Trage Tocht Anderen
Vanaf Natuurkampeerterrein Landgoed Mariahoeve rij ik op een waterkoude zaterdagochtend naar Rolde. Maar dit gaat toch over de Trage Tocht Anderen denk je misschien? Dat klopt. Maar doordat de verbindingsweg tussen Rolde en Anderen eruit ligt moet ik een heel eind omrijden. Dus besluit ik te starten bij de hunebedden van Rolde, omdat de Trage Tocht er niet ver vandaan loopt. Even ben ik mijn oriëntatie kwijt, welke kant moet ik nou op om de route op te pakken? “Je bevindt je weer op de route” klinkt de geruststellende stem van mijn Komoot navigatie. In de verte zie ik de contouren van de kerk van Rolde, die ga ik een tijdje niet meer zien want ik wandel naar het Balloërveld. De paarden blokkeren dit keer niet het klaphek en ik wandel langs het mysterieuze stenen monument. Weer passeer ik een klaphek en wandel ik het machtige Balloërveld op. Ik ben alleen in een paarse wereld. De heide is op het eind van haar bloeiperiode, ik ben blij dat ik dit staartje nog mee kan pakken. Een tijdje volg ik het brede zandpad, maar redelijk snel word ik een zijpaadje opgestuurd en wandel ik langs enkele begroeide grafheuvels. Nooit eerder vielen ze mij op. Bij het bankje van de Vrijmetselarij hou ik even een pauze. Wat zegt Buienradar? Dat ik net op tijd het Balloërveld ben overgestoken, want er komt een kleine bui aan. Net als er enkele druppels beginnen te vallen pak ik mijn boeltje weer in. Tijd om onder de beschutting van de bomenrand te lopen.
Banjeren langs het Rolderdiep
Lang duurt de bui niet en al snel kan de capuchon weer af. Zo, dat loopt toch een stuk prettiger zonder het gekraak van mijn jas in mijn oor. Een tijd lang blijf ik het pad aan de rand van het Balloërveld volgen tot ik een oeverpad opgestuurd wordt. Het gras staat hoog, niet gek want wie zou hier wandelen als je ook over het Balloërveld kan wandelen? Ik kom uit bij het Rolderdiep en dan begint het banjeren langs de waterkant. Banjeren is in dit geval echt het meest toepasselijke woord. De grond is oneffen en er zijn zulke dikke hoge graspollen dat binnen de kortste keren mijn broekspijpen en schoenen kleddernat zijn. Het geeft niet want hier heb ik echt even het rijk voor mij alleen. Juist in deze situatie vallen de kleinste details mij op. Zoals de ogenschijnlijke ‘drol’ op een kastje bij een stuw. Wie poept er nu in hemelsnaam op een kastje? Een klein botje had het mij eigenlijk al kunnen vertellen, het is geen drol, dit is een uilenbal! Jammer genoeg kom ik hier pas thuis achter en ligt de uilenbal tot zover ik weet nog op het kastje.
Avonturen op het Eexterveld
De Trage Tocht verrast met een smal paadje naast een weiland vol shetlanders. Hier raak ik even aan de praat met een mevrouw die haar hondje uitlaat en “het jammer vindt dat je in Drenthe niet meer kunt verdwalen door het overschot aan paaltjesroutes.” Ik deel haar mening, maar weet ook dat juist ongemarkeerde wandelroutes zoals deze Trage Tocht je juist weet te verrassen met onbekende, wilde, paadjes. Het Eexterveld kom eraan, de reden dat ik Maeve thuis heb moeten laten want honden zijn hier niet welkom en meteen wordt duidelijk waarom. Twee grote Schotse Hooglanders grazen op een paar meter van het pad. Ik maak zo weinig mogelijk oogcontact en probeer zo min mogelijk een bedreiging te vormen. Het lijkt te werken want zonder problemen kan ik ze passeren. In eerste instantie valt het Eexterveld mij wat tegen, het voelt als een enorm grasveld met enkele bomenrijen waar je voorzichtig moet lopen want overligt er poep. Maar langzaam begin ik de charme van het Eexterveld in te zien, al helemaal als ik allemaal blauwe bloempjes in het gras spot. Het blijken klokjesgentianen te zijn. Ooit veelvoorkomend, nu op de Rode Lijst. Gaaf! (Niet dat ze op die Rode Lijst staan, maar wel dat ik ze hier zoveel zie.) Op het eind wordt het dan toch nog even spannend, de rest van de kudde bevindt zich nu echt op het pad en er zijn kleintjes bij. Als mama koe al vanaf tientallen meters luid begint te briezen kies ik eieren voor mijn geld. Met een hele grote boog langs de rand van de omheining verlaat ik het Eexterveld. Zonder kleerscheuren.
Wandelen rondom Anderen
Langzaam maar zeker wandel ik Anderen binnen. Een schattig dorpje met enkele gigantische oude boerderijen. Ik twijfel over een lunchpauze bij de herberg, maar besluit door te lopen. Op de rand van wat in de winter de ijsbaan van Anderen is, hou ik pauze. Wat verlang ik al naar de winter. Een blik op de kaart leert mij dat het stuk terug naar de auto niet heel interessant is. Een rechte lijn staat ingetekend. Ik beland uiteindelijk op het Pieterpad, waar vele Pieterpatters mij tegemoet wandelen. De vele witte doekjes in de bosjes ontsieren het landschap en langzaam komt daar de kerktoren van Rolde weer in mijn vizier. De Trage Tocht Anderen komt tot een eind. Het was een verrassende wandeling over heerlijke, rustige paden, zoals eigenlijk elke Trage Tocht.
