Wandelen rondom Diever
Online is er maar weinig te vinden over deze paaltjesroute in Diever, het is ook een vreemde eend in de bijt. Alhoewel hij genoemd staat op de routewijzer voor het TIP, zie je meteen al aan de markering dat het een andere paaltjesroute is dan anderen. Waar de andere gemarkeerd zijn met het welbekende schildje met een poppetje erop, is de Essenroute voorzien van een klein simpele groen vierkantje met een zwarte pijl in een net wat ander formaat dan de rest. Niks mis mee, maar het kenmerkt de route, hij is anders dan andere. De Essenroute leidt je over de verschillende essen rondom Diever en gaat voor de verandering een keer niet door het Drents-Friese Wold heen. Mijn interesse is gewekt en ik zet koers richting het Kasteel. Aan weerszijden staan jaloersmakende boerderijtjes, als ik daar toch zou kunnen wonen. Het Kasteel gaat ongemerkt over in de Oosterkampenweg en ondanks dat het een lange asfaltweg is, is het uitzicht zeker niet vervelend. In het voorjaar heb je nog een prachtig uitzicht over de landerijen en het is een redelijk rustige weg. Een smal graspad wekt mijn interesse, maar helaas, ik moet op het asfalt blijven. Dat is wel een minpuntje van deze paaltjesroute, je wandelt grotendeels over het asfalt.
De Essenroute
Ik merk dat ik geniet om het dorp waarin ik ben opgegroeid na 15 jaar van deze kant te bekijken. De wegen zijn mij niet onbekend, maar wat ik toen als vanzelfsprekend beschouwde is nu een cadeautje geworden. Vele herinneringen heb ik aan het buurtschap Oldendiever. Waar nu een enorme villa staat, stond ooit een klein boerderijtje met een oud boertje die paarden hield. De pony genaamd ‘Artie’ was mijn lievelingspony en in mijn fantasiewereld beleefden we de wildste avonturen. Op de shetlandpony Luna beleefde ik echt wilde avonturen, die bokte mij er zo af. En dan is daar nog het voormalig huis van VVD-politicus Hans Wiegel. Hij woont al jaren niet meer in Diever, maar bij de boerderij denk ik altijd nog aan hem. Op de Westerdrift is het even opletten geblazen, hier is het wel druk met auto’s en door de bochten en de bomen die dicht op de weg staan is er maar weinig ruimte voor een wandelaar. In de verte zie ik mijn oude basisschool liggen en meteen denk ik aan de video van een paar jaar terug waarin een wolf hier door de velden rende. Hij is er natuurlijk al lang niet meer, maar toch heb ik stiekem de hoop een glimp van hem op te vangen.
Verborgen schat op de Essenroute
Eigenlijk ben ik wel toe aan een bankje, maar ze zijn schaars op deze wandelroute. Een iet wat vervallen houten hekje trekt mijn aandacht. Betreden op eigen risico leest een bordje. Het is het terrein van een imker en het blijkt een verborgen schat te zijn op de Essenroute. De bijenkasten staan in een vervallen schuurtje en op enkele bankjes. Oude fruitbomen vullen het terrein en meteen voel ik mij thuis. Op één van de banken neem ik plaats, ver weg van de bijenkasten, zodat ik ongestoord kan genieten van deze kleine idylle. Ik zie mijn trekkerstentje hier al staan, of meerdere, een klein off-grid natuurkampeerterrein, mijn gedachten gaan met mij aan de haal. Na een heerlijke pauze vervolg ik de paaltjesroute. Eindelijk is daar een onverhard wandelpad. Je hoeft deze paaltjesroute niet te lopen voor de wandelpaden, wel voor het uitzicht dat ze bieden. Op de Essenroute leer je, letterlijk, de andere kant van Diever kennen. Voor wie wel even klaar is met de naaldbomen uit het Drents-Friese Wold is de Essenroute een welkome afwisseling.
