Trage Tocht Beetsterzwaag
Al vrij vlot wandel ik vanaf de parkeerplaats een bospad in. Wat een luxe zeg als je in Beetsterzwaag woont. De omgeving komt mij bekend voor, ik wandelde hier al eerder met de wandelroute vanuit Olterterp, alleen wandel ik nu in tegenovergestelde richting. Waar er toen een ooievaar op het nest zat is deze keer het nest leeg. Wel spot ik een wel hele bijzondere erfbewaker, een witte pauw! Meteen moet ik denken aan een tv-serie die ik graag kijk, B&B Vol Liefde kandidaat Walter heeft ook een witte pauw die nadrukkelijk aanwezig is in de show. Dit exemplaar houdt zich stil. Al snel wandel ik Het Witte Huis in Olterterp voorbij en word ik begroet door de prachtige houtsnijwerken in de bomen. Ik blijf het bijzonder vinden dat je in staat bent zulke kunstwerken te maken én dat de boom gewoon blijft leven. De rust wordt bruut verstoord door een gezin met jonge kinderen die op kleine loopfietsjes over de paden scheuren. Maeve vindt ze doodeng en als ze dan ook nog eens heel hard beginnen te huilen omdat ze gevallen zijn is het voor haar (en mij) al helemaal klaar. Ik had gehoopt even te pauzeren bij dit prachtige bosmeer, maar ik besluit door te lopen naar een rustiger stukje.
Wandelen rondom Beetsterzwaag
En dat rustigere stukje vind ik aan de rand van een paars heideveld met uitzicht op een ven. Volgens mij staat de heide dit jaar vroeg in bloei, of is het altijd al in begin augustus? Ik begin te twijfelen. Mooi is het in ieder geval wel. We ruilen de paarse kleuren in voor vele tinten groen. Het wandelpad is lang en recht en Maeve wil elk zijpad inslaan, iets wat ik heel goed begrijp. Daar lonkt het avontuur! Het Hemrikkersveld verrast ons, ineens wandelen we dwars over het heideveld. Lang duurt het niet en dan volgen we vrij lang hele rechte fietspaden langs akkers. Voor de afwisseling van de omgeving is het op zich wel fijn en er is ook wel genoeg te zien. Zoals een haas die zich schuil houdt in het weiland en nieuwsgierige paarden. Toch geef ik de voorkeur aan iets spannendere wandelpaden. Mijn verwachtingen zijn hoog voor de Lippenhuisterheide, maar het begint met een tegenvaller. Er is niks te zien van dit grote heideveld, want het zandpad wordt omgeven door dicht struikgewas. Terwijl ik enigszins baal valt mijn oog op een roodborstje op een takje, nog geen 5 meter van mij af. Wat bijzonder, hij blijft gewoon zitten! Wedden als ik mijn camera pak dat die weg vliegt? Heel voorzichtig rits ik de hoes open, pak mijn camera en zoom in. Het roodborstje blijft gewoon zitten! Ik hou van roodborstjes, ze zijn voor de duvel niet bang en dat bewijst deze maar weer eens. Tevreden berg ik de camera weer op en wandel ik verder en wat denk je? Ik krijg de Lippenhuisterheide te zien!
Door het Wallebosk naar Beetsterzwaag
Met het verlaten van de heide wacht er nog één natuurgebied op mij. Het is duidelijk dat het Wallebosk een populaire bestemming is voor mensen om te wandelen. (Zou het komen door mijn populaire blog over het Wallebosk? Nee gekheid.) Waar ik tijdens de gehele Trage Tocht amper mensen tegenkwam wandel ik hier bijna in een soort treintje. Een blik op de kaart leert dat we het leuke vlonderpad in het Wallebosk overslaan, jammer! Het einde naar de auto improviseer ik een beetje, ik probeer de mensenmassa te vermijden, wat best aardig lukt, en kom uiteindelijk uit bij de auto. De Trage Tocht Beetsterzwaag was een feest der herkenning, met tegelijkertijd een aantal nieuwe natuurgebieden en wandelpaden. Hier en daar zou de route wel wat verlegd kunnen worden om hem nog aantrekkelijker te maken, maar al met al een heerlijke Trage Tocht.
