Wandelen vanuit Tynaarlo
Ik wandel voor het eerst door het dorp Tynaarlo en ik moet zeggen, het best een liefelijk dorp. De bosrijke brink, de nostalgische boerderijen, het oude klinkerweggetje, het kan zo op een oude schoolplaat. Het is rustig in Tynaarlo, alleen rondom een boerenbedrijf is activiteit. We ruilen het klinkerweggetje in voor een onverhard pad tussen de velden, die tweemaal doorkruist wordt door een verharde weg. Ik stel mij zo voor dat hier vroeger alles onverhard was en dat het een wonder is dat enkele van deze onverharde wegen nog steeds bestaan in het dorp. Na het passeren van een spoorwegovergang leidt de knapzakroute ons het Villapark in. Nooit geweten dat het hier lag en het is mij in eerste instantie ook niet geheel duidelijk wat dit Villapark is. Zijn het vakantiehuisjes? Wonen mensen hier permanent? Wat zonde dat het pal naast het spoor ligt, elk kwartier dendert hier wel een trein langs en het geluid is hard. Er komt rook uit één van de huisjes, dus mensen wonen hier vast. Ik had iets meer verwacht van een ‘Villapark’, al staan er een aantal schattige huisjes waar ik geen nee tegen zou zeggen. Jammer van dat spoor.
Het Zeegserloopje
Met het verlaten van het Villapark breekt het leukere gedeelte van de Knapzakroute aan. We naderen het dorp Zeegse en haar prachtige natuuromgeving. Nog voor we Zeegse binnenlopen worden we een fietspad opgestuurd die overgaat in een onverhard wandelpad. Recht voor onze neus steekt er op gemak een eekhoorn over, Maeve kijkt mij met grote ogen aan. Luid snuffelend wandelt ze voor mij uit aan de lijn maar de eekhoorn is hem al gesmeerd. Gelukkig hebben we andere bijzonderheden om ons aan te vergapen zoals het Zeegserloopje. Ik moet er even voor het weiland in, maar dan kan ik het Zeegserloopje en haar prachtige kronkelingen van dichtbij bekijken. Als hier nou eens een bankje zou staan, dat was het meest populaire bankje van de omgeving geworden denk ik. Wij wandelen nog even door en nemen op het eerstvolgende bankje plaats. ‘Bank voor een ontmoeting’ leest het bordje op de bank. In de verte zie ik een man lopen met een hond, misschien is dat mijn ontmoeting? Maeve heeft de man en hond ook gespot en zet het uit het niets op een blaffen. Wat is dit nou? De man laat zich gelukkig niet bang maken maar zijn hond vindt het allemaal maar spannend. “Guus, kom maar”. Met grote sprongen rent de enorme Guus naar zijn baas, die ondertussen Maeve al aan het aaien is. Guus ontdekt dat Maeve niet zo eng is en ze sjeezen met z’n tweeën door het gras. De man en ik hebben een gesprek over wandelen, kamperen en de honden, wat een leuke ontmoeting! De man en Guus wandelen verder als Maeve en ik nog even van het zonnetje genieten op het bankje. Wat een heerlijk plekje.
Wandelen rondom Zeegse
Als we de Knapzakroute vervolgen ontmoeten we een ouder echtpaar met twee border collies, weer wordt er hard gerend en heb ik ditmaal een gesprek over Maeve haar afkomst. De vrouw vindt Maeve een super leuk hondje en stelt duidelijk haar beeld bij over de buitenlandse hond. Weer een geslaagde ontmoeting! Deze twee ontmoetingen en het heerlijke weer doen mij vergeven dat we alweer op een verharde weg lopen. We wandelen dwars over de Zuideresch waar we een geweldig weids uitzicht hebben en het dorp Zeegse kunnen zien liggen. Ook zie ik van veraf iemand aankomen in een scootmobiel. Als we dichterbij zien schiet er een hondje af aan de lijn die Maeve maar al te interessant vindt. De derde ontmoeting van de ochtend is anders, serieuzer. De gesprekken gaan over woningen, werk en geld. De honden brengen wat luchtigheid door vrolijk om ons heen te rennen. Op een gegeven moment vind ik het wel genoeg, ik heb nog heel wat kilometers voor de boeg namelijk. De vrouw wenst ons een fijne wandeling toe en een mooi huis in Drenthe. Dan zijn we eindelijk daar, in het dorp Zeegse. Enigszins bekend terrein en juist daardoor loop ik denk ik verkeerd. Als ik de GPS check zie ik dat ik ergens anders had moeten lopen, over de verharde weg. Maar nu wandel ik lekker dwars door de Zeegser Duinen, veel leuker. Bij het Siepelveen houden we een korte drinkpauze, al moet Maeve daarvoor eerst wat ijs wegwerken. Niet veel later zijn we weer terug op de Knapzakroute en slaan we een onbekend pad voor mij in. De rood-witte markering van het Groot-Frieslandpad vergezeld ons en niet veel later halen twee wandelaars van dat pad ons in. Ze stappen stevig door en lijken weinig last te hebben van het water en de modder waarin het wandelpad ineens verdwijnt. Maeve idem dito, maar ik struggle om niet met mijn lage wandelschoenen weg te glijden onder water. Nog tot twee keer toe voer ik in volle concentratie balansoefeningen uit en het werkt, ik wandel met droge voeten verder.
Knapzakroute Tynaarlo-Zeegse
We naderen de parkeerplaats van de Wedbroeken vanaf waar ik eerder een andere route van ‘EindjeominDrenthe‘ startte. Het is best druk op de parkeerplaats maar ik vermoed dat maar weinig mensen de weg hebben overgestoken. Dit deel van de route is geheel nieuw terrein voor mij en ik ben dan ook heel benieuwd wat mij te wachten staat. Het is een betonnen fietspad dat ik volg door de Zwijnmaden en in de verte zie ik de N34 liggen. Een enkele wielrenner passeert mij en verder is het heerlijk rustig. Nooit geweten dat je hier nog zo mooi kunt lopen. Voor de tweede keer vandaag passeren we een spoorwegovergang en gaat de klinkerweg over in een onverhard zandpad. Het Akenveen is het laatste stuk natuurgebied van vandaag en misschien wel het meest betoverende stukje natuur. Het lijkt alsof de tijd hier heeft stil gestaan, de bomen zijn rijkelijk voorzien van verschillende mossen, het paadje is smal, slingerend en modderig en de stilte is bijna eng te noemen. De overgang is vrij abrupt en ineens wandelen we weer over het asfalt, langs huizen en komen we uit bij een drukke rotonde die ons terug brengt naar het startpunt van de Knapzakroute.
Knapzakroutes
Knapzakroutes zijn al jaren een begrip voor wandelaars die Drenthe op een unieke manier willen ontdekken. Deze wandelroutes nemen je mee langs verborgen plekken en het afwisselende landschap van bossen, heidevelden, esdorpen en oude zandwegen. Knapzakroutes zijn vaak rondwandelingen tussen de 10 en 20 kilometer. Ze zijn niet gemarkeerd en tegenwoordig enkel alleen nog digitaal te vinden maar zeker de moeite waard om Drenthe op een bijzondere manier te ervaren.
