Boswachterspad Olde Smildeger
Een boswachterspad dat start aan de rand van een woonwijk, ik vind het wat vreemd. Een routebord staat prominent aan het hoofd van de parkeerplaats, voor de 16 kilometer variant volg ik de gele bordjes met zwarte pijl. Wandel je liever wat minder, dan moet je de witte bordjes met zwarte pijl volgen voor een rondje van 8 kilometer. Vandaag staat de volle 16 kilometer op het programma, ik ben heel benieuwd. Als ik eenmaal het asfalt achter mij heb gelaten kan het grote genieten beginnen. Niet alleen voor mij maar ook voor Maeve, we wandelen door de Noorderlijke Veldhuizen wat betekent dat zij hier los mag. Eerder liepen we hier al de gelijknamige paaltjesroute en de omgeving komt mij dan ook al snel bekend voor. Des te jammer is het dat het boswachterspad je verplicht langs een N weg te lopen terwijl je gewoon door het bos had kunnen blijven lopen. Het geluid van voorbijrazende auto’s komt hard binnen en ik kan er maar niet over uit waarom ze gekozen hebben om de route zo aan te leggen. Misschien omdat de stilte die je ervaart als je weer van de weg afloopt als een waar geschenk voelt.
Wandelen in het Drents-Friese Wold
We wandelen langs de waterkant waar vele hoefafdrukken de aanwezigheid van reeën verraden. De valken verraden zichzelf door op te vliegen en hier veel geluid bij te maken. Ik baal dat mijn camera bij de maker ligt en ik het moet doen met mijn telefoon. Een mooie foto van dit tafereel schieten zit er helaas niet in. Na het oversteken van de bosweg en het passeren van de grenspaal van Drenthe en Friesland, worden we opgeslokt door de stilte van het Drents Friese Wold. Dikke boomstammen liggen over de wandelpaden, sommigen doorgesneden zodat je er makkelijk tussendoor kan, anderen moet je met een boogje passeren. De omgevallen bomen bieden uitstekende rustplaatsen gezien de schaarsheid van wandelbankjes. Het biedt ook de mogelijkheid om afstand te creëren tussen de persoon voor mij en Maeve en ik. Na een kwartier vervolgen we onze weg en is de wandelaar in geen velden of wegen meer te bekennen, heerlijk. De wandelpaden zijn smal en gaan soms door hoog gras, dichte begroeiing en geven de wandelroute al met al een groot avontuurlijk karakter. Ineens bevind ik mij aan de rand van een heideveld midden in het bos. Nooit heb ik geweten van het bestaan van dit heideveld, het is er prachtig, ook al is de heide bijna uitgebloeid. Twee overgroeide bankjes aan het eind van het heideveld bevestigen dat niet alleen ik niks wist over dit heideveld. Stiekem hoop ik dat het zo blijft, je waant je eventjes in een stukje niemandsland.
Wandelen met de hond
Een gele markering is in een omgevallen boom geplaatst, het is duidelijk dat ze hier aan een ander soort bosbeheer zijn gaan doen. Poortjes in hekjes doen ze hier ook niet meer aan, je mag met behulp van een houten constructie over het stroomdraad klimmen. Hier had ik niet helemaal op gerekend. Hoe komt Maeve aan de overkant? Ik besluit mijn tripod neer te zetten met mijn telefoon op video stand. Dit gaat vast mooi materiaal opleveren. Mijn eerste plan is om het hek op te tillen en zo te openen maar helaas, die zit vast met een bout. Hmm, plan B, Maeve eroverheen tillen/gooien en hopen dat ze aan de andere kant op mij wacht terwijl ik mijn tripod en telefoon ophaal. Ik til Maeve op, zet een stap op de houten plank en zie dat het nog niet zo makkelijk gaat worden. Ondertussen hangt Maeve wat hulpeloos in mijn armen en ik zie dat ook zij weinig vertrouwen heeft in dit plan. Oké, plan C, wat gaan we nu doen? Dan zie ik dat er onder in het hek een stroomdraad mist en dat er op de andere draden een rubberen slang geplaatst is. Dit is vast expres gedaan zodat honden er doorheen kunnen lopen, briljant! Als Maeve maar netjes tussen die rubberen slangen loopt, niet te hard kwispelt en niet meteen terug naar mij rent want ik zal wel via het overstapje moeten. In mijn hoofd zie ik het al helemaal mis gaan zoals je kan lezen. Ik laat Maeve zitten, ga zelf eerst over het overstapje en roep haar voorzichtig bij mij. Zonder problemen passeert ze het hek, yes!
Wandelen over het Boswachterspad Olde Smildeger
Even lopen we over een betonnen fietspad maar al snel ruilen we hem in voor een zandpad dat parallel eraan loopt. Een brommend geluid verbreekt de stilte, ik kijk achterom en zie een groene Staatbosbeheer auto. Zal dit dé boswachter zijn van dit boswachterspad? Hij passeert ons en steekt zijn hand op, nee, hij lijkt niet op de boswachter van de foto op het internet. Het wordt drukker op het fietspad en ik ben blij met het zandpad, tot ik pijlen zie van de Paarden4daagse Zorgvlied. Hoefgetrappel kondigt ze aan, Maeve kijkt angstig om, ze vindt paarden maar niks. Samen trekken we de bosjes in en laten we ze rustig passeren, maar een blik achterom leert dat er nog velen zullen volgen dus hoop ik maar dat we snel een ander pad in mogen. Twee fjorden passeren ons nog en dan zie ik de pijl naar rechts wijzen, hallelujah zie ik Maeve denken. Mijn maag begint te rommelen en ik zoek een pauzeplek, waar zijn de bankjes of omgevallen boomstammen als je ze nodig bent? Op een bosperceel waar flink gekapt is zie ik een mooie zitplek op een boomstam. Vanaf hier zie ik vele fietsers passeren die verbaasd opkijken dat ik een zitplek gevonden heb. Na een half uur (ik word steeds beter in pauze nemen) ga ik verder en uiteraard kom ik tot twee keer toe een bankje tegen aan een groot ven. Zo gaat het nou altijd hè. Gezien de vele fietsers die ik voorbij heb zien komen wandel ik niet heel relaxt op dit super smalle grind fietspad en ik ben dan ook blij als ik een breed graspad op mag. De televisietoren van Hoogersmilde komt in beeld en dat kan maar één ding betekenen: het einde is in zicht. Maar niet voordat enorme omgevallen bomen het pad blokkeren en ik via een akker een sluipweg ontdek. Via het Belevingspad Hoogersmilde wandel ik terug naar het startpunt. Waar Maeve in de Noorderlijke Veldhuizen nog één keer los mag en ondanks de 10+ kilometers nog heel wat sprintjes trekt. Die wandelt mij er straks nog uit joh op de 20+ kilometers.
Boswachterspad
Boswachterspaden zijn wandelroutes speciaal geselecteerd door de boswachters van Staatsbosbeheer. Wat deze routes zo bijzonder maken, is dat ze zijn geselecteerd op basis van de lokale natuurkennis van boswachters. Ontdek de geheime plekjes van de boswachters en laat je meevoeren door de rijkdom van de Nederlandse natuur.
