Trage Tocht Kootwijk 2 ~14km

Gelegen midden in de bossen op de Veluwe, het pittoreske dorpje Kootwijk. Misschien wel het meest bekend om het nabijgelegen Radio Kootwijk, een voormalig radiostation voor contact met Nederlands-Indië. Maar de omgeving heeft veel meer te bieden zoals deze Trage Tocht je laat ontdekken. Radio Kootwijk kom je niet tegen op deze wandelroute, wel steek je een deel van het Kootwijkerzand over en wandel je dwars over heidevelden en kronkel je door de bossen. Een aangename wandelroute ook op warmere dagen en verblijf je op natuurkampeerterrein Zanderdennen, dan wandel je met 5 minuten de Trage Tocht in, dat is precies wat ik deed.

Benieuwd naar mijn wandelavontuur? Lees dan hieronder verder. Meer geïnteresseerd in het praktische gedeelte? Klik dan HIER.

---

Wandelen over het Kootwijkerzand

Het officiële startpunt van de Trage Tocht ligt aan de rand van het dorp, maar ik start aan de rand van het Kootwijkerzand. Vanaf natuurkampeerterrein Zanderdennen is het nog geen 5 minuten lopen om de route op te pakken. Dit keer heb ik besloten de Trage Tocht geheel op de GPS te lopen maar uiteraard heb ik een screenshot gemaakt van de routebeschrijving voor het geval dat. Het eerste stuk ken ik, hier liep ik de avond ervoor de laatste ronde met Maeve. Maar zodra we het klaphekje door zijn start pas echt het avontuur. We komen uit op een breed zandpad waar twee oudere mannen met kaarten in hun handen rondjes draaien. “Bent u misschien bekend in de omgeving?” Ik moet hardop lachen, nee, dat ben ik niet. De mannen lopen het Marskramerpad maar komen er maar niet uit welke kant ze op moeten. Vorige keer zouden ze op dit punt gestopt moeten zijn, alleen lijken ze te zijn vergeten uit welke richting ze toen kwamen. Iets wat ik bijzonder vindt, aangezien je toch wel zou weten of je nou door het dorp Kootwijk bent gekomen of dwars over het Kootwijkerzand. De mannen blijven maar draaien met hun kaarten, bladeren door het boekje en lijken er maar niet uit te komen. “Otterlo, zijn we daar nou al geweest? Of Stroe.” Bijzonder hoe je dit niet lijkt te weten. Ik kan ze niet echt verder helpen dus wens ze succes en wandel mijn GPS achterna.

Wandelen rondom Kootwijk

Het dorpje Kootwijk stelt echt niks voor, bij het pannenkoekenrestaurant sla ik linksaf en dan bevind ik mij bij het startpunt. De Komoot app heeft het er even moeilijk mee om te begrijpen dat dit niet al mijn eindpunt is, ik wandel rustig door en hoor op een gegeven moment weer de bekende mannenstem uit mijn broekzak instructies roepen. We passeren een wildrooster en meteen schiet ik in mijn wildspotmodus. Wroetsporen genoeg van wilde zwijnen, ook de hoefafdrukken liegen er niet om, naast de zwijnen lopen hier ook herten en reeën. “Joehoe, waar zijn jullie?” Dit zei ik natuurlijk niet hardop maar dacht ik wel. Het is rustig rondom Kootwijk, op een enkele fietser na kom ik niemand tegen. Het is perfect wandelweer, niet te warm; zo’n 20 graden, een klein windje en een zonnetje die af en toe doorbreekt. Toch besluit ik een stukje van de route af te snijden, er wordt een lus gemaakt over een heideveld, net wanneer de zon volop begint te schijnen. Ik besluit samen met Maeve in de schaduw van de bomen te blijven lopen en de route iets verderop weer op te pakken. Het is tenslotte ook haar eerste keer 14 kilometer lopen en ik wil dat ze enthousiast blijft over dit soort wandeltochten.

Trage Tocht Kootwijkerzand 2

We hoefden niet getreurd te zijn, er wachtte nog een aantal heidevelden op ons. Waarvan zelfs 1 met schaapskudde! Het was een prachtig plaatje, de herder stond midden in het veld met zijn hond terwijl de schapen rustig aan het knabbelen waren. Maeve was net zo onder de indruk als de schapen van haar waren en liep gedwee met mij mee. Niet veel later, bij een rustpunt voor ruiters bond ik haar vast aan de paardenpaal (handig!) en pauzeerde met uitzicht op de hei. De zon brak nu echt door en ik was maar al te blij met de bospaden waar we ons nu op mochten bevinden. Ondanks de rust en stilte in het bos, gaven de wilde dieren niet thuis, die hielden vast een slaapje. Wie er geen dutje nodig was, was Maeve. Wat was ik ongelofelijk trots op haar, ze stapte dapper door en ging op bijna elk rustmoment al snel uit zichzelf even liggen. Pas op het eind zag je dat ze het iets moeilijker kreeg, maar dat gold ook voor mij. Want op het eind van deze Trage Tocht wachtte ons de oversteek op het Kootwijkerzand. En ik kan je vertellen, ook al is het ‘maar’ 20 graden, dan is het best wel warm zo midden op de zandvlakte. Het pad was maar moeizaam te zien, eigenlijk niet, een stel bandensporen nam ik als leidraad. Boven op een zandheuvel namen we even pauze, wat een uitzicht. Het Kootwijkerzand is echt machtig mooi. Vanaf onze duin spot ik het wandelbankje dat mijn herkenningspunt was geworden op het Kootwijkerzand. Daar moesten we heen wandelen om weer bij ons beginpunt uit te komen. De GPS vertelde herhaaldelijk dat we ons niet meer op de route bevonden maar ik wist waar we heen gingen. Naar onze tent! 14 kilometer later zaten Maeve en ik heerlijk te soezen bij de tent, nagenietend van deze prachtige Trage Tocht Kootwijk 2. (En ja, mocht je je afvragen er is ook een Trage Tocht Kootwijk 1, maar deze is 19km, dus nog niet geschikt voor Maeve, wie weet over een paar maandjes.)

---