zijn. Chris had toch spijt dat ze haar camera niet mee had genomen, evenals haar wandelschoenen en extra hout was ook wel handig voor het vuur. Dus reed Chris na het ontbijt even op en neer naar huis, wat een luxe zeg! Ik besloot de rest van het terrein te verkennen en keek echt mijn ogen uit. Er waren nog zoveel andere kampeerplekken en zoveel mooie accommodaties, ik werd steeds een beetje meer verliefd op dit natuurkampeerterrein. Een uur later was Chris er alweer en vertrokken we naar de parkeerplaats van het Boomkroonpad voor een kleine wandeling. We wandelden in de omgeving van het Lunsveen en aten een stukje taart bij de Woudstee. Het was tenslotte een kleine extended zomervakantie.
Vakantievibes all over the place
In de informatiemail die we van te voren gekregen hadden stond dat in het hoogseizoen er op zaterdag pizza’s gebakken werden met behulp van de pizza oven van natuurkampeerterrein de Voscheheugte. Daar wilden wij natuurlijk bij zijn! Dus hadden we ons ingeschreven en zaten we daarom al om 17u al aan een biertafel aan het meer. Er was muziek, sangria en veel gezellige mensen én honden. Maeve haar grote vriend Ben was er ook evenals haar vriendinnetje Masha. Samen liepen ze vrolijk los tussen het gezelschap en dat ging echt super goed. Iedereen vond het leuk, niemand gaf de honden stiekem eten en Maeve kwam helemaal uit zichzelf weer bij ons onder de tafel liggen. Ondertussen werd de pizza oven goed opgestookt en hadden we onze keuze doorgegeven. Wachten duurt altijd lang en zeker als de geur van verse pizza zo voor je neus langs fladdert. Maar toen ze er eenmaal waren hoorde je hier ons niet meer over klagen. De pizza’s waren ZO gigantisch lekker, en dan dat zonnetje op ons hoofd, de sangria en het bier, de muziek, Maeve die (aan de lijn) aan onze voeten chillde, dit voelde echt als ultieme vakantie. We sloten de avond af bij ons eigen kampvuurtje met marshmallows aan een stok. Could it get any better?
Catch me if you can
Voor Chris wel! Ik had een vispas aangeschaft en geopperd dat haar ouders misschien wel langs konden komen zodat ze samen met haar vader kon vissen. Om 11 uur kwamen haar ouders het terrein opgelopen en na een lunch met knakworstjes op bolletjes verplaatsten we ons naar de visvlonder. Chris haar moeder en ik gingen veilig op onze stoelen in het enige beetje schaduw op de vlonder zitten terwijl Chris en haar vader in de brandende zon hun hengel klaarmaakte. Al snel bleek er een probleem te zijn, de hengel van haar vader was stuk. Maar Bert liet zich niet zo makkelijk uit het veld slaan en besloot met alleen het topje van de hengel te gaan vissen. Gekscherend zei ik nog hoe mooi het zou zijn als Bert als eerste wat ving. Demonstratief wierp Chris haar hengel meters het water in en bleef enthousiast draaien en werpen. Het duurde niet lang of er kwamen enthousiaste geluiden van de andere kant van de visvlonder, er was iets gevangen! Door Bert, met z’n mini hengel, een mooie meerval! “Ik ga voor een dikke snoek!” zei Chris terwijl ze de hengel weer uitwierp. In de lelies en hij vast kwam te zetten. Er werden verwoede pogingen gedaan om hem los te krijgen maar er bleek maar één oplossing te zijn, ze moest het water in! Aan de andere kant van het meer lagen verschillende watervoertuigen maar bij aankomst bleek alleen de supplank nog beschikbaar. Dus kwam ze al peddelend onze kant op om het haakje te bevrijden. Ze besloot haar geluk te beproeven midden op het meer maar het was haar vader aan de kant die nog twee keer een meerval aan de haak sloeg en twee keer een andere vis van zijn haak zag glijden. Het mocht de pret niet drukken, het was een fantastische laatste dag geweest op de camping.
Landgoed Mariahoeve is de bom!
Natuurkampeerterrein landgoed Mariahoeve is vanuit het niets bij mij op plekje 1 komen te staan als het gaat om natuurkampeerterreinen. Het is een combinatie van de immense oppervlakte, de mooie privé plekken, de relaxte sfeer die er hangt en de georganiseerde culinaire avonden (naast de pizza avond is er op vrijdagavond een Indian buffet). Het natuurkampeerterrein is nog in renovatie, zo zijn ze druk bezig met de sanitaire voorzieningen en de stroompunten. Ons heeft het niet gestoord, wij hadden overal wc-papier, de wc’s en douches waren schoon en we hadden gewoon stroom op onze plek. Dat je bij de tent vuurtje mag stoken was heel tof en dat ze marshmallows verkochten bij het kleine winkeltje in de receptie was natuurlijk geweldig. Wij hebben echt een heerlijk weekend gehad op ons privé plekje in het bos en komen hier zeker nog naar terug. Want, dit landgoed Mariahoeve is het gehele jaar door geopend, hoe vet!
Praktische informatie
- Natuurkampeerterrein Landgoed Mariahoeve bevindt zich aan de Papenvoort 2 te Papenvoort Drenthe.
- Reserveren doe je heel gemakkelijk via de website
- Je moet in het bezit zijn van het Groene Boekje, deze is ook ter plekke aan te schaffen.
- Het terrein is gigantisch en heeft naar eigen zeggen plek voor 90 kampeerders met daarnaast nog verschillende accommodaties.
- Je kiest lekker zelf je plekje uit, succes met de keuze want er zijn zoveel mooie plekken.
- Er zijn vele stroompunten en waterpunten op het natuurkampeerterrein, neem wel een lange kabel wel voor de stroom. Wifi vind je in de Wifiwoods. Liever geheel stroomloos? Zoek dan een plekje in de ‘Temple Woods’, daar is geen stroompunt te vinden.
- Er zijn verschillende sanitaire voorzieningen op het terrein welk allen in onderhoud zijn. Verwacht dikke regendouches en wc-papier op het toilet. Tevens is er een vriezer aanwezig voor je koelelementen en draai je er snel een wasje.
- Er is een kleine shop aanwezig in de receptie, je kunt ontbijt bestellen, aanschuiven bij de Indian Dinners of pizza-avonden in het weekend en pak eventueel een Silent Disco mee op zaterdag.
- De aanwezige Pingoruïne nodigt uit tot zwemmen, bootje varen of vissen.
- Het Natuurkampeerterrein ligt redelijk op zichzelf maar met nog geen 10 minuten autorijden sta je op de parkeerplaats van het Boomkroonpad en liggen de wandelpaden aan je voeten.
WandelMaara 
Een gedachte over “2 nachtjes op natuurkampeerterrein Landgoed Mariahoeve”