Wandelen via het Wandelnetwerk Groningen
De sneeuw en het bijkomende zonnetje wisten mij er toe te verleiden mijn eigen provincie in te trekken. Voorwaarde was wel dat het te bereiken was met het openbaar vervoer omdat ik geen held ben met rijden in de sneeuw. Gelukkig woon ik op nog geen 10 minuten loop afstand van station Groningen Noord en met 5 minuten stapte ik al uit op mijn eindbestemming. Ik had gekozen voor een zelfgemaakte route met behulp van het wandelknooppuntennetwerk van de provincie Groningen en stapte daarom uit in Sauwerd. Samen met een andere persoon stap ik uit op het treinstation van Sauwerd. De hemels is strak blauw, de zon schijnt in mijn gezicht en op de weilanden ligt sneeuw. Zo is de provincie best mooi! Het pijltje van het wandelknooppuntennetwerk (mooi galgje woord trouwens) wordt gespot op een lantaarnpaal en leidt mij weg van het station. Meteen hoor ik het geroffel van een specht, en nog een, en nog een! Gelukkig zijn de straten sneeuwvrij en kan ik rustig omhoog kijken om de spechten te spotten. Bijzonder zoveel spechten in de bebouwde kom. Aan het einde van de straat moet ik rechtsaf en loop ik naast de provinciale weg, die ik niet veel later oversteek. Na nog wat rijtjeshuizen loop ik de boerderijen tegemoet en word ik nieuwsgierig aangekeken door een zwarte kat die zijn heil heeft gezocht op een meterkast in de zon. De asfaltweg slingert weg van de drukke weg en het begint mij op te vallen hoe stil het hier is. Geen auto’s, fietsers of andere wandelaars, alleen ik en uitgestrekte weilanden.
Wandelen rondom Sauwerd
Terwijl ik de sneeuwduinen op de foto probeer te krijgen hoor ik weer het geroffel van een specht, hoeveel spechten huizen er wel niet in Sauwerd? Dan houdt de asfaltweg op en verwelkomt een smal bruggetje mij op het fietspad naar de gehuchtjes Klein- en Groot-Wetsinge. Wat een verschrikkelijk schattige dorpjes, hier spot ik meerdere idyllische huisjes waar ik wel in zou willen wonen maar dan graag midden in een bos. Als ik Groot-Wetsinge uitloop wacht een lange, slingerende asfaltweg tussen de weilanden op mij. Geen beschutting te bekennen, maar dat is op deze prachtige dag ook niet nodig. Even later merk ik op dat mijn route een stukje van het Pieterpad volgt en het duurt ook niet lang eer ik een Pieterpad wandelaarster spot. Zij stapt stevig door terwijl ik geniet van het uitzicht vanaf de sluis over het semi bevroren Reitdiep.
Knopenrondje Sauwerd
Tot nu toe heb ik alleen nog maar op sneeuwvrije paden gewandeld maar na de sluis wacht mij toch echt een klein stukje sneeuw. De sloten naast het fietspad zijn goed bevroren en na wat aarzelingen kan ik het niet laten om even op het ijs te staan. Wel met voorzorgsmaatregelen, ik loop hier tenslotte helemaal alleen in de middle of nowhere. Bij een hekje stap ik voorzichtig met een voet op het ijs terwijl ik mij goed vast hou aan het hek. Ik stamp wat en besluit dat het ijs dik genoeg is. Ik schuifel wat heen en weer, maak een filmpje voor het thuisfront en klim dan terug naar het verharde fietspad. Veiligheid voor alles. Het fietspad gaat over in een brede asfaltweg waar een PostNL busje mij hard tegemoet komt rijden. Een kudde schapen kijkt mij schaapachtig aan als ik ze probeer te lokken voor een aai over de bol. Dan maar verder lopen. De weg komt uit op de drukke provinciale weg en dan weet ik dat ik bijna bij het station ben.
