Het karakter van het Noaberpad veranderd geleidelijk, vooral tijdens deze etappe wordt duidelijk dat je een ander soort gebied in wandelt. Startend in het Oosterbos, ben je nog omgeven door de vele groene bomen, maar met het oversteken van het Koning Willem-Alexanderkanaal begint de geschiedenis van ooit één van de armste gebieden van Nederland. Als wandelaar voel je je al snel de koning te rijk, want hier voeren rust en ruimte de boventoon. Van veerpont, naar fietspad, naar graspad met de kennis dat het Bargerveen op je wacht. Deze etappe van het Noaberpad is de verrassende inleiding.
Benieuwd naar mijn wandelavontuur? Lees dan hieronder verder. Meer geïnteresseerd in het praktische gedeelte? Klik dan HIER.
Noaberpad tweedaagse
Nu kom ik pas echt in een hoek van Drenthe terecht die voor mij tamelijk onbekend is. Enig vooronderzoek op het internet maakt al snel duidelijk dat het een tweedaags Noaberpad avontuur moet gaan worden, gezien de schaarse busverbindingen. Dus pak ik mijn backpack in, rij ik naar Weiteveen en parkeer ik de auto vlak bij de bushalte. Mijn timing is perfect, een paar minuten later komt de bus aanrijden en zie ik de buschauffeur met grote ogen naar mijn backpack kijken. Het is vrij duidelijk dat ze dit niet vaak zien en dat er maar weinig mensen in Barger-Oosterveld uitstappen want hij rijdt zo mijn halte voorbij. Gelukkig heb ik een back-up halte, waar hij nu wel stopt. De aanlooproute is vandaag ruim 2 kilometer, dwars door het centrum van Barger-Oosterveld, wat duidelijk wel eens betere tijden heeft gekend. Dan is daar de wit-rode markering die naar een verhard fietspad met daarnaast een breed graspad wijst. Blind volg ik de markering, maar niet veel later besef ik mij dat ik de stem van de Komoot-app helemaal niet gehoord heb. Als ik mijn telefoon erbij pak blijkt de route die ik ingeladen heb helemaal niet over dit pad te lopen. Ah nee hè, loop ik nu al verkeerd? Ik probeer te herinneren wat uiteindelijk leidend is: de markering, de routebeschrijving of de GPS? Omdat ik ondertussen lek geprikt wordt door de muggen, moet de backpack toch af voor het flesje DEET en kan ik het routeboekje checken. Ik blijk over de aanlooproute vanaf station Emmen te lopen, dus ik loop helemaal niet verkeerd. Gelukkig maar.
Door het Oosterbos
Het is stil in het Oosterbos en ik ben verrast door de schoonheid van het natuurgebied. Ik ben blij met de schaduw die het bos levert, want het beloven twee hele warme dagen te worden. Groot nadeel van het broeierige weer zijn de vele muggen, de DEET schrikt ze maar mondjesmaat af. Zodra ik stil sta om een foto te maken verstilt ineens het gezoem en weet ik gewoon dat ik ergens geprikt wordt. Gelukkig heb ik ook een stick mee die de jeuk verzacht, maar ook die zit in mijn backpack op mijn rug. Ondertussen begin ik wel behoefte te krijgen aan een bankje. Niet zo gek ook, Komoot verteld mij dat ik al ruim 7 kilometer onderweg ben. Als ik bijna de hoop heb opgegeven verschijnt daar een bankje aan het water, perfect! Het blijkt een geliefde plek te zijn voor mensen met paarden en ik kijk met een kleine grijns toe hoe twee jonge meiden de shetlander in het water proberen te trekken. De pony heeft er weinig zin in en blijft koppig staan. De meiden geven het op en ook ik pak mijn boeltje weer in. Maar niet nadat ik nog een extra laag DEET heb aangebracht. Eigenlijk had ik het kunnen weten, ik wandel door veengebied, dé plek voor muggen. Raar dat ik daar thuis niet al bij stil had gestaan.
Verrassingen op het Noaberpad
Thuis had ik de route in Komoot geladen en kreeg ik de melding dat er op deze route zich een veerpont bevond. Lichtelijk in paniek vergrootte ik de kaart, waar was die veerpont? Zat ik vast aan vaartijden? Streetview van Google Maps deed mij proesten, het was gewoon een pont met handbediening, niks om je druk over te maken. Wel om je op te verheugen, want het maakt deze etappe van het Noaberpad meteen een stuk avontuurlijker. Nog zo’n verrassing zijn de kassen waar ik langs loop, nooit geweten dat deze omgeving zo populair was bij tuinders. Het doet mij even terugdenken aan mijn opa en oma die in hét kassengebied van Nederland woonde: het Westland. Ik hou expres mijn telefoon in de zak zodat ik niet weet wat ik onderweg allemaal ga tegenkomen. De gigantische visvijver waar ik ineens langs loop zorgt dan ook voor enige verbazing. Het blijkt zeer populair te zijn, want bijna in elk inhammetje zitten wel één of twee mensen met de meest professionele uitrusting. Het is hier dat de zon door het wolkendek breekt en de temperatuur meteen doet laat oplopen. Tijd voor pauze en extra hydratatie. Bankjes zijn schaars en dus neem ik dit keer genoegen met een plekje in het gras bij een vennetje. Het is ook het perfecte moment om de pet op te zetten, want het ziet er naar uit dat ik de laatste 6 kilometer vol in de zon mag wandelen. Even doorzetten dus.
Zweten in Zwartemeer
Een tijd lang volg ik een gravel fietspad en kijk ik elke paar meter met een schuin oog achterom of ik niet opgeschrikt wordt door een fietser. Het gaat een tijdje goed, tot er uit het niets twee mensen op een elektrische fiets voorbij zoeven. Nog bedankt voor de halve hartverzakking. Ik nader Zwartemeer en het wordt drukker op de fietspaden. De markering wijst naar een begroeid pad naast een sloot, maar ik kies ervoor om het alternatief over het fietspad te blijven volgen. Liever schrikken van fietsers dan van verborgen kuilen in het gras terwijl ik met 13 kilo op mijn rug loop. Ondertussen is er geen ontkomen aan de zon meer, terwijl de vele elektrische fietsen mij voorbij schieten, schiet ik maar langzaam op. De fietsers blijken maar weinig behoefte te hebben aan een pauze en fietsen zo het geraamte van een voormalig boerderij voorbij. Ik daarentegen maak gretig gebruik van de schaduw en lees geïnteresseerd het informatiebord. Ooit woonden er vele mensen in en aan de rand van het veengebied, zo ook op de plek waar nu een soort van kunstzinnige replica van een boerderij staat. Ik heb een schitterend uitzicht over het water en het natuurgebied dat nog niet zo lang geleden is aangelegd. Zo idyllisch als het nu lijkt, zo hard waren de omstandigheden vroeger in het veen. Nu wandel ik over een strak gemaaid graspad dwars door het veengebied naar mijn eindbestemming van vandaag: camping Veenweide. Nieuwsgierig naar wat dag twee op het Noaberpad gaat brengen.
Praktische wandel informatie
Etappe 6: van Barger-Oosterveld naar Zwartemeer
Wandelafstand: 16.5 km
OV mogelijkheden: bushalte Splitting in Barger-Oosterveld en bushalte Varenhof in Weiteveen
Parkeergelegenheid: Parkeerplaats Barger losloopgebied of de parkeerplaats van Staatsbosbeheer Het Veenland .
Honden toegestaan: ja, aangelijnd
Horeca: –
Online routebeschrijving: Wandelnet
