Westerwoldepad: de praktische kant

Ik was (en ben misschien nog wel) een enorme beginneling wat betreft backpacken. Ja, ik wandel veel en ook voor kamperen draai ik mijn hand niet om. Maar deze twee gecombineerd, dat had ik eigenlijk nog nooit gedaan. In deze blog neem ik je graag mee in mijn voorbereiding en vooral de praktische kant van het verhaal. Hoe zagen mijn etappes eruit, wat zat er allemaal in de backpack, wat at ik onderweg, welke items waren mijn redding en welke had ik net zo goed thuis kunnen laten en bovenal; hoe ging het mij lichamelijk af? Ik ben het levende bewijs dat je ook zonder enige backpack ervaring een mooi avontuur kan beleven dat smaakt naar meer. Hieronder lees je vooral de praktische kant van het verhaal. Ben je benieuwd naar het persoonlijke verhaal, hoe ik de dagen wandelen beleefd heb? Dan moet je nog eventjes geduld hebben, een week wandelen zorgt voor vele verhalen, verhalen die ik nog aan het schrijven ben. Mocht je vragen hebben naar aanleiding van deze blog, schroom niet om mij een berichtje te sturen.

De aanloop naar het avontuur: “Ach, hoe moeilijk kan het zijn”

Gedurende het jaar ervoor had ik langzaam een echte backpack uitrusting aangeschaft, eerst was daar de tent, toen het slaapmatje, de slaapzak en het kussen, het kookgerei en als allerlaatste de backpack zelf. Het voelde heel definitief toen ik de Bever uitliep met mijn Osprey Ariel 55L, nu moest het gaan gebeuren ook! Oorspronkelijk had ik het idee om het gewicht in de backpack langzaam op te bouwen, ik wandelde inderdaad een rondje over het Aekingerzand met 5 kilo in de tas maar daar bleef het eigenlijk ook bij. Ach, hoe moeilijk kon het zijn? De wandelconditie was er wel, die extra kilo’s daar zou mijn lichaam toch wel gedurende het lopen aan gaan wennen? Toch besloot ik een proefrondje te doen twee weken voor mijn beoogde vertrekdatum. Wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Het viel mij toch enigszins tegen; de spieren in mijn benen protesteerde hevig, ik frunnikte wat af aan de riemen en banden van de backpack en begon toch enige vrees te krijgen voor het Westerwoldepad. Aan de verdere voorbereiding lag het niet. Ik had een degelijke etappe indeling gemaakt, al het gevriesdroogde eten netjes per dag verdeeld en een minimale paklijst ontworpen. Ik vroeg mijn lichaam toch niet om de Mount Everest te beklimmen met 30 kilo op mijn rug?

Mijn etappe indeling: hele brave afstanden

“O, je gaat het Westerwoldepad lopen, hoe lang? Vier dagen?” Dat is de reactie die vele mensen mij gaven toen ik vertelde over mijn wandelplannen. 25 kilometer per dag, ik moest er niet aan denken. Zelfs zonder rugtas vind ik het aan het einde van de rit vaak al niet zo leuk meer, laat staan als ik extra kilo’s mee moet zeulen. Nee, ik had besloten een dikke week uit te trekken voor het Westerwoldepad. Zes dagen wandelen, één dag rust. Omdat het Westerwoldepad nog niet heel erg gericht is op backpackers heb ik zelf heel wat gepuzzeld met de etappe indeling om op leuke kampeerterreinen te kunnen staan. Maar op één stuk van het pad waren gewoonweg geen campings te vinden. Ik kreeg de tip om de plaatselijke scoutingvereniging een mailtje te doen en ja hoor, ik mocht zowaar een nachtje op het scoutingterrein van Davy Crockett in Smeerling doorbrengen. Hieronder kun je mijn etappe indeling zien inclusief de GPX bestanden die ik in Komoot geüpload heb.

Etappe 1: van Onstwedde naar natuurkampeerterrein BuitenWedde 8.4km

Startpunt: Havenstraat Onstwedde, parkeervakken aan de weg. Je loopt zo het Westerwoldepad op.

Eindpunt: Natuurkampeerterrein BuitenWedde

Je kunt hier kamperen met de tent, een trekkershut of pipowagen huren of het jezelf gemakkelijk maken in een heus appartement.

Op de trekkersplekjes zijn picknickbanken aanwezig
Op het kampeerveld staat een stroompaal met twee gewone stekkeraansluitingen en een waterkraantje.
Het moderne sanitair bestaat uit 2 douches en 2 wc’s.
Je hebt de beschikking over een klein keukentje met gasstel, waterkoker, senseo apparaat, pannen en borden en zelfs een wasmachine! Je kunt hier eventueel ook je telefoon opladen bij slecht weer. Tevens vind je hier verschillende boeken en tijdschriften.
Er is nog een slechtweervoorziening in de vorm van een tuinkas met stoelen en banken.

De etappe in Komoot vind je hier: Westerwoldepad etappe 1

Etappe 2: van BuitenWedde naar Smeerling 16km

Startpunt: Natuurkampeerterrein BuitenWedde

Eindpunt: Scoutingterrein Davy Crockett in Smeerling

Ik nam contact op met het Scoutingterrein en kreeg te horen dat het geen enkel probleem was dat ik 1 nachtje met mijn trekkerstentje hier verbleef. Ten tijden van mijn verblijf was er een klein zomerkamp gaande met jonge kinderen maar heb hier 0 last van gehad (en andersom idem dito). Ik kon hierdoor zelfs gebruik maken van de sanitaire faciliteiten zoals een wc en douche. Stroom had ik ook op het grote veld, met een gewone stekkeraansluiting.

De etappe in Komoot vind je hier: Westerwoldepad etappe 2

Etappe 3: Van Smeerling naar camping de Bronzen Eik 16.5km

Startpunt: Scoutingterrein Davy Crockett

Eindpunt: Camping de Bronzen Eik

Je vindt hier een trekkersveldje, trekkershutten, chalets én een restaurant waar je kunt lunchen en dineren.

Op het trekkersveld vind je helaas geen picknickbank en geen stroom maar wel een waterkraantje.
In het toiletgebouw vind je verschillende wc’s en douches, draai je een wasje of was je met de hand. Bij de douches vind je stopcontacten maar echt veilig voelde het niet om de telefoon daar onbeheerd te laten opladen.
In het naastgelegen restaurant ‘De Ruiten Aa‘ kun je prima lunchen, dineren, lokale biertjes drinken of gewoon een stuk taart eten. (En eventueel vragen of je telefoon tijdens het eten achter de bar opgeladen kan worden.)

De etappe in Komoot vind je hier: Westerwoldepad etappe 3

Etappe 4: Van camping de Bronzen Eik naar natuurkampeerterrein de Slangenborg 7.3km

Startpunt: Camping de Bronzen Eik

Eindpunt: Natuurkampeerterrein de Slangenborg

Je vindt hier een trekkersveldje, waarvoor je moet reserveren, dit kan ook ter plekke

Op het trekkersveld staat een tafel met stoelen. Je vindt er geen stroom of water maar het sanitair punt is niet ver weg.
In het toiletgebouw vind je 3 moderne douches en 3 wc’s. Tevens is er een koelkast en vriezer plus een handige Ikea kast waarin je je telefoon kan opladen.
Er is een fiets beschikbaar om in het dorp eventueel wat boodschappen te doen.

De etappe in Komoot vind je hier: Westerwoldepad etappe 4

Etappe 5: van Natuurkampeerterrein de Slangenborg naar Ter Apel 14.3km

Startpunt: Natuurkampeerterrein de Slangenborg

Eindpunt: Klooster van Ter Apel

Ik verbleef op deze etappe op een Campspace locatie waarvan de host mij kwam ophalen bij het Klooster in Ter Apel. Oorspronkelijk was mijn idee om op de camping ‘Moekes Gat’ in Ter Apel te staan. Maar zij gaven aan een internationaal waterpolo event te hosten dat weekend inclusief een tentfeest. Daarom week ik op deze manier af. Mocht je ook bij Wijtske willen logeren, een reservering maak je HIER en als je het lief vraagt wil ze je misschien ook wel taxiën.

Op de Campspace vindt je een gigantische tuin waar je je tent op kan zetten. Stroom vind je in de kas, waar een heerlijke bank staat, tijdschriften liggen, een gaspitje staat en een koffie machine. Drankjes vind je tegen betaling van een euro in de koelkast waar je eventueel ook je eigen spullen in kan bewaren.
Er is een regendouche, een toilet EN een verwarmd binnen zwembad.

De etappe in Komoot vind je hier: Westerwoldepad etappe 5

Etappe 6: van het Klooster in Ter Apel naar natuurcamping de Linden 20km

Startpunt: Klooster van Ter Apel

Eindpunt: natuurcamping de Linden

Op de natuurcamping vind je 10 ruime kampeerplekken met enorm veel privacy.

Er is water en stroom aanwezig op de plekken maar hiervoor ben je wel een camping stekker nodig. In het toiletgebouw en de slecht weer voorziening vind je gewone stopcontacten.
Het sanitair bestaat uit 3 douches en 3 wc’s, een ouderwetse wasmachine en droogtrommel.

De etappe in Komoot vind je hier: Westerwoldepad etappe 6

Etappe 7: van natuurcamping de Linden naar Onstwedde 10.5km

Startpunt: natuurcamping de Linden

Eindpunt: Havenstraat in Onstwedde

De etappe in Komoot vind je hier: Westerwoldepad etappe 7

De paklijst: hoe krijg ik dit allemaal mee?

Al tijdens het proefrondje kwam ik erachter dat de tas misschien wel groot mag lijken, zodra mijn tent erin zit lijkt die al voor de helft gevuld te zijn. Hoe krijg ik in hemelsnaam alles mee? Minimalistisch leven en inpakken is de sleutel tot succes. (En lichtgewicht kampeerspullen, dat ook.) Hieronder vind je een lijst van alle spullen die ik mee had genomen. Mijn tas woog bij vertrek 15 kilo en bij aankomst 11.5 kilo. (Waar die 3.5 kilo gebleven is weet ik niet, zoveel eten en drinken had ik nou ook weer niet mee.)

Backpack: Osprey Ariel 55L
Tent: MSR Hubba Hubba NX2 inclusief Footprint
Slaapmatje: Exped synmat UL7
Slaapzak: Ayachuco Ignition 1200 II
Kussen: Exped Airpillow UL M
Pannenset + brander: Optimus Elektra FE Cook-systeem
Sea to Summit Alphalight long spork + emaillen beker
Waterfles Quechua aluminium 1l
Aeropress+ filters +100g gemalen koffie
Eten (ik ga in de volgende paragraaf hier dieper op in)
EHBO tasje inclusief tekentang, blarenpleister, ibuprofen, tijgerbalsem, voetenbalsem, mini zonnebrandcrème, mini deet, mini prik-weg.
Kleding: 1 korte broek (aan), 2 t-shirts, 1 sportbh (aan), 2 paar wandelsokken, 1 trui, 1 lange slaapbroek, 1 slaap t-shirt, 1 paar alpaca slaapsokken, bikini, petje, slippers.
Toiletspullen: Sea to Summit Airlite towel L, reistandpasta, tandenborstel, tandenborstelkoker, half reisflesje shampoo en douchegel, kleine plastic kam, kleine deo.
Elektronica: telefoon, powerbank, oplaadkabel + blokje, kleine camera.
Varia: hoofdlamp Forclaz, zitflap Forclaz, klein notitieblokje plus pen, sudoku boekje, kleine tripod, schuursponsje en mini verpakking afwasmiddel

Het eten onderweg: uit de zak of de pan?

Eten wordt tijdens een backpacktocht echt gereduceerd tot brandstof. ´Verse groenten en fruit komen thuis wel weer´ was mijn gedachte. Ik at gevriesdroogde maaltijden, noedels, soep, krentenbollen maar ging ook één keer uit eten en at op mijn rustdag lekker patat. Een deel van mijn gevriesdroogde maaltijden had ik via een vriendin gekregen, het andere deel kocht ik via de webshop van xfood.nl Het is ideaal, zeker als je maar een klein pannetje mee hebt, want je kookt water, giet het in de zak, roert, sluit de zak, wacht 10 minuten en bon appetit! Alhoewel het er niet altijd even appetijtelijk uit zag, heb ik geen een maaltijd gehad die ik echt vies vond. Natuurlijk smaakte het ene beter dan het ander en daarom deel ik graag mijn persoonlijke ervaringen met jullie.

Ontbijt:

Havermout van Quaker: de ‘oats express’ met kaneelsmaak. Officieel maak je het klaar met melk, maar ik heb ontdekt dat het met water en een zakje suiker eigenlijk best prima te eten is.
Rijstpudding met frambozen: heet water toevoegen en wachten maar. Smaakte goed maar vond het een vrij heftig ontbijt.
Krokante chocolade muesli: koud water toevoegen en wachten maar. Het koud water element vond ik wat vreemd, maar het smaakte nagenoeg lekker!

Lunch:

Ik at krentenbollen met kaas, dronk een soort look a like cup-a-soup tomaat en at daarbij fruitkeks

Instant noedels: gewoon die kleine verpakking in het supermarktschap, even koken in heet water en genieten maar.

Rijst met rundvlees en paprika van Travellunch: vond deze misschien wel het minst van de Travellunches die ik mee had. Alles met tomaat lijkt een beetje hetzelfde te smaken van dit merk.

Avondeten:

Pasta in romige saus: niet verkeerd, maar je moet wel van kruidenroomsauzen houden.
Aardappelpuree met spek: dit is gewoon hutspot! Niet zo lekker als thuis maar het kan er mee door.
Pasta bolognese: mijn heuse favoriet, dit smaakte gewoon bijna zoals thuis!
Kipsate met kerrie en aardappel: de zak moest ik verwarmen in een pan heet water. De maaltijd was niet vies, maar vond de zoete smaak bijzonder

Snacks:

Geen wandeling is compleet zonder snacks. Ik at een heleboel ontbijtkoekrepen, snickers en verschillende (eiwit) repen van Trek, FBR en Eat Natural.

Essentiële items: last minute aankopen bleken goud waard

In de week voor het Westerwoldepad kocht ik last minute nog een aantal items waar ik op dag 1 al zo ontzettend blij mee was. Toch bleek ik ook enkele items te missen en had ik sommige spullen thuis kunnen laten. Al met al was ik best tevreden over mijn paklijst en op een paar kleine wijzigingen na zou ik zo weer op pad kunnen met mijn paklijst.

Mijn 5 favoriete items:

De pet: ik draag nooit een pet, maar omdat het zo warm werd besloot ik last minute bij de Decathlon een cap mee te pakken. Ik was er na 5 minuten al zo ontzetten blij mee. Het beschermde mijn ogen en hoofd tegen de zon en tegelijkertijd bleef het verbazingwekkend koel.
De zitflap: met Kerst kreeg ik een zitflap cadeau, enigszins onnodig in mijn ogen maar ik ben er ZO blij mee geweest. Je kunt gewoon overal neer ploffen, je hebt kniebeschermers in de tent en het weegt niks.
De bikini: ik had maar 1 sportbh mee en dat bleek toch wel wat onhandig te zijn. Want na het douchen had ik weinig zin om dat bezwete ding weer aan te trekken. Tot ik mij bedacht dat ik mijn bikini mee had voor het zwembad bij de Campspace. Het bleek mijn redder in nood te zijn, zo kon ik toch enigszins charmant aan het diner verschenen in het restaurant.
De powerbank: ook al had ik op de meeste campings stroom, ik was toch heel blij dat ik de powerbank mee had. Zo keek ik s’avonds in de tent nog een aflevering van een serie op mijn telefoon zonder dat hij leegliep omdat ik hem tegelijkertijd aan de powerbank had hangen. Ideaal!
De slippers: dit is echt een must, want je wilt echt je wandelschoenen uitdoen na een dag wandelen. Kies vooral voor slippers met een brede band, zo kan je er ook lekker met je sokken in. Hallo ultieme kampeerder!

De 3 items die ik gemist heb:

Wandelwol: ik kreeg blaren en de blarenpleisters konden niet helpen dat ik op de ene laatste dag echt met pijn liep. Van iedereen kreeg ik de tip om wandelwol te gebruiken maar helaas had ik dat niet bij mij en kon ik dat onderweg ook niet kopen. Vanaf nu gaat er altijd wat mee in de rugzak!
Extra korte broek: op de laatste dag rook mijn korte broek echt niet zo fris meer. Ik had hem kunnen wassen maar dan had ik in mijn lange slaapbroek moeten zitten terwijl het 33 graden was. Volgende keer neem ik liever een kort slaapbroekje mee die ook dienst kan doen als gewone korte broek als ik mijn wandelbroek in de was doe.
E-reader: helaas zat mijn backpack echt te vol om ook nog een boek mee te nemen. Gelukkig vind je op vele campings wel tijdschriften en boeken. Maar een E-reader was wel een uitkomst geweest. Het is toch wel lekker om s’avonds nog even een boek op bed te lezen. Misschien op het lijstje voor Kerst dit jaar.

Op de rustdag kocht ik toch een boek bij de supermarkt die Chris de volgende dag mee naar huis nam voor mij.

3 items waar ik zonder had gekund:

De tripod/selfiestick: ik heb er wel gebruik van gemaakt, maar meer omdat ik het anders zonde vond dat ik hem meegenomen had. Ondanks dat die in een zijvak van mijn tas zat, kon ik er niet makkelijk bij en zou telkens de hele tas af moeten om dat ding te pakken. In de praktijk kwam het er toch op neer dat ik foto’s en filmpjes maakte door mijn telefoon op een bankje, tafeltje, meterkast te zetten en gebruikte ik de tripod een enkele keer op de camping.
Mijn jas: dit was HET item waar ik over twijfelde. Het zou de hele week prachtig weer worden, maar als het wel zou gaan regenen dan was mijn waterdichte tussenjas een uitkomst. Dus besloot ik hem toch onder aan mijn tas te binden, daar heeft die al die tijd gehangen, ongebruikt. Maar ik vond het wel een fijn idee dat ik tenminste iets had waarmee ik mezelf had kunnen beschermen tegen de regen.
De wc-rol: mijn ervaringen met natuurkampeerterreinen is dat je je eigen wc-rol mee moet nemen. Dus nam ik ook een rol mee op deze tocht, hij is onaangeroerd gebleven. Elke camping had wc-papier, super fijn. Maar dit weet je natuurlijk niet op voorhand dus ik zou je sowieso aanbevelen altijd een rol mee te nemen, maar achteraf gezien was ik hem dus niet nodig geweest.

Hoe ging het mijn lichaam af?

Op dag twee sloeg de twijfel al toe, zou ik het Westerwoldepad wel kunnen volbrengen? Misschien moest Chris mij op de rustdag anders maar komen ophalen van de camping. Als ik de camping van mijn rustdag überhaupt zou bereiken. Hallo hoofd dat saboteert. Het lopen met een tas van 15 kilo viel mij een beetje tegen, ondanks dat ik mij netjes hield aan alle regels en aanbevelingen van het afstellen van je backpack, ontkwam ik niet aan pijntjes. Ik had de tip gekregen om zowel voor als na het wandelen verschillende rek- en strekoefeningen te doen. Normaal gesproken doe ik dat nooit als ik ga wandelen, maar nu zag ik er het nut wel van in. Op dag twee voelde en hoorde ik alles in mijn schouders en nek kraken. O god, hoort dit wel? Driftig smeerde ik wat tijgerbalsem zo goed als het ging op mijn schouders en in mijn nek, hopende dat het ‘iets’ zou doen. Echt iets gedaan heeft het niet, ik heb tot op de laatste dag gekraak gehoord (is echt een naar geluid) en gevoeld, maar pijn deed het in ieder geval niet.

In de week dat ik het Westerwoldepad liep, liepen de temperaturen hoog op. Om half tien was het soms al 24 graden en als je dan een kale akker over moet steken, dan is dat best pittig te noemen. Toch ervaarde ik de warmte nog niet eens als een super groot probleem. Oké, ik was wel een wandelend zoutblok, maar door mijn petje en lange pauzes in de schaduw was het goed vol te houden. Desondanks was ik blij dat mijn rustdag heel toevallig op de warmste dag van die week viel (het werd 33 graden), zelfs zittend bij de tent met een boek zweette ik nog mijn stoel af. De laatste twee dagen was het beter wandelweer; zo tussen de 20 en 22 graden. Hier merkte ik wel dat ik langer aaneengesloten kon lopen en niet elk uur een pauze hoefde te nemen. Of ik had gewoon in rap tempo een betere conditie opgebouwd, dat kan natuurlijk ook.

Waar ik op mijn oefenrondje veel last had van mijn onderbenen en heupen was dat nu helemaal niet het geval. Daarvoor in de plaats kwamen wel blaren op mijn voeten. Het begon bij mijn rechterteen die tegen mijn grote teen aan werd geduwd. Ik zag een kleine blaar ontstaan en twijfelde of ik er al iets aan moest doen. Mijn blarenpleisters waren veel te groot (les voor de volgende keer: neem verschillende formaten mee) en uiteindelijk heb ik wat leukoplast uit mijn EHBO tasje om de teen gewikkeld. Geen idee of dat verstandig was, maar twee dagen na thuiskomst heb ik de tape verwijderd en was ook de blaar verdwenen. De blaar die op mijn rechterhak ontstond (het was echt mijn rechtervoet die het moest ontzien, thuis heb ik er mijn footscan van de Bever op nageslagen en zag dat mijn rechtervoet echt wel andere afmetingen heeft als mijn linker) zorgde er op de ener laatste dag voor dat ik echt begon te twijfelen of ik het wel zou kunnen uitlopen. Hij deed zo’n pijn! Onderweg googelde ik “helpt ibuprofen tegen blaren pijn” maar kreeg geen antwoord en besloot dat het weinig uit zou maken. ´Pijn is een emotie en emoties kun je uitschakelen´ grapte ik terwijl ik de pijn met moeite verbeet. Op Instagram kwam veelvuldig het advies over wandelwol en sporttape maar beiden had ik niet mee en kon ik onderweg ook niet kopen. Gelukkig was er dan toch nog één tip waar ik wel wat mee kon, een extra sok aantrekken. Met een roze en blauwe sok heb ik de laatste etappe gelopen, bijna geheel pijnloos.

Veel langer had het avontuur voor mij op dat moment ook niet moeten duren, mijn lichaam had er na een week wel even genoeg van. Het waren eigenlijk vooral de blaren die roet in het eten gooiden, zonder hadden mijn spieren het misschien nog wel aangekund. Ik verwonderde mij erover hoe snel ik toch gewend was aan dat gewicht op mijn rug. Toch heb ik een groot respect gekregen voor mensen die de bergen ingaan met een backpack, dat is toch echt wel een heel ander level. Daarom heb ik besloten om eenmaal thuis toch echt te gaan trainen. Ik wandelde nu in misschien wel de meest platte provincie van Nederland, een heuveltje was al een kleine uitdaging geweest. Dus werk aan de winkel!