Wandelen in Beetsterzwaag
Ik parkeer de auto halverwege de Freulesingel bij een grote speeltuin. Officieel start de route achter het gemeentehuis en daar zouden ook parkeerplaatsen moeten zijn, maar ik vond dit een veiligere oplossing. Moeilijk is het niet om de route op te pakken, ik volg gewoon de Freulesingel het Wallebosk in. Op de kruising wandel ik tegen het eerste routepaaltje aan, het is zo’n heerlijke ouderwetse houten, ronde paal met een witte kop. Dit wandelpad is mij niet onbekend, hier wandelde ik ook tijdens de Groene Wissel Beetsterzwaag, genietend loop ik rechtdoor. Maar als ik uitkom op een kruispunt slaat de twijfel toe, ik zie geen enkel paaltje en volgens mij hoorde het landgoed Lauswolt niet bij deze paaltjesroute. Ik pak het kaartje er weer bij en zie dat ik al helemaal verkeerd gelopen ben, dit wordt nog wat.
´Verdwalen´ in het Wallebosk
Meteen na het routepaaltje had ik rechtsaf gemoeten, maar er is geen paaltje te ontdekken op dit pad. Pas later, bijna compleet overgroeid door varens spot ik een paaltje in de berm. Hmm, deze heeft een soort van gele kop met een witte ring eronder. Bijzonder. Als ik op een boom een witte vlek zie begin ik mij af te vragen of dit ook mijn markering moet voorstellen. Twijfelend steek ik een kruispunt over en wordt mijn vermoeden bevestigd door weer een witte vlek met een pijl op een boom die naar rechts wijst. Maar waar moet ik dan rechts? Over dat compleet overgroeide stuk? Ook Maeve kijkt mij twijfelachtig aan, maar dan spot ik een zielige witte paal in de bosjes, ja, dit is mijn wandelpad. Het is wel duidelijk dat met de komst van het wandelknooppuntnetwerk deze paaltjesroute geen prioriteit meer heeft. Ik vraag mij af of ze überhaupt nog wel weten van het bestaan van deze route. Op een enkele persoon met hond na kom ik hier niemand tegen en is de stilte aangenaam. Op een bankje dat uitkijkt op weilanden vol met ooievaars hou ik even pauze, wat een plekje. Het geluid van de koekoek doet mijn hoofd draaien. Serieus, alweer een koekoek? Ik ben niet per se bijgelovig maar hoe vaak ik wel niet een koekoek hoor roepen tijdens mijn wandelingen, dit moet wel een boodschap van het universum zijn. De wandelroute leidt mij steeds dichter naar het geluid maar hij vliegt onopvallend weg als ik in de buurt kom. Typisch.
Paaltjesroute Wallebosk
Het is hier dat ik weer twijfel of ik wel juist zit, de laatste markering op een boom is al een tijdje geleden maar ik weet ook even niet waar ik nou precies heen zou moeten. Dus loop ik het bospad uit en eindig ik op een zandpad naast een fietspad. Ik kan mij niet voorstellen dat de rest van de wandelroute zo zou moeten lopen, waar moet dat vlonderpad dan zijn? Als er een pad naar links verschijnt ga ik op goed geluk hierin en even later kom ik inderdaad een wit routepaaltje tegen. Het vlonderpad! Ik heb hem helemaal voor mij alleen en ik maak hier gretig gebruik van. Maeve mag weer model staan en ik neem wat filmpjes op voor eventuele Instagram Reels. Het is echt maar een fractie van de wandelroute, maar het is wel een hele fijne afsluiter. Het vlonderpad blijkt zich verbazingwekkend dichtbij de Freulesingel te bevinden en daarmee komt er al snel een eind aan deze paaltjesroute voor mij. Het was een heus avontuur, want het is duidelijk dat er geen onderhoud meer gepleegd wordt. De beschreven wandelroute is naar mijn mening maar weinig bruikbaar, dus moet je vooral vertrouwen op je eigen intuïtie. Echt verdwalen zal je nou ook weer niet, daarvoor is het Wallebosk eigenlijk wat te klein. Maar hou zeker Google Maps bij de hand of de Komoot app als je je eigen innerlijke kompas even niet meer vertrouwd.
