Nationaal Park Zuid-Kennemerland
We gaan op kraamvisite bij mijn beste vriendin die in Overveen woont. Omdat het een flink ritje is vanuit Groningen en we waarschijnlijk niet uren kunnen blijven hangen, besluit ik van het moment gebruik te maken en een wandelroute in de buurt uit te zoeken. Dat Maeve niet mee kan op kraamvisite blijkt ook nog eens heel handig uit te komen want honden zijn amper toegestaan in het Nationaal Park Zuid-Kennemerland. De keuze in wandelroutes lijkt reuze op de site van het NP Zuid-Kennemerland, maar vanuit de ingang Koevlak starten maar 3 wandelroutes, waarvan er 2 direct 9 kilometer zijn. Normaal gesproken is dat geen enkel probleem, maar omdat we dus nog op kraamvisite gaan zijn dat teveel kilometers. Er blijft dus nog 1 paaltjesroute over, de groene route van 3.5 kilometer met de naam ‘Konijnenberg’. Op naar de konijnen en de berg dan maar!
Paaltjesroute Zuid-Kennemerland
Het is half twaalf als we de parkeerplaats van het bezoekerscentrum NP Zuid-Kennemerland oprijden. Het is al druk maar het is dan ook stralende dag. Het terras van het Duincafé zit al vol en het is een drukte van jewelste voor het bezoekerscentrum. Genieten van de stilte zit er op deze zaterdag niet in. In een kleine optocht betreden we het Nationaal Park Zuid-Kennemerland, ik gok dat iedereen de groene paaltjesroute van de Konijnenberg volgt. We komen aan bij speelvijver ’t Wed en hier zakt de moed mij een beetje in de schoenen. Overal waar je kijkt zijn er mensen, in het water, op het strand, op de duinen. Een bootcampclub houdt een training op de duinen, een groepje mensen trotseert de kou en neemt een duik in de speelvijver, kinderen voetballen met hun vader en dan heb je nog de hardlopers en wandelaars. Ik mompel tegen Chris dat ik even wat foto’s wil maken, wat ik ook daadwerkelijk wil, maar ik hoop ook dat we zo achteraan de stoet wandelaars belanden. En het werkt! We zijn voor nu de laatste in de rij, de wandelaars voor ons lopen op ons uit en als we de speelvijver achter ons laten komt de stilte terug. We ploeteren door het mulle zand terwijl de zon fel in onze ogen schijnt. Dit is nog eens een goede training voor een lange afstandswandeling in het buitenland, bedenk ik mij. Zeker als de trap naar de Konijnenberg in zicht komt. Slik. Hier had ik niet helemaal over nagedacht.
Paaltjesroute de Konijnenberg
Het Nationaal Park Zuid-Kennemerland is een uniek duinreservaat en duinen betekenen automatisch hoogteverschillen. Toch onderschat ik dit als bosmeisje geregeld. Als ik de trap dan ook naar de Konijnenberg zie zet ik mij schrap voor een kleine work-out. Chris is nog druk op haar telefoon en heeft de trap nog niet eens gezien, ik besluit haar te filmen en haar reactie is goud waard. “Leuk hoor dat wandelen” zegt ze in de camera. Toch komen we zonder al teveel gehijg boven op de Konijnenberg en het uitzicht is schitterend. Het is letterlijk het hoogtepunt van de wandeling, al kan het volgende wandelpad ook mijn goedkeuring wegdragen. Een dalend pad tussen de naaldbomen dat uitkomt op een open vlakte. Ik sta klaar om konijnen, paarden en ander wild te zien, maar helaas. Alleen poepresten getuigen van de aanwezigheid van de grazers. Jammer, ik had zo gehoopt een Konikpaard te spotten. Vanaf hier worden de paden breder, zijn ze soms van gravel en soms zelfs van asfalt en passeert elke 10 minuten ons wel een hardloper. “Er zijn hier amper vogels” zegt Chris beteuterd en inderdaad, het is hier stil. Het landschap ziet er dan ook wel echt dor en doods uit, dus veel zal er nu niet te halen zijn voor de vogels. Toch horen we ineens de zang van een koolmees, maar daar blijft het ook bij. Een smal, slingerend pad door het bos leidt ons terug naar het bezoekerscentrum en na krap een uur zijn we weer bij het beginpunt. We lunchen nog even bij het Duincafé, alvorens we bij mijn vriendin in Overveen op kraamvisite gaan. De parkeerplaats staat ondertussen bomvol, wat ik helemaal begrijp want het is echt een prachtig nationaal park om te wandelen. De volgende keer ga ik voor de langere afstanden, hopelijk is het op die paaltjesroutes rustiger.
